przegląd wydarzeń

10

29 czerwca – 14 lipca 2010 * Kurier Galicyjski

„ŻeGnaj, szKoło!

Niedawno dostaliśmy e-maila od naszego

młodego współpracownika, absolwenta

polskiej szkoły nr 10 we Lwowie – Stasia

ŻeGnajcie, Koledzy!”

Bieleckiego:

Witam! Zdałem egzaminy MENowskie

i dostałem się na dziennikarstwo do Pol-

ski. moja przyszła kariera rozpoczęła się

właśnie w ,,Kurierze” , za co jestem Pań-

stwu bardzo wdzięczny.

Koniec

szkolnego życia...

odrobina nostalgii

Nauczyciele, goście, przedstawicie-

le konsulatu przyszli aby pożegnać

absolwentów 2010. Po wręczeniu

świadectw dojrzałości wybraliśmy

się na ostatnią naszą szkolną zaba-

wę, z której emocje czuję do tej pory,

pisząc i wierzę, iż będę czuł zawsze,

wspominając swoje wkroczenie w

granice dojrzałości. Po tradycyjnym

EUSTACHY BIELECKI

spotkaniu nowego dnia na Wysokim

Zamku, pożegnaliśmy się i poroz-

Zdaliśmy!!! Te słowa roz-

Ostatni dzwonek – niezapominajki i łzy pożegnania

chodziliśmy się. Taki koniec naszej

brzmiewały w Szkole Śred-

długiej podroży razem. Wierzę, iż

niej nr 10 po trudnych eg-

HALINA PłUGATOR

klasa nie przestanie istnieć, ufam,

zaminach,  kwalifikujących

tekst i zdjęcia

iż na zawsze pozostaniemy grupka

młodych Polaków z lwow-

W Szkole Średniej Ogól-

dzieciaków, których tak palnięty los

skiego obwodu konsularne-

nokształcącej nr 3 w Stanisła-

zjednoczył w jedną klasę.

go, zdających egzaminy na

wowie pożegnano kolejnych

Na zegarku wyświetliła sie go-

studia do Polski. Za nami

absolwentów klasy z polskim

dzina 06:42. Zmęczone nogi niosą

rok ciężkich przygotowań,

językiem nauczania.

po ciemnych pokojach mieszkania

niejedna nieprzespana noc

Kilka tygodni temu we

do tak upragnionego łóżka. Minęła

z książką, wiele upadków,

wszystkich szkołach Ukrainy

nieprzespana noc i ogrom wspo-

ale także nie mniej sukce-

zabrzmiał „ostatni dzwonek”

dla absolwentów. Dla innych

mnień. Co tam kryć – dzieciństwo

sów. Praca zaowocowała. 28

uczniów głośne trele szkolne-

mam już za sobą. Niczym jeden

osób dostało się na studia.

go dzwonka są symbolem po-

dzień minęła nauka w szkole. W

Pisząc to z perspektywy czasu

czątku lata, wakacji, nowych

takich przełomowych momentach

(jestem od 2 tygodni na wakacjach),

znajomości, przygód, zajęć

często ludzie poddają się refleksji.

wspominam te straszne godziny

sportowych i artystycznych.

Zastanawiają się nad dokonania-

egzaminu, ten dzień niepewności,

W Szkole Średniej Ogólno-

mi, ale z odrobiną strachu patrzą

kiedy przyjaciele z klasy zebrali sie

kształcącej nr 3 w Stanisławo-

w przyszłość, która dla nas – ab-

jedną gromadką w centrum mia-

wie, uroczystość przebiegała

zwyczajnie, w domowej atmos-

solwentów Szkoły Średniej nr 10

sta, rozważając napisany egzamin.

ferze. „Kurier Galicyjski” zo-

nastąpiła juz dzisiaj.

Pewności nie miał nikt. Ale nastą-

stał też zaproszony na rado-

Chyba nieraz będziemy wracali

pił ten poranek – sobota 22 maja.

sną uroczystość szkolną.

Absolwenci dziękują pani Renacie Klęczańskiej

wspomnieniami do tych beztroskich

Zebraliśmy się w szkolnej sali, aby

Na uroczystym apelu zebrała się

lat. Zapewne nieraz będziemy dzię-

usłyszeć werdykt komisji egzamina-

cała szkoła: od uczniów klasy pierw-

kować za ogrom wychowania, który

cyjnej. Minuty ciągnęły sie niczym

uczniowie zdali już egzaminy ma-

szej – do absolwentów, setki rodzi-

Dołgowa opowiadała o tegorocznych

turalne (zazwyczaj były one w

włożył w nas każdy z nauczycieli.

ców, babć i dziadków, braci i sióstr

osiągnięciach i wręczała najlepszym

długie godziny, serce biło w szybkim

czerwcu – red.), otrzymali świa-

uczniów. Młodsi uczniowie wychodzili

uczniom dyplomy i medale. Wśród

Niewiadomo, gdzie zaniesie nas

tempie, spocone ręce po raz setny

dectwa dojrzałości, czyli naprawdę

w hałaśliwym tłumie, absolwenci –

tegorocznych absolwentów są odzna-

życie i czy spotkamy się znów. Ale

przeglądały zagadnienia egzami-

są absolwentami. Andrij Doroszenko,

dostojnie i z powagą. Po raz ostatni

czeni medalami za sukcesy w nauce

pamięć pozostanie na zawsze. I to,

nacyjne, a na twarzy był uśmiech.

absolwent szkoły nr 3, po raz ostatni

są w roli uczniów. Dziewczyny mają

(odpowiednik świadectwa ma-

jakimi będziemy w przyszłości, co

Bo właśnie silni i przygotowani do

ma możliwość spotkania ze swoimi

założone białe fartuszki, a we wło-

turalnego z czerwonym pa-

osiągniemy, jakie wartości honoru-

samodzielności ludzie, patrzący

kolegami, przyjaciółmi i nauczyciela-

sach – kokardy. W oczach łzy radości

skiem – red.), uczestnicy olimpiad

jemy, zawdzięczamy tej szkole, pod

trzeźwo i spokojnie w przyszłość

mi na „ostatnim dzwonku” i balu ab-

mieszają się ze smutkiem, widać w

i konkursów. Są chlubą szkoły. Przed

trzema trójkątami, która od lat witała

osiągają sukces. Nie wiem czy sło-

solwentów. Przewraca kartę swego

nich początek nowej drogi ku wiedzy.

nimi – egzaminy wstępne na uczelnie

życia i za kilka miesięcy jedzie na

Szkolne święto jest dziś bardzo

wyższe.

nas w swoich progach, a teraz po-

wami dam radę opisać te chwilę,

studia do… Warszawy.

sentymentalne, jednak dla tych, któ-

Życie pokaże, czy tegoroczni ab-

żegnała na zawsze.

gdy usłyszałem swój numer egza-

„Kilka dni temu chłopak otrzymał

rzy żegnają się ze szkołą – szczegól-

solwenci są gotowi do tego, by kroczyć

Jak niezmiernie cieszę się, że pi-

minacyjny. Usłyszałem, że jestem

stypendium i możliwość kształcenia na

ne i niezapomniane. Właśnie z takich

drogą studencką. Na razie warto się

szę te słowa, będąc już studentem.

zakwalifikowany, że ta roczna praca

uniwersytecie w stolicy Polski, - opo-

niezapomnianych chwil jest utkane

zatrzymać i zapamiętywać te piękne

W ciągu tak trudnego roku zmierza-

i spędzanie czasu w towarzystwie

wiada „Kurierowi Galicyjskiemu” Re-

nasze życie. „Ktoś rozpoczął wakacje,

chwile. Właśnie „ostatnie dzwonki”

łem właśnie do tej chwili, gdy będę

zeszytów i książek nie poszło na

nata Klęczańska, nauczycielka szkoły

a czyjeś dzieciństwo właśnie dobiegło

oraz bale absolwentów są czasem,

mógł chwilę odpocząć. Nie wiem

marne. Jestem studentem. Jeste-

nr 3, która przyjechała z Polski do

końca”, – mówią pedagodzy z Przykar-

który zatrzyma się w pamięci ze wzglę-

pracy nauczycielskiej na Przykarpaciu.

pacia. „Najbardziej szkoda będzie nam

du na beztroskę dziecięcą. To są chwi-

gdzie życie przygotowuje dla mnie

śmy przyjęci na studia!!!

– Mam nadzieję, że będzie należał do

rozstania z kolegami i szkolną codzien-

le, w których dorosłe dzieci dziękują

miejsce, jakie trudności trzeba bę-

Czas w szkole, po zdaniu tak

grona najlepszych studentów i rozsławi

nością, naszym dzieciństwem, - ze

szkole, a ona – im. Być może, za kilka

dzie pokonać, jakich wyborów doko-

ważnych egzaminów mijał bajecznie.

szkołę osiągnięciami naukowymi oraz

spuszczonym spojrzeniem, ocierając

lat, przeglądając zdjęcia, zdziwią się:

nać. W mojej pamięci – ile czasu nie

Minął ostatni uczniowski tydzień, mi-

aktywnością w życiu społecznym”.

nieproszone łzy mówią absolwentki.

„Czy to naprawdę ja?” Być może znów,

minęłoby – na zawsze pozostanie

nęły egzaminy maturalne i zabrzmiał

Na uroczystości chłopak wyglądał na

– Rozumiemy, że dorosłość – to czas

chociażby na dzień, zechcą powrócić

dziesiątka – szkoła, która nauczyła

ostatni dzwonek. Nastąpił czas wa-

bardzo wzruszonego, a na podwórku

dokonywania samodzielnych wybo-

do swojej klasy, usiąść w swojej ławce,

nas życia. Stała się dla nas rozsąd-

kacji, lecz przed tym, jak wszyscy

szkolnym tańczył z mamą walca. Dla

rów, w szkole natomiast można było

przejść się ulubionym długim koryta-

ną matką, nieraz wścibską furią,

niej osiągnięcia syna są największym

się zabawić i powygłupiać. Jeszcze

rzem. To wszystko będzie potem, póź-

zanurzą się w szalony wir impre-

szczęściem.

wczoraj nauczyciele pomagali nam we

niej. Wierzymy, że przed absolwenta-

ale przede wszystkim – przygodą,

zowania, odpoczynku, wyspanych

Na uroczystościach w szkole

wszystkim, od dziś natomiast powin-

mi jest piękna i świetlana przyszłość,

małym życiem, które właśnie przed

poranków, chcieliśmy uczcić naszą

przykarpackiej nie było przemówień

nyśmy sami siebie kontrolować, sami

życzymy im właściwego wyboru drogi

chwilą skończyliśmy, za które jeste-

ostatnią zabawę klasową.

długich ani nudnych. Dzieci żegnały

dawać sobie radę z problemami”.

życiowej oraz osiągnięcia wytyczo-

śmy szkole wdzięczni.

Majestatycznym krokiem polo-

się ze szkołą w języku polskim, rosyj-

Cechą szczególną tegorocznego

nych celów.

kG

neza rozpoczęła się część oficjalna.

kG

skim i ukraińskim. Dyrektor Swietłana

„ostatniego dzwonka” jest to, że ci