List do redakcji

25

Kurier Galicyjski * 20 – 29 października 2009

Post scriptum

o poLskim TeaTrze We LWoWie raz jeszcze

Panie Redaktorze,

szanowny Panie Redaktorze!

że w niedzielę 20

Pozwoli Pan, że będę kontynuował

września pod ko-

wywiad przeprowadzony ze mną przez

ściołem Marii Mag-

„KG” w dniu 13 września podczas in-

daleny wysłuchałem

auguracji 51 sezonu teatralnego Pol-

szereg miłych gratu-

skiego Teatru we Lwowie, który rozpo-

lacji z okazji naszego

częliśmy na gościnnej scenie dawnego

spektaklu, było trochę

teatru Skarbkowskiego obecnie Aka-

krytycznych uwag, że

demickiego Teatru im. M. Zańkowiec-

trójka  młodzianków

kiej premierą widowiska „Powtórka ze

i jeden starszy pan

Słowackiego” dedykowaną oczywiście

nie byli słyszalni już

200-leciu z dnia urodzin Poety.

w trzecim rzędzie,

Otóż po szczęśliwym zakończeniu

ale reszta była na

przedstawienia nieomal natychmiast

poziomie. Niektórzy

nagrodę „Fidelis Poloniae” wręcza wicemarszałek senatu

autobusem kursowym relacji Lwów-

widzowie,  prawda,

RP p. Krystyna Bochenek

Warszawa udałem się do Stolicy po

domagali się infor-

odbiór nagrody przyznanej Polskiemu

macji, co było grane,

Teatrowi Ludowemu we Lwowie przez

choć program dość

Stowarzyszenie Dziennikarzy Polonij-

szczegółowo rzecz wykładał, a więc,

ścią przyznam się, że zaskoczył mnie

nych podczas XVII zjazdu tego związ-

narodzie galicyjski, bierz się do czy-

brak miejsca dla naszego Teatru w

ku. Po całonocnej podróży znalazłem

tania i przypominania utworów Wiel-

ambitnym programie organizatorów

się w siedzibie Senatu RP, aby z rąk

kiego Juliusza – nie zaszkodzi, nawet

obchodów urodzin Juliusza Słowac-

wicemarszałek Senatu p. Krystyny

uszlachetni.

kiego. Choć niezupełnie – skądinąd

Bochenek odebrać nagrodę „Fidelis

Niektórzy nieco zbulwersowani

wiem, że znalazł się w Krzemieńcu

Poloniae” dla zespołu przy licznie

pytali też, czy aby z placówką dy-

nasz aktor pan Janusz Tysson. Co

zgromadzonych dziennikarzach z ca-

plomatyczną RP mamy coś nie tak,

prawda z wykładem o architekturze

łego świata. Uroczystość odbywała

– bo zabrakło na scenie kwiatów od

swego dziadka no i chyba p. Janusz

się w Sali im. Raczkiewicza. Oprócz

Konsulatu z okazji tak uroczystej, jak

Wasylkowski, który promował swoją

naszego zespołu taką samą nagrodę

początek 51. sezonu i premiery, i to

książkę „Teatr z ulicy Kopernika”, o

otrzymał p. Waldemar Tomaszewski

na dużej scenie. Być może, że ktoś

czym pani redaktor Bożena Rafalska

z Litwy – eurodeputowany do Parla-

odpowiedzialny za tak ważny cere-

nie wspomniała. Powtórzyła się histo-

mentu Europejskiego.

moniał uważa, że kwiaty należą się

ria z 1969 roku – równo 40 lat minęło

To ważne wydarzenie na pewno

tylko artystom z importu a miejscowi

od tej chwili, kiedy to podczas podob-

Po spektaklu „sarach Bernhardt”, rozmowa z wykonawczynią

opiszą dziennikarze na łamach swo-

jakoś się obejdą, ale chwała Bogu,

nych uroczystości w Krzemieńcu, też

p. Larysą Kadyrową i dyrektorem artystycznym teatru im Franki

ich gazet. Radiowy wywiad ze mną

kwiatów nie zabrakło – z kwiatami

nas nie dopuszczono do głosu, ale za

w Kijowie p. Bogdanem stupką

ukazał się na ogólnopolskiej radiowej

przyszła wdzięczna publiczność, która

to byliśmy choć obecni i nawet widzie-

antenie Jedynki już w tym samym

szczelnie wypełniła widownię teatru

dniu. Po powrocie do Lwowa liczyłem,

i nie szczędziła oklasków. I żeby nie

że ktoś we „Lwowskiej fali” zaintere-

było nieporozumień pragnę poinfor-

suje się tym wydarzeniem. Niestety,

mować, że Konsulat Generalny RP

nikt się nie zgłosił z taką propozycją.

we Lwowie objął patronat nad naszą

W sobotę rano włączyłem radiood-

imprezą, biorąc na siebie koszty wyna-

biornik sądząc, że ktoś poinformuje

jęcia teatru, druku plakatów i progra-

o tym wydarzeniu, no i że usłyszę jakiś

mów oraz kosztów scenografii (portret

materiał o naszej premierze i rozpo-

Juliusza Słowackiego i popiersie Po-

częciu sezonu.

ety), – za co wyrażam przede wszyst-

Wysłuchałem więc, pogawędki o

kim Konsulowi Generalnemu panu

filmowym festiwalu w Cannes, potem

Grzegorzowi Opalińskiemu w imieniu

trochę informacji o Tadeuszu Sygie-

nas wszystkich serdecznie podzięko-

tyńskim, Stanisławie Hadynie oraz

wanie.

o korzyściach płynących z kąpieli

Z przykrością natomiast stwier-

wodnych, – czyli SPA – samus per

dzam, że nikt z zaproszonych władz

aqua…. Gdybyż jeszcze autorzy tych

miejskich nie pojawił się na przedsta-

publikacji związali informacje z na-

wieniu, ani z Wydziału Kultury, ani z

szym miastem czy też regionem – np.

Wydziału Oświaty.

wspomnieli o tych wszystkich uzdro-

Kreślę do Pana te słowa w Kijo-

wiskach dookoła Lwowa, dokąd nasi

wie, gdzie na kameralnej scenie te-

ziomkowie udawali się (i czynią to

atru im Iwana Franki odbywa się już

aktorzy Polskiego teatru Ludowego we Lwowie ze swoim dyrektorem Zbigniewem Chrzanowskim

dalej) na wypoczynek i rehabilitację,

IV edycja międzynarodowego teatral-

albo mówiąc o artystycznych kierow-

siłek, jaki włożyli w przygotowaniu ju-

garść wiadomości, z których wiele się

nego festiwalu „Maria”. Nie chwaląc

liśmy żywego Jarosława Iwaszkiewi-

nikach „Mazowsza” i „Śląska” bodaj

bileuszowego spektaklu i wszystkim,

powtarzało z porannego serwisu – np.

się wcale, pragnę poinformować, że

cza, jadącego czarną limuzyną na

wspomnieli, że zespoły te niejedno-

którzy się do tego przyczynili, cho-

o tym, że lotnisko we Lwowie będzie

festiwal rozpoczął się spektaklem

Górę Bony… Kilka lat później zreali-

krotnie bywały we Lwowie, a ostat-

ciażby pracownikom artystycznym

zamknięte, a może i nie będzie itp.

„Sarah Bernhardt”, wyreżyserowanym

zowaliśmy swój projekt, na szczęście

nio występowały na scenie Opery

Lwowskiej Opery, którzy pomogli nam

Takie sobie ściągi z Internetu. Cza-

prze ze mnie dla artystki Kijowskiego

już bez pompy i oficjeli.

Lwowskiej, albo o tym, jak to lwowiak

w przygotowaniu rekwizytów, przede

sem mamy wrażenie, że ktoś się tylko

Teatru pani Larysy Kadyrowej, która

Zaintrygował mnie pan, Panie Re-

Marian Jopek – słynny wykonawca

wszystkim popiersia J. Słowackiego.

bawi w tak zwane „radio”. Choć mają

w tym roku otrzymała najwyższą arty-

daktorze tym kalejdoskopem zdjęć

„Furmana” i ojciec znanej śpiewacz-

Jeszcze chwilę zostałem przy

do dyspozycji już studio i sprzęt repor-

styczną nagrodę Ukrainy – premię Ta-

tańczącej aktorki, niby do poezji Ju-

ki Anny Marii Jopek ze wzruszenia

radioodbiorniku, bo zaczął się pro-

terski, który chyba pokrywa się pyłem

rasa Szewczenki (między innymi rów-

liusza Słowackiego. Tak do końca nie

zapomniał przysłowiowego „języka

gram młodzieżowy i miałem nadzieję,

w szufladach, jakoś trudno się pozbyć

nież i za rolę w tym przedstawieniu).

mogę sobie uzmysłowić, co to było

w gębie” i jak mu lwowska publicz-

że może któraś z młodych aktorek

pewnych przyzwyczajeń, wyjść na ze-

A Polską Kulturę na tym Festiwalu

– czy to „Ojciec zadżumionych”, czy

ność pomogła dośpiewać „Tylko we

naszego teatru, tak pięknie zapre-

wnątrz i zwiększyć koło autorów.

miałem przyjemność prezentować

„Hymn o zachodzie słońca”, a może

Lwowie”, i jak wzruszenie ogarnęło

zentowały się przecież w tym przed-

Gwoli sprawiedliwości dodam, że

razem z moimi przyjaciółmi z Krako-

„Termopile” lub „Sen srebrny Salomei,

licznie zebraną publiczność na sali i

stawieniu, udzieli jakiegoś wywiadu.

ozdobą tego programu był jedynie

wa – aktorką i dyrektorką teatru „Fakt”

bo przecież nie „Beniowski” ani „Bal-

artystów na scenie, to bym zrozumiał

Myślę tu o Elżbiecie Gelich i Elżbiecie

wywiad z prof. Barbarą Gierszewską

panią Niną Repetowską oraz artystą

ladyna”. Gubię się w domysłach…Tu

sens tej informacji w tym dniu. I kiedy,

Lewak, albo, jakiś uczestnik warsz-

o przedwojennych lwowskich kinach

fotografikiem panem Markiem Sen-

człowiek się męczy z aktorami aby

na koniec jeden delikwent przed mi-

tatów Herbertowskich w Kołobrzegu,

no i tradycyjny już felieton Jerzego

dekiem. Kończąc nieco z fredrowska:

nic nie urwać z bogactwa słownictwa

krofonem nie mógł pokonać dykcyjnie

na który wyjechała grupa uczniów

Janickiego w wykonaniu Jadwigi Pe-

„Co wyraziwszy szeroko i długo – mam

Poety pilnuje i średniówki, aby broń

językowej bariery dwóch słów – „im-

szkoły nr 10, podzielili się swoimi

chaty. Chciałbym jeszcze wrócić do

zaszczyt zostać uniżonym sługą”.

Boże, sylaby, jakiej nie przepuścić bo

presario” i „tiurniura”, zadzwoniłem do

wrażeniami. Ale daremne były moje

materiałów opublikowanych w ostat-

rytm bierze w łeb, a tu artystka chwyta

studia pragnąc choć drogą radiową

oczekiwania – lektor modną galopują-

nim „Kurierze Galicyjskim” o uroczy-

za szal i nuże snuć opowieść ciałem

Zbigniew Chrzanowski

podziękować moim aktorom za wy-

cą beznamiętną narracją udzielił nam

stościach w Krzemieńcu. Z przykro-

i ruchem… Na koniec zdradzę Panu

CMYK