rozmowy kuriera

13

Kurier Galicyjski * 31 sierpnia - 17 września 2010

sztuka według maki

kijoWskie FemiNistki

śWiętoWaŁy dzieŃ

moimi obrazami, a Pirosmani, nie

JOANNA DeMCIO tekst

NiezależNości ukraiNy

zrozum mnie źle – to wielki mistrz,

MAKA BATIASHVILI

ale style mamy kompletnie różne.

repredukcje obrazów

J.D.: W takim razie, kto

Kijowskie feministki z organizacji

Tak ciepłej, niesamowi-

Cię inspiruje?

„Femen” w nietypowy sposób świę-

M.B.: Kiedy byłam mała, prze-

tej osoby chyba jeszcze

towały 19. rocznicę odzyskania nie-

glądałam tysiące albumów, książek

nigdy nie spotkałam. Jej

podległości przez Ukrainę. Podczas

na temat malarstwa, ale tak na-

przestrzenne jasne miesz-

parady eksponowały swe wdzięki. Ich

prawdę nie wiem do tej pory, który

kanie,  kolekcja  przeróż-

nagie biusty miały symbolizować wol-

z artystów wywarł na mnie najwięk-

nych herbat, mała i schlud-

ność i niepodległość.

sze wrażenie. Gdy zaczęłam swoją

na pracownia i nieustanny

To nie pierwsza tego rodzaju akcja

przygodę z malarstwem, od każ-

uśmiech na twarzy – to

tej organizacji. Wcześniej feministki w

dego brałam po trochę. Jednak po

równie nietypowy sposób protestowa-

wszystko sprawia, że po

latach wykształcił mi się całkowicie

ły m.in. przeciwko seksturystyce, sy-

wyjściu od niej człowiek po

tuacji na ukraińskich uniwersytetach

mój, specyficzny styl, co prawda

prostu lepiej się czuje.

i przeciw „gwałtom na elementarnych

Maka Batiashvili

wciąż nim eksperymentuję i od-

zasadach demokracji”. Sprzeciwiały

Maka Batiashvili jest jed-

się również odcinaniu ciepłej wody

ną z najbardziej rozpozna-

przez miejską elektrociepłownię.

wanych artystek w Gruzji.

(wp.pl)

Jej prace, w moim mniema-

niu, są takie jak ich autorka

– radosne i pełne ciepła.

M.B.: Niezwykle dziwi mnie to,

że po wystawach za granicą ludzie

podchodzą do mnie i pytają dlacze-

go moje obrazy są tak tragiczne. Ar-

gumenty natomiast sprowadzają się

jedynie do ciężkiej sytuacji w Gruzji.

Nie rozumiem tego. Przecież czer-

pię inspiracje z tego, co się dzieje

dookoła mnie – patrzę na ludzi, na

to, co się dzieje w mieście, na wsi,

na zwykłe wydarzenia, na proste,

Bat

drobne szczegóły z życia, potem

sobie to przetwarzam w głowie i tak

krywam coś nowego. Dlatego też

ostatnio zaczęłam prace w otwartej

przestrzeni – wokół Tbilisi jest mnó-

„czerwona ruta”

stwo skał i właśnie na nich maluję.

Praca jest dość wyczerpująca i już

nawet nie wspomnę o tym, że dość

i festiwal barwy ukrainy

niebezpieczna. Dlatego też wyko-

nuję ją z przerwami.

2010 w rzeszowie

J.D.: No właśnie – odpo-

czynek… Jeśli wakacje to

gdzie?

Spektakl „Czerwona ruta,

M.B.: Kazbegi! Bez dwóch zdań

czyli zaklęte moce” Teatru

jest mi najbliższe. Chociaż kiedy po

im. Siemaszkowej, był moc-

raz pierwszy tam przyjechałam, by-

Ptak

nym punktem imprezy „Bar-

łam trochę rozczarowana – spodzie-

wy Ukrainy 2010”, która jak

powstaje coś nowego. I nie widzę w

co roku odbyła się w połowie

tym nic smutnego…

sierpnia w Rzeszowie.

J.D.: Czy jednak te gru-

Sztuka autorstwa Sławomira Go-

zińskie wojenne wątki ni-

wina, zainspirowana pieśniami ukra-

gdy nie przewinęły się w

ińskiego artysty Wołodymyra Iwasiu-

Twoich pracach?

ka, opowiada o trudnej, ale możliwej

M.B.: Po ostatniej wojnie z 2008

przyjaźni polsko-ukraińskiej. Polak

roku, dostałam od znajomego pozo-

Stach i Ukrainiec Dymytro spotykają

stałość po bombie. Patrzyłam na

się w czyśćcu. Zaczyna się wspomi-

ten kawałek metalu, aż w końcu

nanie historii i grzechów. Wzajemny

nabrał w moich oczach kształtu

dystans między tymi dwoma duszami

starają się przełamać anielice, któ-

ptaka. Zresztą sam pomysł prze-

Plenerowa premiera spektaklu

re razem ze świętym Piotrem chcą

kształcenia czegoś tak okrutnego

świetnie wpisała się w trzydniową im-

sprowadzić zbłąkanych na właściwą

w symbol pokoju, wydał mi się

prezę „Barwy Ukrainy”.

drogę. Szybko okazuje się, że Stacha

nie zwykle interesujący. Tematy-

Na rzeszowskim Rynku zagrały

i Dymytra więcej łączy niż dzieli. Tak

ka społeczna nie jest mi obca – w

gwiazdy ukraińskiej sceny rockowej:

samo kochają, cierpią i lubią się na-

ramach różnych projektów z moją

Druga Rika i YouCrane. Były wystawy,

pić.

grupą artystyczną wykonujemy fil-

spektakle gości z Ukrainy oraz kino ple-

- Relacje między dwoma naroda-

Rozmowa

my, instalacje, obrazy. Np. krótko-

nerowe. Na specjalnie wystawionym te-

mi pokazane są tu raczej w rzeczach

metrażowy film „Through the vail”

lebimie można było obejrzeć film doku-

bardzo przyziemnych. Na przykład,

pokazuje świat kobiet muzułmań-

popularnością. Wtedy organizatorzy

wałam się czegoś bardziej „kauka-

mentalny „Tron na Ukrainie” w reżyserii

podczas kłótni o to, czyje są pierogi,

skich.

stwierdzili, że należałoby zaprosić

skiego”, brakowało mi tych małych

Andrzeja Kępińskiego. Dwugodzinny

okazuje się, że tę tak samo polską jak

kogoś, kto zaprezentowałby Gru-

kamiennych domków w mieście, no

J.D.: Masz bardzo spe-

film opowiada o współczesnej Ukrainie

i ukraińską potrawę przywłaszczyli so-

zję współczesną – trafiło na mnie.

ale obrzeża są wciąż przepiękne.

cyficzny  styl,  niektórzy

na tle ponad tysiącletniej historii naro-

bie ci trzeci – Moskale, nazywając je

Tak więc ludzie wciąż zachwyceni

Kazbegi, Swanetia – muszę kiedyś

mówią o Tobie młody Piro-

dów ukraińskiego i polskiego. Festiwal

„ruskimi” – opowiada reżyser Dariusz

gruzińską sztuką końca XIX wieku,

spędzić tam kilka miesięcy… Gdy-

smani…?

„Barwy Ukrainy” odbył się w tym roku

Brojek. I dodaje, że czar i poezję spek-

M.B.: Wszystko zaczęło się pod-

znaleźli nagle jakieś podobieństwo

bym miała namalować Gruzję, to

po raz czwarty. Organizatorem imprezy,

taklu tworzą śpiewane po polsku pieśni

czas wystawy na Litwie. Przede mną,

do niej w moich pracach… I tak już

byłyby to góry, tylko góry!

odbywającej się pod patronatem Amba-

ukraińskie oraz magia kwiatu czerwo-

do Wilna przyjechały prace Niko

zostało. Niestety ja nie widzę żad-

kG

sady Ukrainy w Polsce, był Urząd Mia-

nej ruty, który porównywać można tyl-

Pirosmani, cieszyły się niezwykłą

nych wspólnych cech pomiędzy

sta Rzeszowa i Estrada Rzeszowska.

ko z naszym kwiatem paproci.