Ludzkie dzieje

18

30 kwietnia – 13 maja 2010 * Kurier Galicyjski

Humoreska

„strzeże mnie b G ojciec”

Wszystko

przez

jako kierowca trafił do Czarnobyla.

HaLina PłUgator

Otrzymawszy wysoką dawkę na-

tekst i zdjęcie

promieniowania, mężczyzna konty-

te pyŁy

nuował pracę za kółkiem. Po mie-

tak uważa 75-letni Pe-

siącu od powrotu poczuł osłabienie,

tro tymczuk, pochodzący

zaczęły mu drżeć ręce, pogarszał

z przykarpackiej wsi Bele-

miKołaJ oniszCzUK

się wzrok, paliło w gardle. Pewne-

luja. Lekarze kilkakrotnie

Wbrew ostrzeżeniom aerosyn-

go razu Petro stracił przytomność,

skazywali go na śmierć.

optyków, żeby „nie latać”, bo pyły is-

prowadząc samochód. Dostał skie-

zapalenie korzonków ner-

landzkie świat „zapyliły” – postanowi-

rowanie do sanatorium. Tam trochę

wowych, chore nerki (jedną

liśmy z Wackiem „oblecieć” parę ba-

podreperował zdrowie i… znów po-

lekarze musieli usunąć),

rów, żeby się uwolnić od „pyłowych”

jechał do ukraińskiego piekła atomo-

a potem – marskość wątroby.

koszmarów. Taki nasz, słowiański

wego. Stamtąd przywieziono go do

z takim „bukietem” schorzeń

środek i sposób na odpylenie. Trady-

domu półżywego.

bohater naszej opowieści

cja – rzecz święta!

Znów były milcząca biel sal

miałby żyć jedynie miesiąc.

Po pierwszym europiwie – świat

szpitalnych i łzy rodziny. W szpitalu

Lekarze niejednokrotnie wy-

się nieco przejaśnił. Ale, co to jedno

stwierdzono, że to przypadek nie ro-

pisywali pana Petra do domu,

piwo? Od jednego wulkanu loty od-

kujący nadziei i Pan Petro został…

by odszedł do Boga nie w

wołują, a mnie z Wackiem, pierwszy

kufel – do „lotu” prowokuje. Zamó-

wypisany do domu. Nie wolno mu

szpitalu, a w rodzinnym gro-

wiliśmy więc – następne. Na koszt

było nic dźwigać – nawet kubka her-

nie. Od tamtego okropnego

Wacka, bo po ostatnim „piwolocie”

baty – ani wstawać z łóżka. Pozo-

czasu minęło 20 lat. Wbrew

zarysowało się u mnie widmo kryzysu

stało tylko leżenie, wpatrywanie się

prognozom lekarskim, męż-

finansowego, a na kredyt pić się nie

w sufit i czekanie na śmierć. „Bolały

czyzna jest żywy i zdrowy.

da. Wacek ma zapasy z niedawnej,

Obecnie ataman zastępu pokuc-

mnie wątroba, płuca i żołądek –

ukrytej przed żoną i teściową, premii

kiego Siczy Halickiej Kozactwa Ukra-

tak bardzo, że właziłem pod łóżko.

– więc niech stawia czyli trwoni. Nie

ińskiego wygląda znacznie młodziej

Krzyczałem na rodzinę, ale nie

mogę przecież udawać Greka, bo tam

i setki razy żwawiej, niż jego rówie-

chciałem odchodzić z tego świata,

jest też teraz zapaść finansowa, gor-

śnicy. Jest dobrym gospodarzem,

– niechętnie wspomina tamte czasy

sza, bo w euro.

kochającym mężem, wspaniałym

pan Petro. – W wieku 50 lat jest za

Jeszcze na dobrze się nie rozga-

ojcem i najlepszym dziadkiem dla

daliśmy, a po drugim piwie ani śladu.

wcześnie na śmierć”. Mężczyzna

Przy trzecim – Wacek ożył. Nastąpiła

wnuków i prawnuków. Dobrze sobie

podjął decyzję o tym, że będzie się

erupcja erudycji i zaczął „pylić”.

radzi w niemałym gospodarstwie,

leczył sam. Nie wiedział jednak, jak

- No, to co? – prowokował – jest

interesuje się miejscowym życiem

to zrobić. Robił to, co kiedyś, gdzieś

nowa klęska światowa… Pyły!

politycznym, jeździ po Ukrainie z Ko-

słyszał od ludzi starszych. Zdrowia

- Są, będą bo były – oddaliłem

zakami, dziękuje Bogu i opowiada

nie miał, ale miał wiarę oraz ogrom-

zdawkowo prowokację.

o swym cudownym wyzdrowieniu

ną chęć do życia.

Żeby zrobić podłoże pod dalsze

tym, którzy utracili wiarę z powodu

Sąsiedzi patrzyli na kierowcę

piwa, czyli siłę nośną lotu – Wacek

choroby lub innych okoliczności.

Piotra z zaskoczeniem i przeraże-

jął rysować wydarzenia światowe.

„Nigdy bym nie opowiadał o

niem. Mówili, że się pasie, jak…

Polski nie ruszał, bo u nas wybory,

swych chorobach, leczeniu i popra-

krowa. Nazbiera koniczyny, bab-

więc mogą być też „polityczne” pyły.

Za wcześnie mówić, co się stanie,

wie zdrowia, mówi pan Petro, gościn-

ki lancetowatej, pokrzywy, perzu,

choć jest pewne, że Polska w zapylo-

nie otwierając drzwi do schludnego

trochę zgniecie dłońmi – i pcha do

nej Unii – liderem pozostanie. Wacek,

domu, – chcę jednak, żeby wszyscy

został przesunięty o dzień wcze-

nie myślał o paleniu. Ignorując kpiny

ust garściami. Potem każdego dnia

mimo zakazu lotów – poszedł „na ca-

wierzyli, iż istnieje Boża moc i siła,

śniej. Przed nim nasz bohater miał

szefów i mieszkańców wsi, chodził

chodził po wsi boso, biegał dookoła

łego”. Od Ameryki po Gruzję. Chin nie

i że żaden włos nie spadnie nam z

sen – śniło mu się, że wraz z samo-

do jedynej otwartej wówczas cer-

domu, trzymając w rękach po cegle

zaczepiał, bo to za wielki temat i żeby

głowy bez Jego świętej woli”.

chodem wpada do rzeki. Drzwi cię-

kwi, która była trzy wioski dalej.

– aby poczuć ich ciężar i chociaż

go omówić, trzeba by cysternę piwa

żarówki się otwarły i zaczął płynąć.

przez kilka minut nie myśleć

wypić. Jął przeto chwalić Amerykę

Uratował się dzięki cienkiej gałązce

o bólu. Polewał się też zimną

Bez nerki, ale z Bogiem

Pan Bóg wyciągnął

i Rosję za zmniejszenie arsenału gło-

Poniewierka Petra rozpoczęła

wierzbowej. Potem, nie wiadomo,

wodą. Zaczął być uważany za

dzieci spod kół

wic jądrowych.

się w dzieciństwie. Mężczyzna uro-

dlaczego, znalazł się na cmentarzu.

„Dłoń Boga-Ojca zawsze była

dziwaka. Niektórzy z lękiem pytali,

- No i co z tego? – zareplikowa-

dził się w wielodzietnej rodzinie.

Obejrzał się za siebie, a dookoła jest

w mojej”, – kontynuuje pan Petro –

czy aby z powodu chorób i długo-

łem. To, co zostawili wystarczy, by w

pył Ziemię obrócić.

Ojciec jego zaginął w czasie wojny,

sklepienie, a z tyłu – dół. Zobaczył

nawet nie wiem, czym sobie zasłu-

trwałego pobytu w szpitalu Petro nie

- Na razie – odgryzł się Wacek –

a cała rodzina została wywieziona

starca z długą brodą i poprosił go

żyłem na tę łaskę. On chronił mnie

postradał rozumu.

i bez atomu pył islandzki mamy i go

na Syberię. Żyli bardzo biednie.

o ratunek. Po chwili znalazł się Piotr

przed wieloma wypadkami”. Były

Po jakimś czasie Petro poczuł

wdychamy.

W dzieciństwie chłopczyk lubił jeź-

na polu, gdzie rosło żyto, a kłosy

sytuacje, kiedy sześcioro dzieci w

się lepiej. Zimna woda hamowała

Zbił mnie z pantałyku. W przełyku

dzić konno. Po jednym nieudanym

ścieliły się przed dziwnym starcem.

różnym czasie wyskakiwało przed

ból. Ostateczne wyzdrowienie na-

się suchość ozwała. Wacek zamówił

upadku nastąpiły kłopoty z nerkami.

„Widzisz ścieżkę – idź po niej i nie

maskę samochodu. Zawsze poja-

deszło zimą, w trakcie oblewania

jeszcze dwa piwa. Rozrzutny! Unię

Chłopak nie zwracał wtedy uwagi

oglądaj się za siebie!”, – powiedział

wiała się cudowna ręka, która chro-

się wodą ze źródła, które jest pół-

obaj skrytykowaliśmy – i za biurokra-

na ból. Dał się on we znaki podczas

starzec i… zniknął.

niła mężczyznę w chorobach i obra-

tora kilometra dalej od domu pana

cję, i za „nielotność” nad Europą.

służby w wojsku, wówczas Petro

Pan Tymczuk opowiedział o śnie

cała kierownicę. Sekunda – i oto

Tymczuka. W czasie siarczystych

Tylko Rosja „wsiegda wpieriedi”!

został z niego zwolniony ze względu

lekarzowi. Ten zdziwił się i po cichu

Petro widzi, jak z tyłu samochodu

mrozów mężczyzna nawet nie my-

Zakazy i pyły „olała” i bez szwanku –

na stan zdrowia. Po jakimś czasie,

zapytał Petra: „Pan wierzy w Boga?”

wybiega żywe i zdrowe dziecko.

ślał o tym, żeby się rozebrać, wtem

latała. I tak dolecieliśmy aż do Krymu.

Wacek choć „braci wschodnich” lubi,

kiedy Petro zaczął pracować jako

„Wierzę, mocno wierzę”, – odpowie-

„Jestem człowiekiem grzesznym,

poczuł nagle czyjąś niewidzialną

to zaczął ich szczypać.

kierowca, ożenił się i został ojcem

dział Piotr. „Niech pan się modli i ni-

bo dwukrotnie chciałem… zabić czło-

obecność i spokój. Przeżegnał się,

- Ukraina – rzucił jakby od nie-

dwu małych córek, jego nerka osią-

komu nie mówi o naszej rozmowie”,

wieka, – wyznaje pan Tymczuk, ale

wylał na siebie wodę i ujrzał biały

chcenia – jakoś „cienko przędzie”.

gnęła rozmiary głowy niemowlęcia.

– szeptem odparł lekarz. Operacja,

Bóg mnie nie opuścił. – Za pierwszym

słup z iskrami, które wylatywały w

Flota rosyjska, a nie „wrogie” NATO,

Trzeba było niezwłocznie ope-

trwająca cztery godziny, przebiegła

razem mogłem z łatwością zgnieść

niebo. Nasz bohater do tej pory

na Krymie przez ćwierć wieku dłużej

rować. Niestety, w szpitalu powiato-

pomyślnie. Leżąc na stole operacyj-

kołami faceta, który kiedyś pozbawił

nie wie, co to było. Do domu biegł,

niż miała być – będzie.

wym nie było szans na przeżycie po

nym, Petro usłyszał śpiew ptaków

chleba moją rodzinę, za drugim – pod

a raczej leciał jak na skrzydłach,

No, to już złośliwość, na którą

operacji. Tam nie mieli nawet nor-

i psalmy cerkiewne. „Bardzo chcia-

kołami miał się znaleźć milicjant, który

zapomniawszy o bólu, który mu tak

równie złośliwie odpowiedziałem: a

malnych narzędzi chirurgicznych!

łem zobaczyć, co to jest, ale nagle

w roku 1990 zerwał i wrzucił do rzeki

bardzo dotąd dokuczał.

kto gwarantował, że nowego ZSRR

Dobra operacja była możliwa tylko

oparłem się o białą ścianę i zo-

sztandar Ukrainy”. Za każdym razem

Od tamtej pory minęło 20 lat. Dziś

nie będzie? I to już był finał spotka-

w dużym mieście, ale Petro pomy-

baczyłem rękę, która odepchnęła

rozgniewany mieszkaniec Pokucia

Petro nawet nie wspomina o przeby-

nia, bo Wacek uznał to za akt wielce

nieprzyjazny. Sepleniąc już, czy to od

ślał, że trzeba spróbować. Bóle były

mnie od tego piękna. Nagły silny ból

czuł, jak niewidzialna ręka wymierza

tych chorobach, a nowe go omijają.

pyłów, czy też od piwa, stwierdził tyl-

już nie do zniesienia. „Wówczas po

przeszył całe ciało, poczułem, jak

mu… policzek i odstępował od złego

Wraz z żoną wychowali troje dzieci,

ko, powołując się na Radio Erywań,

prostu zdałem się na wolę Bożą, –

ktoś bije mnie po twarzy i ujrzałem

zamiaru. Teraz pan Petro nie może

mają sześcioro wnuków i pięcioro

że „na pytania o rolnictwie radzieckim

mówi pan Petro, ocierając niepro-

lekarza. Schylił się nade mną i krzy-

przestać dziękować Bogu za to, że

prawnuków. Najmłodszych pan Tym-

– odpowiadać nie będzie”.

szoną łzę. – W tamtych strasznych

czał z radością: „Żyje! I teraz będzie

uchował go przed złem. Niestety,

czuk uczy, jak się hartować. „Dla nich

Bar opuściliśmy w stanie „zapyle-

czasach ateistycznych nigdy nie

żył długo” – opowiada pan Petro.

znów nadeszły choroby.

warto żyć”, – uśmiecha się. Nieste-

nia”, po innych barach nie lataliśmy.

zapominałem o modlitwie”.

Po trzech tygodniach pobytu w

ty, syn pana Tymczuka już nie żyje,

Jak zakaz lotów, to zakaz. Prawo

Termin operacji wyznaczono na

szpitalu Petro Tymczuk schudł… 26

pan Petro mówi o tym z bólem, ale

zapukał do niego

przestrzegać trzeba. Ale od jutra,

Wigilię. Lekarz Wołodymyr Naumiak

kilogramów. Mężczyzna powoli wra-

spokojnie. Mówi, że na wszystko

Czarnobyl

gdzieś tam… wyskoczymy!

pomyślał, że tak nie wypada i nie

cał do życia. Za wszystko dziękował

Po raz drugi nieszczęście i cho-

wola Boża – trzeba się modlić za

Warszawa,

zechciał operować w święto. Zabieg

Bogu. Został abstynentem, nawet

roby przyszły do pana Petra, kiedy

zmarłego syna i żyć dalej.

25 kwietnia 2010 r.