23

Kurier Galicyjski * 30 listopada – 14 grudnia 2009

wiec Iwanowiczów z charakterystycz-

skiego znalazły w parku cegły z tego

krzyżem upamiętniającym tragicz-

dza, pamiętna historią nieszczęsnej

wrócona:

nymi płaczącymi psami. Nasza pani

tak ważnego dla Polaków miejsca.

ną śmierć profesorów Uniwersytetu

Halszki z Ostroga, której fortuna

To nie zapomnisz tej mojej

przewodnik Jadwiga smirnow

Ze wzniesienia rozciąga się ładny

Lwowskiego i Politechniki. Tablica z

przyniosła tylko rozpacz i zgryzotę.

tęsknoty,

każdą opowiadaną historię potrafi

widok na Górę Bony. Mijamy płac

listą rozstrzelanych przypomina zna-

Na prośbę jednej z uczestniczek wy-

Która tam stoi jak archanioł

okrasić zajmującą anegdotą. Wę-

z pomnikiem Tarasa Szewczenki,

ne nazwiska, wśród nich między in-

cieczki jedziemy także do Równego i

złoty,

drujemy alejkami niezwykłego parku

patrona istniejącego tu obecnie Ko-

nymi premier rządu Rzeczypospolitej

Dubna, po czym wracamy do hotelu.

A czasem miasto, jak orzeł

tonącego w bujnej zieleni. Rzeźby

legium Pedagogicznego, i od tyłu

Polskiej Kazimierz Bartel, doskonały

Wieczorem po kolacji z małą grupką

obleci

dłuta Parysa Filippi czy jego ucznia

zachodzimy na licealny dziedzi-

tłumacz języka francuskiego, publi-

najbardziej zagorzałych miłośników

I znów na skałach spoczywa

- Juliana Markowskiego zachwyca-

niec. Imponujące wrażenie! Spora

cysta i poeta Tadeusz Boy-Żeleński,

Krzemieńca zwiedzamy jeszcze raz

i świeci

ją artyzmem. Nie sposób przejść

przestrzeń z ciekawym krużgan-

rektor Uniwersytetu Jana Kazimie-

miasto. Zachodzimy na chwilę, by

obojętnie obok nagrobka lwowskiej

kiem i arkadowymi bramami. Mamy

Kolejnego dnia opuszczamy

rza - Roman Longchamps de Berier,

pożegnać się, do pani Ireny San-

artystki dramatycznej Reginy Mar-

szczęście.  Znajdujemy  otwarte

Miasto Wielkiej Tęsknoty. Pani San-

rektor Politechniki – Kasper Weigeł.

deckiej. I już po chwili mały domek

kowskiej. Kamienna postać uśpiona

drzwi i już po chwili wchodzimy do

W bieżącym roku przypada 68 rocz-

na wieki zdaje się czekać na przyby-

jasnej, przestronnej biblioteki. Pani

nica wydarzeń, które 4 lipca 1941

szów z Polski. Na cmentarzu Orląt

bibliotekarka uprzejmie pozwała

roku rozegrały się w okupowanym

Lwowskich chwile wzruszenia. Lwo-

obejrzeć wnętrze. Ocalały jeszcze

przez hitlerowców Lwowie. Nie po

wiacy z naszej wycieczki odnajdują

wysokie pod sufit regały ze starej

raz pierwszy w trakcie naszej wy-

tu groby swoich krewnych. W kaplicy

krzemienieckiej biblioteki i piękna

prawy przychodzi czas na refleksję

składamy datki na dalszą renowację

ozdobna balustrada. Nasza miła

nad dramatycznymi losami Polaków

tego tak ważnego dla Polaków miej-

gospodyni jest wyraźnie dumna z

na Kresach. Po tej chwili smutnej

sca, a później modlimy się za tych,

wystawy, którą może zaprezento-

zadumy, podziwiając miasto z okien

którzy bez wahania mimo młodego

wać gościom z Polski. Podziwiamy

autokaru, kierujemy się do hotelu

wieku ruszyli do walki o polski Lwów.

zatem ekspozycję przygotowaną

„Knjażyj”. Nasi przyjaciele poznani

Stąd przejeżdżamy do serca miasta.

z okazji 200-lecia urodzin Juliusza

w trakcie wycieczki – mieszkańcy

Miejscem, gdzie na pewno można

Słowackiego. Prócz różnych wy-

Nowej Soli o lwowskich korzeniach

spotkać lwowiaków o polskich korze-

dań dzieł poety i poświęconych mu

jeszcze tego wieczoru udadzą się na

niach, jest katedra Łacińska. Pamięt-

opracowań zainteresowanie budzą

poszukiwanie drogich sercu miejsc.

na ślubami króla Jana Kazimierza

przede wszystkim prace plastyczne

Ileż będzie potem opowieści: o zde-

kryje w swoim wnętrzu kopię obrazu

profesorów i studentów Kolegium,

nerwowaniu, że nie ma już domu ro-

Matki Boskiej Łaskawej, przed któ-

związane z biografią poety i jego

dziców, a tu po prostu w związku z

rym w czasie potopu szwedzkiego

twórczością. Później zachodzimy

decka zapewnia, że wrócimy, gdyż

wśród malw rozbrzmiewa polskimi

wybudowaniem bloku zmienili nume-

składał przysięgę polski władca. Za-

jeszcze do kolejnej, specjalnie dla

połknęliśmy bakcyla Krzemieńca.

piosenkami. Śpiewamy też piosen-

ry na ulicy, o łzach wzruszenia, kiedy

chwyca położona nieopodal kaplica

nas otwartej sali, gdzie zgroma-

W drodze do Lwowa jeszcze słyn-

kę, której nauczyła nas pani Mirka:

się wreszcie odnalazło tę obrosłą

Boimów oraz urocze kamieniczki w

dzono różne publikacje oraz obra-

na Ławra Poczajowska, którą poeta

„Niech żyje nam, niech żyje nam,

przez łata wygnania w legendę sie-

rynku. W naszej wędrówce odwie-

zy przedstawiające Krzemieniec.

odwiedzał z matką, by przed cudow-

niech żyje długie lata”. Oby spełniły

dzibę rodu, w której rozgrywała się

dzamy nie tylko świątynie obrządku

Pani bibliotekarka pozwala nam

nym obrazem „Pani z Poczajowa”

się słowa naszej pieśni. Oby tak za-

akcja wszystkich rodzinnych historii,

rzymskokatolickiego, ale także grec-

też zajrzeć do dawnego licealne-

modlić się o łaskę.

cny, skromny i szlachetny człowiek

o rozczarowaniu, bo nowy właściciel

kokatolicką archikatedrę Świętego

go gmachu oraz kościoła, w któ-

Zabytkowy zespół klasztorny

jak pani Irena żył długo w szczęściu

właśnie przystąpił do gruntownego

Jura, prawosławne cerkwie oraz

rym obecnie znajduje się cerkiew.

wita nas szeregiem straganów,

i zdrowiu. Z żalem opuszczamy go-

remontu ze zmianami wyglądu po-

katedrę Ormiańską. Oto miasto

Dziękujemy naszej sympatycznej

na których można kupić pamiąt-

ścinne progi. Trzeba jeszcze przed

sesji i już nic nie będzie takie, jak w

niezwykłe, miasto wręcz stworzone

przewodniczce za życzliwość i bra-

ki. Przed wejściem panie z naszej

zmrokiem dotrzeć na cmentarz Tu-

wiernej pamięci bliskich.

dla artystów, leżące na styku wielu

mą wychodzimy na frontową stronę

wycieczki zawiązują pośpiesznie

nicki, gdzie spoczywają dziadkowie

Wędrówkę po ważnych dla Pola-

kultur i religii. Chociaż niestety nie

gmachu. Trochę szkoda, że piękne

na głowach chusteczki. Wchodzi-

poety oraz jego matka. Ulicą Stare-

ków miejscach kontynuujemy kolej-

mogliśmy  obejrzeć  spuszczanej

kręte schody – niewątpliwy atut tej

my do środka. Błyszcząca złotem

go Detiuka wędrujemy w górę. W

nego dnia. Zatem przede wszystkim

tylko przy okazji premier kurtyny

budowli – porosły trawą. Kruszeją

cerkiewnych kopuł Ławra zapiera

połowie drogi czeka na nas olek

cmentarz, który nie ma chyba rów-

autorstwa Henryka Siemiradzkiego,

też kunsztowne kamienne znicze

dech przepychem. Urzeka melo-

Butyński, syn pani Mirki, który

nego sobie w Europie – Cmentarz

podziwiamy przepych Teatru Wiel-

zdobiące szczyt schodów i wejście

dią wygrywanych co kwadrans sy-

ciekawie opowiada o krzemieniec-

Łyczakowski. Prawdziwa galeria

kiego. Jeszcze z okien autokaru

na dziedziniec od przodu licealnego

gnaturek. Zachwyca chórami cer-

kich cmentarzach. Wspomina o tym,

rzeźby nagrobnej, ale i miejsce spo-

gmachy Lwowskiego Uniwersytetu,

gmachu. Zbliża się wieczór, wra-

kiewnych śpiewów. Czujemy jakby

jak z kolegą porządkował groby na

czynku wielu naszych znakomitych

Politechniki Lwowskiej i Ossolineum

camy więc do hotelu, a w trakcie

czas na chwilę zatrzymał się w tym

cmentarzu Bazyłiańskim, gdzie po-

rodaków: Marii Konopnickiej, Wła-

Nie sposób poznać miejscowości w

wędrówki zastanawiamy się nad

zakątku między niebem a ziemią.

chowani są profesorowie Szkoły

dysława Bełzy, Gabrieli Zapolskiej,

tak krótkim czasie. Po wesołej zaba-

pewnym fenomenem, którego do-

Niestety tempo naszej podróży nie

Czackiego, między innymi słynny

Artura Grottgera, Seweryna Gosz-

wie przy dźwiękach sympatycznej

świadczyliśmy w Krzemieńcu. Otóż

pozwała poznać dokładniej miejsca

botanik Wiliibałd Besser, prefekt An-

czyńskiego, Walerego Łozińskiego,

lwowskiej kapeli z poczuciem niedo-

do kogokolwiek zwróciliśmy się z

tak bliskiego sercu poety. Wkrótce

toni Jarkowski, matematyk Antoni

Karola Szajnochy, Stefana Bana-

sytu opuszczamy Lwów obiecując,

prośbą o pomoc w odnalezieniu

zmierzamy w kierunku Lwowa.

Strzelecki, dyrektor Liceum Michał

cha. Dumnie pręży się lew na po-

że wrócimy na pewno.

drogi, odpowiadał w języku polskim:

Zwiedzanie rozpoczynamy od

Ściborski. Z opowieści wyłania się

mniku znanego z „Reduty Ordona”

Kto raz spojrzał z Bony na stare

czy był to starszy pan sprzedający

zaznajomienia się z ogólnym planem

ważne przesłanie: dla nich, Pola-

bohatera powstania listopadowego,

mury Liceum, kto odwiedził gościn-

kwiaty przy dworcu, czy chłopiec

miasta. Położony na wielu wzgó-

ków żyjących na Ukrainie, pamięć o

nieco dalej pomnik powstańców

ne progi pani Ireny Sandeckiej i wi-

koszący trawę przy kościele, czy

rzach, skąpany w słońcu Lwów z

przeszłości - to rzecz naturalna, nie

styczniowych. Grobowiec rodziny

dział jej niezwykłą troskę o sprawy

młoda dziewczyna nieopodal daw-

perspektywy Wysokiego Zamku

wymagająca przypominania ani żad-

Staffów przypomina o lwowskich

ojczyzny, kto zagubił się w szepcie

nych gmachów liceum. Wszyscy

zachwyca malowniczym pięknem,

nych specjalnych akcji. A dla mło-

korzeniach znanego poety, nieopo-

historii na cmentarzu Łyczakow-

zaznaczali: „Proszę mówić po pol-

zadziwia rozległością i ogromem.

dych ludzi w kraju? Na cmentarzu

dal grobowiec ormiańskiego arcybi-

skim, widział stojące rzędem niczym

sku”. Mieliśmy wrażenie, jakbyśmy

Nad dachami domów królują wie-

Tunickim na dłużej zatrzymujemy

skupa Izaaka Isakowicza, z którym

do apelu krzyże na cmentarzu Mąt

znaleźli się w prawdziwej enklawie

że i kopuły budowli sakralnych

się przy grobie Salomei Słowackiej-

spokrewniony jest ksiądz Tadeusz

Lwowskich, kto rozmawiał z rodaka-

polskości. Jakże chlubnie świadczy

różnych wyznań. Ten, kto wspiął

Becu. Nasz przewodnik przypomina

Isakowicz-Zaleski. Kaplica Baczew-

mi z Kresów, nie będzie umiał zapo-

ten fakt o działalności pani Ireny

się na zamkowe wzgórze, w pełni

krótko losy poety. Recytujemy jego

skich przywołuje wspomnienie o

mnieć. Przywiezie do kraju nie tylko

Sandeckiej i jej następców.

doceni dowcip sceny z „Moralności

wiersze. Przed zachodem słońca

zasługach znanego lwowskiego fa-

wspomnienie rozległych przestrzeni

Kolejnego dnia z naszą panią

pani Dułskiej” Gabrieli Zapolskiej.

tak ładnie śpiewają ukryte w koro-

brykanta wódek, koniaków i likierów,

zamieszkanych przez serdecznych,

przewodniczką wspinamy się na

W domowym zaciszu, pod czujnym

nach drzew ptaki. Same wracają

które gościły nie tylko na kresowych

życzliwych ludzi, ale i poczucie, że

Górę Bony. Rozciąga się z niej ma-

okiem despotycznej żony, Felicjan

znajome słowa:

stołach. Po drugiej stronie budzący

nie można pozostać obojętnym.

lowniczy widok na miasto i okolicę.

posłusznie z zegarkiem w ręku

niegdyś spore kontrowersje grobo-

Jeżeli kiedy w tej mojej

W oddali widać połyskujące zło-

drepcze na Wysoki Zamek. Ma do

krainie,

tem kopuły Ławry Poczajowskiej.

pokonania doprawdy daleką drogę.

Gdzie po dolinach moja Ikwa

poszukujemy pracoWnik W

Najodważniejsi z nas decydują się

Dla nas, mimo ponad trzydziesto-

płynie,

przejść wzdłuż zewnętrznej strony

stopniowego upału, to trud sowicie

Gdzie góry moje błękitnieją

Agencja pracy poszukuje

zamkowych murów. Droga obfituje

wynagrodzony urokiem pejzażu i

zmrokiem

pracowników w zawodach:

w mocne przeżycia, ale i w nieza-

ciekawą opowieścią Jurija Smir-

A miasto dzwoni nad

pomniane pejzaże. Znów wsiadamy

nowa, dziennikarza „Kuriera Gali-

fizjoterapeuta, psycholog,

szmernym potokiem,

do autokaru. W nadziei, że spotka-

cyjskiego” i autora przewodnika po

Gdzie konwaliją woniące

pielęgniarz, lekarz, celem

my księdza Witolda kowa-

Lwowie. Wąską ścieżką, wijącą się

lewandy

pracy po przeszkoleniu w

wokół zbocza góry z ruinami zamku,

lowa, redaktora „Wołania z

Biegną na skały, pod chaty

UE. Po wypełnieniu ankiety, zgłoszenie przesłane

Wołynia”, odwiedzamy kościół w

schodzimy w dół. W drodze do hote-

i sady,-

pocztą elektroniczną.

Ostrogu. Później kierujemy kroki do

lu zatrzymujemy się przy Wzgórzach

Jeśli tam będziesz duszo

informacje na stronie:

zamku. Przed nami dumnie wznosi

Wuleckich, by zapalić znicz przy

mego łona

się na skale potężna kresowa twier-

betonowym nagrobku z żelaznym

www.bcj-konsalting.eu

Choćby z promieni do ciała