przegląd wydarzeń

6

28 lutego – 15 marca 2010 * Kurier Galicyjski

poLskie korzenie WikTora janukoWycza?

maRIaNNa HaJDUczyK

dziennikarka lwowskiej

gazety Ekspres

Po zakończeniu kampanii

wyborczej na Ukrainie, Han-

na Herman – dziś zastępczy-

ni szefa administracji Pre-

zydenta Ukrainy, odpowia-

dając na pytanie jednego z

polskich dziennikarzy o sto-

Jedno spośród wielu gospodarst w Janukach

sunek Wiktora Janukowycza

do Polaków, którzy tak moc-

Widzieli go w swej osadzie tylko z

szej ziemi. Przed 1914 rokiem jego

no wspierali jego adwersa-

daleka, w otoczeniu urzędników.

dziadek wyjechał z naszej wsi do

rzy podczas pomarańczowej

O tym, że miał trudną młodość nie

pracy na Ukrainie. Moi rodzice,

rewolucji odpowiedziała: nie

znak drogowy z nazwą osady Januki

wiedzą. Święcie wierzą w nieska-

urodzeni w 1910 roku, nic o tym

może być zły. Przecież on

laną czystość serca i duszy tego

mężczyźnie nie opowiadali, więc

ma polskie korzenie.

człowieka.

nic nie wiem. Wiem tylko, że w Ja-

Korzenie rodziny Wik-

„Nie jestem biedna, – mówi

nukach wszyscy byli gospodarzami

tora Janukowycza sięga-

kobieta. – Mnie i dzieciom w zupeł-

i pszczelarzami. Proszę, niech pani

ją dzisiejszej Białorusi. W

ności wystarczy to, co mam. Teraz

spojrzy na te stare sady. One nie

osadzie Januki w powiecie

dzieci się kształcą. Córka Ola w

pochodzą z czasów sowieckich –

dokszyckim  (obwód  wi-

tym roku kończy naukę i powróci do

przetrwały i przetrwają niejedno

tebski) zachowało się pięć

domu, będzie kierowniczką klubu

pokolenie.

budynków, obecnie tylko

wiejskiego”.

Zachowały się wiadomości o

w dwu z nich mieszkają lu-

Pani Maria ma w gospodarstwie

tym, że dziadek Wiktora Januko-

dzie. Liczba mieszkańców

konia i krowę. Paszę dla zwierząt

wicza został ochrzczony w miej-

tego zapomnianego przez

rodzina przygotowuje sama. Mają

scowym kościele. Ludność tych

innych odludzia – to jedynie

też 15 arów ogrodu. Kobieta mówi,

terenów Białorusi – to przeważnie

pięć osób. Wszyscy wierzyli

że tego wystarczy, by dobrze żyć.

katolicy. Tuż była tu kiedyś Polska.

w zwycięstwo w wyborach

„Czy wasz Janukowycz otwo-

Swoistymi świadkami tamtych cza-

swego „ukraińskiego krew-

rzy u nas mleczarnię? – pani Ma-

sów są pomniki na miejscowym

niaka”. mówią, że Januko-

ria odpowiada tym pytaniem na

cmentarzu. Na większości z nich

wycz – to niemalże jak ich

moje. I dodaje – Nie wiem nic, ale

napisy już siię starły, a na tych,

Łukaszenko, toteż Ukraińcy

mało w to wierzę. Kto w niej będzie

które się zachowały, widać napisa-

będą mieli teraz dobrobyt.

pracował? Czyżby ja i Akwilina?

ne alfabetem łacińskim nazwisko

Mleka z dwu krów nawet na mini-

„Janukowicz”.

Od wsi Wałkałaty do osady Ja-

mleczarnię nie starczy. Niech on

Przed rewolucją osada liczyła

nuki jest sześć kilometrów. Drogi są

buduje na swej ziemi, a my mamy

36 gospodarstw, mieszkało tu 160

oczyszczone ze śniegu, wyrąbano

Łukaszenkę”.

osób. W czasach sowieckich za-

też krzewy, którymi pozarastały

Informację o budowie mleczar-

częto ściągać młodzież do miast,

pola. Pierwsze, co przychodzi na

ni sprostowała Antonina Boboryko,

w osadzie pozostali nieliczni.

myśl: „Może naprawdę Janukowycz

sekretarz wołkoładzkiej Rady Wiej-

„Proszę iść w górę, – mówi pan

wybuduje tu mleczarnię?” Na zapo-

skiej. Kobieta zapewniała, że nie

Piotr. Tam mieszka nasza sąsiadka

minanym przez wszystkich skrawku

dotarły do nich żadne dokumenty

Maria. Ma dobry nowy dom. Pies

ziemi jest widoczna ręka gospoda-

w tej sprawie. Dopóki nie ma doku-

jest uwiązany na podwórku, niech

rza. Niestety, jak tylko mijamy napis

mentów – to wszystko są plotki.

się pani nie boi”.

„Januki”, mleczarnia znika z oczu,

„Prawdą natomiast jest, że Wik-

Zaskakuje mnie rażący kontrast

jak zły sen. Wokół jest ruina. Widać

tor Janukowycz prosił Radę Powia-

budynków na tym odludziu. Dom

jedynie stare wykrzywione domki,

tową, by zadbała o Januki, – mówi

jest zadbany, widać, że pomalowa-

pozostałości po chlewach oraz dłu-

Antonina Boboryko. – Nie zapomniał

ny w ubiegłym roku. Na podwórku

gie pasma starych sadów.

też o dzieciach z osady. Ufundował

nic nie leży byle gdzie, wszystko

Gdzież są ludzie? Nie widać żad-

im wyjazd do słynnego Arteku. Po-

ma swoje miejsce. W domu jest

nej wydeptanej ścieżki, z kominów nie

wiem też, że nieboszczyk mąż Marii

czysto i przytulnie. Hafty czynią

bucha dym, nie szczekają psy. „Czy

Napis na nagrobku: Janukowicz michał, żył 64 l., zmarł

Janukowicz i Wiktor Janukowycz są

pokoje jakby tęczowymi. Kapa, któ-

jest tu kto żywy?” W odpowiedzi –

14.X.1954 r.; Janukowicz stanisława, żyła 69 l., zmarła

bardzo podobni do siebie. Ludzie

rą położono na kanapie, wywołuje

cisza głucha. Słyszę echo własnych

20.II.1970 r. Pokój ich duszom

powiadają, że są bliskimi krewnymi.

podziw i zachwyt. Trudno uwierzyć,

słów, aż tu nagle z-za jednego z okien

Nikt jednak nie badał związków ge-

na ziemi, dlatego też nie ma żad-

że została utkana na drewnianym

Janukowycz – to niemalże nasz Łu-

wyłania się postać starszej kobiety.

netycznych tych rodzin”.

nych problemów z nakarmieniem

warsztacie tkackim.

kaszenko”.

Nie mogę uwierzyć, że w tym domu

Wiktor Janukowycz był na zie-

trzody. Z drwami też nie – wysze-

„Proszę siadać, – zaprasza

Patrząc na ubóstwo staruszki,

ktoś mieszka. Chata jest wykrzywio-

miach przodków dwukrotnie. Od

dłeś z domu i rąb, ile chcesz.

gospodyni. – Niech pani chwilkę

chcę wierzyć jej słowom. Jednocze-

na, sczerniała i poszarzała ze staro-

tamtej pory we wsi i chutorze aktyw-

„W czasie trzydziestostopnio-

poczeka, ogarnę się trochę. Zimą

śnie proszę Boga, ażeby Ukraina

ści. Ślady po farbie nie zachowały się

nie obserwują wydarzenia politycz-

wych mrozów nie marzliśmy, - opo-

w osadzie goście rzadko bywają.

nie doczekała takiego „dobrobytu”.

nawet na ramach okiennych.

ne na Ukrainie. Wierzą, że gdyby

wiada Piotr Janukowicz. Chata może

Nie spodziewałam się nawet, że

Nie można jednak powiedzieć, że

„Kto tam? – z lękiem zapytuje ba-

Janukowycz zwyciężył w poprzed-

i jest stara, ale doprowadziliśmy ją

dziś nas ktoś odwiedzi i to z tak

tych emerytów państwo nie potrze-

buleńka. – Czego pani tu szuka?” Nie

nich wyborach, Ukraina żyłaby nie

do porządku – zrobiliśmy strop, za-

daleka”.

buje i porzuciło na pastwę losu. Tu

dziwię się temu, wszak najczęstszym

gorzej, niż Białoruś. „Śmiech zbiera,

łataliśmy, Nigdzie nie ma ani szcze-

Dosłownie za kilka minut na

regularnie porządkują drogi, dwa

gościem na chutorze jest listonosz.

gdy patrzę na Tymoszenko, – mówi

linki. Czegoż chcieć więcej, gdy jest

stole pojawiają się placki ziemnia-

razy w tygodniu przywożone są ar-

Usłyszawszy, że jestem dziennikar-

pani Akwilina. – Miała czas, ażeby

ciepło i mamy co jeść?”

czane, kotlety, kisiel. Zaskakuje

tykuły spożywcze, ludzie otrzymują

ką z Ukrainy, gościnnie zaprasza do

poprawić dobrobyt w państwie, ale

Akwilina Janukowicz zapala

mnie szczodrość mieszkańców wsi

emeryturę. Brakuje jedynie połącze-

domu. W sieniach, urządzonych jak

palcem nie kiwnęła. Czemuż teraz

w piecu, żeby poczęstować mnie

– czym chata bogata, tym rada. Go-

nia osady ze wsią.

kuchnia, brak podłogi, jednak garnki,

dąży do władzy, jak drapieżnik?”

herbatą. Gdy proszę, aby tego nie

ściom niczego nie żałują.

„Do wsi chodzimy piechotą, – kon-

talerze i kubki, poustawiane na ław-

Kobieta nie wierzy, że Wiktor

robiła, nie reaguje. Mówi, że nawet

„Wiktor Janukowycz – to Czło-

tynuuje kobieta. – Prosto, ścieżkami,

kach, lśnią czystością.

Janukowycz przyjedzie do Januków

najgorszy gospodarz nie wypusz-

wiek przez duże „C”, – opowiada

jest o wiele krócej. Niestety, lata robią

„Mamy wszystko, – mówi Akwili-

po raz kolejny. Prezydent nie będzie

cza gościa z domu, nie poczęsto-

Maria Janukowicz. – Jego oczy są

swoje – nie pobiegnę przez śniegi.

na Janukowicz. – Ukraińcy też będą

miał czasu, żeby odwiedzać osady.

wawszy go herbatą.

pełne dobroci, nawet muchy nie

Gdyby natomiast tu komuś stało się

mieli, jak prezydentem Janukowycz

Niemniej jednak, mieszkańcy Janu-

„Jaki z Janukowycza Biało-

skrzywdzi. Właśnie ktoś taki powi-

coś złego, sąsiadka ma telefon”.

zostanie. Ja zrozumiałam to, gdy

ków są dumni z tego, że korzenie

rusin?! – kobieta oburza się, gdy

nien kierować państwem”.

Gospodarstwo  Janukowiczów

zobaczyłam go w Janukach. Jest

osoby, która będzie kierowała są-

napomykam o tym, że jest ich kra-

Niestety, ironia losu sprawiła,

jest niewielkie. Mają krowę, dwie

dobrą, serdeczną osobą, będzie

siednim państwem, są właśnie na

janem. – On jest Ukraińcem, jego

że mieszkańcy Januków nie rozma-

kury, kota i psa. Paszę dla krowy

się troszczył o swój naród. Teraz

ich ziemi.

ojciec też, obaj urodzili się na wa-

wiali z Wiktorem Janukowyczem.

przygotowują sami. Mówią, że tu raj

dopiero będziecie żyli dostatnio!