21

Kurier Galicyjski * 14 28 lutego 2009

sztofem. Pod wieczór znowu siê

mo¿e byæ œwi¹tyni¹ Ducha

prawie siê ocieraæ. I tej blis-

OD ŚWIĄT

Ÿle poczu³em – i dlatego posta-

Bo¿ego – trzeba tylko przygo-

koœci nie przeszkadza³y nawet

nowiliœmy, i¿ nie bêdê siê

towaæ czyste miejsce w swej

liczne fajerwerki noworoczne

leczy³ koniakiem lecz pój-

duszy dla Niego i wyzwoliæ siê

na dole w miasteczku. Byliœ-

dziemy na modlitwê do kaplicy

z niewoli grzechu. Niby to nic

my z ma³¿onk¹ po medyta-

zamiast siê bawiæ, rzecz jasna,

nadzwyczajnego, ale jakie to

cjach przejrzyœci, jak woda

DO ŚWIĄT

bez alkoholu. Ale czu³em siê

nie najlepiej i jakoœ nie swojo

pod wp³ywem jakichœ niezna-

jomych mi si³ od zewn¹trz.

EUSTACHY BIELECKI

zaraz zaczynamy przygotowy-

Popatrzy³em na dó³ z Kopiej

uczeñ szko³y nr 10

waæ siê do nastêpnych...

Górki. U mych grzesznych nóg

we Lwowie

Rozpoczyna siê KARNA-

le¿a³o w dymce wieczornej

WA£, Zapusty, szczytem któ-

góralskie Kroœcienko. By³em

Przesz³y ju¿ œwiêta... wra-

rych oczywiœcie bêdzie T³usty

szczêœliwy, ale nie zupe³nie, bo

camy do starej rzeczywistoœci

Czwartek i Ostatkowy Wtorek!

te bóle w brzuchu bardzo mi

– pracy, do zwyk³ego jedzenia,

Zapusty w tradycji ludowej

dokucza³y. Ale twardo posta-

powracamy z krainy bajek do

by³y okresem o¿ywionych

nowiliœmy z ma³¿onk¹ pójœæ

ludzkiego ¿ycia wype³nionego

kontaktów towarzyskich,

na medytacje do kapliczki.

codziennoœci¹ i szaroœci¹.

hucznej zabawy, okresem hu-

2 lutego ju¿ ostatecznie po-

lanek i swawoli. Jednak naj-

Przed godzin¹ 21 weszliœmy do

¿egnaliœmy œwiêta w naszych

weselszy by³ ostatni tydzieñ

kaplicy s³abo oœwietlonej z

domach. Rozstaliœmy siê z cho-

karnawa³u – od T³ustego

zadumanym w ¿³obku Dzie-

ink¹, ciep³ymi kolêdami,

Czwartku do Kusego Wtorku,

ci¹tkiem Jezus. I, gdy Krzysiek

radoœci¹ Œwi¹t Bo¿ego Naro-

kiedy lud tak niby pozwala³

wzi¹³ do r¹k gitarê i zacz¹³

dzenia!

sobie (zapuszcza³) coœ lepszego

medytowaæ, œpiewaj¹c i przy-

Wydawa³o by siê, ¿e do œwi¹t

wypiæ, zjeœæ, pobawiæ siê, by

wo³uj¹c Ducha Bo¿ego, to

tak daleko, jeszcze tyle czasu

móc wytrzymaæ d³ugi Wielki

Dunajca. Tatry by³y dla nas

czekaæ... tyle przygotowañ do

Post. W mojej rodzinie zapusty

w tej chwili - domem Bo¿ym.

tej wspania³ej Wigilii, by tak po

kojarz¹ mi siê najbardziej z

I bez szampana byliœmy

prostu minê³a w kilkanaœcie

T³ustym Czwartkiem. Pamiê-

radoœni i szczêœliwi, jak bywa

szczêœliwy cz³owiek po k¹pieli

w czystej wodzie. A w niebie

nad nami czuwa³ Duch Œwiêty

Tatr i globu ziemskiego. Nigdy

jeszcze nie mia³em tak piêk-

nego spotkania z Nowym

Rokiem, jak obok ¿³obka

Dzieci¹tka Jezus w Tatrach.

Ten pierwszy dzieñ 2009 roku

by³ jakby zes³any z nieba.

Akordem znacz¹cym tego dnia

by³ wieczór poetycki naszej

kole¿anki z Przemyœla Teresy

Parynej. W przytulnej salce

domku oazowego „Jubilat”

Ks. Adam Wasik

poetka recytowa³a swoje wier-

sze ze zbioru „Dotkn¹æ nie-

ba...”.

Zapusty

W obecnoœci wielu ludzi

godzin??? Oczywiœcie, ¿e nie!

tam, jak babcia piek³a p¹czu-

m³odych Teresa przeczyta³a

Radoœci¹ Bo¿ego Narodzenia

sie, pierniki, znakomite serniki,

na samym pocz¹tku swój

musimy cieszyæ siê non stop i

by podaæ w³aœnie w ten dzieñ.

wiersz o Bo¿ym Narodzeniu -

nie tylko w czasie zimowych

Nieraz, bêd¹c jeszcze ma³ola-

z okresu stanu wojennego w

œwi¹t. Niem¹drze z naszej

tem podjada³em cichcem przy-

Polsce. „Czas zniewolony pra-

strony wk³adaæ to wielkie

gotowane „zapustne placki,”

wem genera³a...” recytowa³a

wydarzenie w ramy chronolo-

które naprawdê smakowa³y

g³osem przyg³uszonym, jakby

giczne (dziœ œwiêtujê to, a jutro

tak tylko raz w roku...

poetka na nowo prze¿ywa³a

to). Mamy radowaæ siê zawsze

Popielcem koñczy siê Kar-

ten czas wojskowej dyktatury

z przyjœcia Boga w ludzkiej

nawa³ i zaczyna siê okres

genera³a Jaruzelskiego. Jak¿e

naturze. Ale zboczy³em trochê

Zmartwychwstania Pañskiego

z tematu... Wiêc w œwietle

- Wielkanoc... i co drodzy czy-

to czyste niebo, ale wtedy

„Gromnicznej” koñczymy ten

telnicy, jak jeszcze to okreœliæ,

zamglone przemoc¹ komunis-

cudowny okres œwi¹t, wraca-

daæ miano naszej piêknej

tyczn¹ zrani³o serca ludzi

j¹c do codziennoœci.

tradycji, daruj¹cej nam mo¿-

œwiat³ych i wynios³ych...

Ale zastanówmy siê jak to

liwoœæ, jak œpiewa we wspó³-

Potem Teresa przedstawi³a

œwietnie jest w naszej tradycji

czesnej kolêdzie Krzysztof

wiersz – „z którego wcale nie

ludowej – nasi przodkowie nie

Kiljañski ¿yæ od œwi¹t do

jest dumna i lepiej, ¿eby takie

umieli siê nudziæ. Bowiem

œwi¹t.

wierszy nie powstawa³y, bo s¹

skoñczywszy jedne œwiêta od

KG

zbyt gorzkie”. Poetce chodzi³o

o wiersz „Có¿ to za kraj”, który

Gromniczna Pani

wbrew jej woli rozpowszechni³

Lider Odnowy w Duchu Œwiêtym Krzysztof Kabat

siê po ca³ej Polsce. „Tu o

zaczêliœmy podœpiewywaæ mu  trudne do spe³nienia w na-

Dostojna, piêkna w rêku

sprawiedliwoϾ/ kamienie wo-

Kroczysz przez ³¹ki, roz³ogi,

dosyæ prostymi s³owami, ale  szym czêsto idiotycznym i za-

z gromnic¹

³aj¹./ Tu spryt siê nagradza/

pola,

pe³nymi mi³oœci do Boga.  bieganym œwiecie. Ale tu w

Przez las wêdrujesz

a wyszydza prawoϾ./ Tu dep-

By odmieni³a siê ludzka dola.

I w tych medytacjach – od-  tych boskich Tatrach 31

Bogarodzico.

cze siê prawdê/ i krzy¿uje

W ciemnoœciach mroku,

czu³em coœ niezwyk³ego, ¿e  grudnia 2008 roku wszystko

Przy Tobie krocz¹ wilków

œwiêtoœæ./ Tu kpi siê z proro-

w jutrzni zarania

jakieœ diabe³ki opuszczaj¹  wygl¹da³o jakby nad Kopi¹

watahy,

ków,/ patriotów, mêdrców./

Œwiêta siê Twoja postaæ

moje cia³o. To nie by³o zbyt  Górk¹ w Kroœcienko wzniós³

Jako baranki ³agodne, ciche.

Tu du¿o siê krzyczy/ a robi

wy³ania.

g³oœne, bo nie chrz¹ka³em, jak  siê Duch Boga ¯ywego i porwa³

One, choæ wilki Ciebie

niewiele./ Tu wyznaje siê Bo-

Œwiat³o – Chrystusa œwiatu

prosiak, ale odczu³em nagle  ze sob¹ nasze dusze.

pilnuj¹,

ga/ jedynie w koœciele./ Tu

podaj¹c,

wyzwolenie z bólu i bliskoœæ

Bo swoj¹ Pani¹ nad sob¹

podcina siê skrzyd³a/ wielkim

Nas, jak najczulsza Matka

Ducha Œwiêtego, który goi

czuj¹.

idea³om./ Tu ¿ycie poœwiêciæ/

„Dotkn¹æ nieba...”

kochaj¹c.

nasze rany. Do dziœ wspomi-

Œwiec¹ Ci drogê ich wilcze

to jeszcze za ma³o!/ Tu honor,

Gdy po szczerych ¿ycze-

Pe³na litoœci i ³aski pe³na

nam to czuwanie w kaplicy  niach oazowych w pierwszym

œlepia

wstyd, dumê/ odes³ano w baœ-

Twa nieustanna Pomoc

przed Nowym 2009 rokiem  dniu Nowego 2009 Roku

By Ci bezpieczniej sz³o siê

nie./ A có¿ to za kraj?/ A to

bezmierna.

i pieœñ w wykonaniu Krzysz-  wyszliœmy z ¿on¹ z kapliczki,

i lepiej

POLSKA w³aœnie!”

Gromniczna Pani,

(cdn.)

tofa „Jestem œwi¹tyni¹ Ducha  niebo by³o tak blisko, jak

Gromniczna Pani,

Módl siê za nami.

Œwiêtego”. Ka¿dy cz³owiek  nigdy, a o gwiazdy mo¿na by³o

Módl siê za nami.

STANIS£AWA NOWOSAD

KG