młodzież pisze o sobie

20

28 lutego – 15 marca 2010 * Kurier Galicyjski

o sesji oraz o TeaTrze sTudenckim

go wydziału – profesora Andrzeja

Markowskiego. Wykłady były fan-

tastyczne (kto mógłby się dziwić!)

i przemiłe, ale ile nerwów kosztowało

przygotować się do testu, w którym

się zjawiło dużo mądrych słów. Jed-

nocześnie. Całe szczęście, że je

znałam!  Ten dzień przeżyłam na

uczelni, dzieląc się z koleżankami

ELŻBIEta LEWaK tekst

słodkimi bułeczkami, przesiadując w

aNEta KoRycIńsKa

bibliotece kolejne godziny oczekiwa-

zdjęcia

nia na obiecane wyniki dzisiejszego

i dwu wcześniejszych testów. Warto

Już po sesji... Uff!.. aż mi

było czekać, by się w końcu dowie-

się nie wierzy, że ta histo-

dzieć, że moja średnia „4” jest wciąż

ryczna chwila, gdy otrzy-

stabilna. Chwała niebiosom, można

małam pierwszy wpis do

było wracać do akademika…

indeksu, minęła w popło-

Ostatni zapamiętany przeze mnie

chu, lekkiej dezorganizacji,

dzień też zaczął się wieczorem,

wśród nieco zdezorientowa-

w przeddzień ostatniego zaliczenia.

nych kolegów z roku, gdy

Teraz miałam się zmierzyć z Arystote-

wszyscy na gwałt się rzucili

lesem, Heglem, Baconem i Kantem,

do stołu profesora, by nie

a więc z półrocznym kursem filozofii.

Premiera „soku z ironii” (studenci błagają o litość Dziekana)

musieć długo czekać na

Wykładowca uśpił naszą czujność

jego podpis, świadczący o

rozdając testy tylko w dwóch warian-

ukończeniu semestru. fakt,

tach, jednocześnie mieszając kolej-

jest nas dużo na roku, bo aż

ność odpowiedzi w pytaniach, przez

ze trzysta osób, ale to jesz-

co uniemożliwił ściąganie „na długie

cze nie powód, by się wza-

dystanse”. Test okazał się prostszym,

jemnie tłamsić!.. Hahaha.

niż myślałam, co mnie bardzo ucie-

Każdy skrywał chęć prze-

szyło, szczerze mówiąc.

dostania się na przód ko-

Reszta dni zamazała się w kalej-

lejki pod maską uśmiechu

doskopie wrażeń po testach, pilnej

„tak-oczywiście-możesz-

nauki, przesiadywań w bibliotekach i

stanąć-przede-mną”, co w

niedospanychnocy.Chociażniemam

rzeczywistości  oznaczało

się czego użalać, jak mówią znajomi.

„tylko-spróbuj-zrobić-krok-

Moja siostra miała o wiele trudniejszą

do-przodu”. Udawany spo-

sesję, z którą sobie ZNÓW świetnie

kój dla „wyższego dobra”,

poradziła. Jestem z niej dumna, cho-

że tak powiem. Kto stał w

ciaż te jej całki, granice, równania

długaśnej kolejce do wc,

różniczkowe, programowanie („itd.,

kiedy wszyscy chcą jak naj-

itp.” jak w „Okularnikach”) jest dla

prędzej sprawę załatwić, ten

mnie najprawdziwszą czystą magią.

wie, o co mi chodzi...

A ktoś mówił, że ona nie istnieje. Jak

Sesja trwała ze dwa tygodnie.

Po premierze „soku z ironii”. przy mikrofonie milena załęska, za nią – zespół

mówił Nietzsche: wszystko zależy od

Pamiętam z tego odcinka czasu

„A może założymy teatr na Polo-

punktu widzenia; albo jak mówią: od

chyba tylko dwa dni. No dobra, trzy.

nistyce? I wystawimy Marię?”. Dr

punktu siedzenia.

Opowiedzieć w skrócie? Pierwszy

Szymanis odpowiedział: „Dobrze,

Poznawać tajniki żywego orga-

dzień mej pamięci (nie chodzi mi

przyjdź do mnie za tydzień, a poroz-

nizmu, którym jest nasz język, jest

o miarę astronomiczną, uprzedzam

mawiamy o tym”.

fascynujące. Często jak ktoś mówi,

z góry) zaczyna się w pewien po-

- Tak po prostu. I wtedy niefor-

że „język jest wciąż żywy, bo się

niedziałkowy wieczór, gdy dopadł

malnie zaczął działać „Milenius”?

zmienia”, przed oczyma mimowolnie

mnie, swoisty studentom podczas

- Wtedy nieformalnie zaczęło

wyskakuje mi taka czerwona, trzę-

sesji, atak histerii. Objawami takiej

działać grono artystycznie uzdol-

sąca się galaretka, u boków której

histerii są albo krzyki w stylu: „Nic

nionych znajomych, wysyłali in-

wyskakują małe pseudo-nóżki, jak u

nie umiem! Nie dam rady! Nigdzie

formacje o działalności do swoich

ameby ze szkolnych lekcji biologii...

się stąd jutro nie ruszę!”, albo ci-

znajomych, tamci przesyłali ją dalej

Być może dzieje się tak za sprawą

che leżenie na łóżku, zero reakcji

i jeszcze dalej i jeszcze dalej… Gdy

zbyt dużej ilości ćwiczeń z popraw-

na wszelkie próby świata skontak-

się znalazło ekipę, „Milenius” zaczął

ności językowej, ale... Czyż nie jest

towania się z tobą i wbity w sufit

istnieć. Stworzyliśmy więc regula-

to zabawne? Język, którym się po-

(bądź jakikolwiek inny punkt) otu-

min teatru, który zatwierdził nam

sługujemy na co dzień, okazuje się

maniony wzrok. Nie jestem pew-

Dziekan. Dokumenty zanieśliśmy

być istotą żywą, niemal całkowicie

na, jak to było ze mną, ale faktem

do odpowiednich instytucji w Pałacu

od nas niezależną, podczas gdy my

pozostaje, że nareszcie się dowie-

gablotka „mileniusa” na korytarzu Wydziału Polonistyki

Kazimierzowskim. A po tygodniu, 29

sami wyznaczamy mu granice. Ale

działam jakie to uczucie, gdy leci

czerwca 2009 roku, teatr zaczął ist-

specjalizację nauczycielską. Nie-

my, nie jako jednostka, a jako spo-

pozwoliłam sobie wykorzystać na

krew z nosa.

nieć oficjalnie.

dawno spotkałam ją w kawiarence

łeczeństwo. W języku potocznym

moją pasję – teatr.

Ale o czym to ja mówiłam?...

- A dlaczego właśnie tak go na-

i przez przypadek (o ile przyjmiemy,

dopuszczalne są tak wielkie ilości

Być może już o tym pisałam

No tak, sesja. Okropne słowo. Nie

zwałaś?

że przypadki się zdarzają) poruszy-

błędów, które przenosimy automa-

wcześniej, że niedługo po rozpoczę-

na darmo wśród studentów krążą

- To nie ja wymyśliłam nazwę.

łam temat teatru.

tycznie do języka literackiego, oficjal-

ciu studiów znalazłam ogłoszenie od

pogłoski, że wyraz „SESJA” to, tak

Ja chciałam go nazwać „Elistyka”

- Elu, – zwróciła się do mnie Mi-

nego. Cóż się dziwić, że w wypra-

teatru amatorskiego „MILENIUS”,

naprawdę, skrótowiec, oznaczający

– od połączenia imienia „Eligiusz”

lena, odstawiając na chwilę kubek

cowaniach uczniowie tak się mylą,

który działa na wydziale polonistyki.

„System Eliminacji Studentów Jest

i „polonistyka”. Ale dr Szymanis

z herbatą – „Milenius” jest bardzo

jeżeli na co dzień, między sobą, nie

Wysłałam wtedy, pamiętam, bar-

Aktywowany”... Brr... Aż dreszcze

się nie zgodził, stwierdził, że ten

młody. Cała jego historia zaczęła

mówią poprawnie? Jak myślimy – tak

dzo poważny list na adres mailowy,

przechodzą.

teatr może się nazywać tylko i

się tego lata, w dzień egzaminu z

mówimy, jak mówimy – tak piszemy.

wpisany na dole ogłoszenia, dotrzy-

A więc dzień pierwszy rozpoczął

wyłącznie „Milenius”, jak żartował

historii literatury romantyzmu. Eg-

Kółko Macieja doprawdy. Natura za-

małam się wszelkich reguł uprzej-

się tamtego wieczoru, a skończył

„prawo Mileny w teatrze i prawo

zaminował mnie śp. dr Eligiusz Szy-

początkowała taki porządek rzeczy,

mości, z tzw. „ą-ę” włącznie, a w od-

po południu następnego dnia, gdy

Mileny do teatru”. Dużo z dr. Szy-

manis, genialny pedagog i po prostu

a my go powinniśmy pielęgnować.

powiedzi... przeczytałam parę pro-

już napisałam pierwsze i najtrud-

manisem rozmawialiśmy na temat

wspaniały człowiek. Rozmawialiśmy

Ale nie będę zanudzać. Wła-

stych, przesympatycznych zdań od

niejsze dwa zaliczenia. Dzień drugi

tego, co chcemy stworzyć, jak to

o wszystkich możliwych kreacjach

ściwie chciałam się z Państwem

dziewczyny, którą miałam dopiero

w mej pamięci się utarł jako dzień

chcemy przedstawić. Zatem po-

scenicznych Marii Stuart Juliusza

podzielić tym, co jeszcze robię w

poznać. Tak się zaczęła moja zna-

zdawania dziwnego przedmiotu –

czątkowo działaliśmy w słowach.

Słowackiego. Po dłuższej rozmowie

Warszawie. Studia zajmują większą

jomość z Mileną Załęską, studentką

Słownictwa polszczyzny XXI wieku,

Ale po krótkim czasie rozpoczęły

nie powstrzymałam się i zapytałam:

część czasu w tygodniu, a resztę

trzeciego roku, która wybrała się na

prowadzonego przez sławę nasze-