27

Kurier Galicyjski * 31 sierpnia - 17 września 2010

o czymś mi bliskim

List do redakcji

FestiWal

FlameNco

Porywające serce i duszę w swą

bolice istotę duszy hiszpańskiej –

namiętną moc flamenco, królowało w

pięknej w swej namiętności i swobo-

Sali Organowej wieczorem 17 lipca

dzie. Jest to taniec z głęboką historią,

b.r. Mistrzowie gry na gitarze, piękne

która przekazuje się przez każdą

Wspólne zjęcie drugoklasistów z wychowawczynią p. Danutą Waloch, 1972 r. Pierwsza od

tancerki, chusty tańczące w powie-

nutkę w brzmieniu gitary czy glosie

lewej, w pierwszym rzędzie Marylą Bartoszewska, obecnie Demcio

trzu jak skrzydła motyli… Wszystko

wokalisty, przez każdy ruch dłoni czy

zdawałoby się układać w bajkę Hisz-

stóp tancerzy, przez każde drgniecie

nieustanna praca nad utrzymaniem

– wszechobecny, wszechwiedzący

JOANNA DeMCIO tekst,

panii, jakby nie jeden fakt – wieczór,

mięsni twarzy. Taniec bogaty i ciężki

polskości w szkole. Na różne sposoby

i wszechwidzący. Nawet zjedzenie

zdjęcie prywatne archiwum

rozpoczynający we Lwowie festiwal

w opanowaniu, podobny do hiszpań-

tego się podejmowano. W latach 50.

kanapki na jego lekcji historii było

„fandango de Ucrania”, miał

skiej koronki, wymaga odpowiedniego

wystawiano na szkolnej scenie „Śluby

wyzwaniem, najczęstsze wpadki w tym

„Życie moje tak się złożyło,

miejsce w gmachu kościoła Marii

miejsca wykonania. Idealnie pasowa-

panieńskie” Fredry. W 70. z kolei na

zakresie miał Witek. Na lekcjach ukraiń-

że jako 19-letni chłopak wyje-

Magdaleny, w którym to działa lwow-

łaby na wieczór flamenco sala Opery,

konkursie piosenki marszowej ucznio-

skiego u pani Zubko (jak Boga kocham,

chałem z rodzinnego domu,

ska Sala Organowa.

teatru im. M. Zańkowieckiej, czy przy-

wie śpiewali „Gdy piosenka szła do

nauczycielki z powołania!) kanapka

z miłego sercu Lwowa do

Jak by piękne nie były melodie,

najmniej – sale pałaców Ludkiewicza

wojska, to śpiewała cała Polska”, bar-

Witusia była przez nauczycielkę dzie-

Donbasu, gdzie zakorzeniłem

jakby nie fascynowało mistrzostwo

i Hotkiewicza, jednak z pewnością

dzo uroczyście przy tym wymachując

lona na równe części i przekazywana

się i ponad 30 lat oddałem pra-

tancerek, jakieś napięcie nie pozwa-

nie – Sala Organowa w kościele Marii

rękoma. Największy problem jednak

całej klasie.

cy w kopalni. W 32 roku pracy

lało się rozluźnić i w pełni oddać hisz-

Magdaleny.

pojawił się, gdy nagle zbrakło uczniów

Zresztą nauczyciele, jak i sami

uległem wypadkowi, zostałem

pańskiej atmosferze. Świadomość

Popatrzmy na to pragmatycznie.

do 1 klasy. Dziadkowie mówili mi, że

uczniowie byli różni. Rodzice wspo-

zasypany. Gdy mnie wycią-

tego, że znajdujemy się w kościele, że

Co jest wspólnego między organami

trzeba się było sporo najeździć, nacho-

minali, że najwięcej można było się

gnięto, byłem nieprzytomny.

dzić i dostukać do różnych drzwi, żeby

nauczyć na lekcjach polskiego u pani

Potem lekarz zapytał mnie,

w końcu uzbierać odpowiednią ilość

Iwanowej oraz chemii i geografii u pani

dlaczego byłem uśmiechnięty.

dzieci. Wtedy do szkoły brano nawet

Markuninej. Ponoć wiedzę chłonie się

Odpowiedziałem, że wydawa-

dzieciaki w wieku pięciu lat, którzy po

najlepiej, kiedy jest cisza. Za „moich”

ło mi się, że byłem dzieckiem

ukończeniu 10 klas trafiali na studia

czasów jedną z takich lekcji była litera-

i byłem w szkole. Zaśmiał

do Polski (Grażynko, o Tobie mowa).

tura powszechna. Dzieci jak to dzieci,

się i powiedział:

Wyobraźcie sobie Państwo zdziwienie

od czasu od czasu ciszę przerwać mu-

- W takim razie będziesz

18-19 letnich studentów, którzy nagle

szą. Pamiętam, że kiedyś, na górze w

jeszcze żył” – wspomnienia

odkrywają, że na sali wykładowej znaj-

„matematycznym” pojawiła się mysz,

Ryszarda Zielińskiego o szko-

duje się 15-latka.

którą trzeba było „wywołać” potrząsa-

le nr 10.

Patrzę na szkolne zdjęcia moich

jąc kaloryferami, doszliśmy do wnio-

rodziców i uświadamiam sobie, że po-

sku, że to świetny pomysł na zerwanie

Coś w tym jest, że jednak często

łowa ich kolegów to rodzice moich ko-

lekcji. Długo nie myśleliśmy, 5 minut

powraca się myślami do szkoły, a jeśli

legów ze szkolnej ławy. Chyba właśnie

przed rozpoczęciem ponowiliśmy ak-

o chodzi o naszą „dziesiątkę” to powra-

na tym polega fenomen naszej szkoły.

cję „Mysz”. Wraz z dzwonkiem do klasy

ca się z uśmiechem na twarzy. Prze-

Ta wielopokoleniowość budzi swojego

wchodzi pani Teresa Adamska, w tym

rzucam książkę o szkole, rozmawiam

rodzaju solidarność w tych murach.

samym momencie wybiega wystra-

z rodzicami, z kolegami i zastanawiam

szona mysz. Dosłownie trzy sekundy

się nad fenomenem naszej „Magdusi”.

„Pani Podgórska uczyła mnie

później Witek z krzesła ląduje na pod-

Mama mówiła mi, że jej klasa nigdy

krótko, p. Jędrzejewska lubiła

łodze, a pani Teresa znajduje się na

nie uciekała ze szkoły, bo po prostu

czasem trzepnąć po rękach. Pani

jego miejscu. Zabawy było na 10 mi-

nie mieli na to ochoty, dopiero potem

Hiszberg uczyła historii, była su-

nut, następne 35 – katorga w postaci

po zakończeniu 10 szkoły, po 8 kla-

rowa, ale bardzo lubiłam lekcje hi-

lawiny pytań o Hemingwaya…

sie. Tata z kolei opowiadał, że jemu

storii, dużo nas nauczyła. (…) Dy-

za plecami mamy ukryty za zasłoną

i gitarą. Czy organy są instrumentem

I pomyśleć tylko, że mogliśmy tego

i koledze raz się prawie udało pójść na

rektorka szkoły była bardzo ostra

ołtarz, natrętnie tkwiła w świadomo-

niezbędnym dla odtworzenia flamen-

wszystkiego nie mieć, że mogła nas

wagary.

(…)” – wspomnienia o szkole nr 10

ści. Myślę, ze każdy się zgodzi, iż

co? Malutka scena Sali Organowej

ominąć przygoda związana z murami

- Doszliśmy z Markiem Wollo-

Marii Świderskiej-Pustuły.

Mogłabym mniej lub bardziej po-

naszej budy. Bo przecież tyle razy ist-

chem „aż” do centrum, kiedy nagle

pomieszczenia kościelne nie są miej-

z pewnością nie mogła pozwolić ar-

dobnie opisać swoich nauczycieli –

niało zagrożenie zamknięcia polskiej

patrzymy, a tu jego mama [wycho-

scem odpowiednim na takiego rodza-

tystom w pełni oddać się pasji tańca

p. Korol, p. Libruk, p. Migdala, p. Bujnow-

szkoły.

wawczyni młodszych klas – przyp.

ju imprezy.

i maksymalnie pokazać swój talent.

ską, p. Vincenca, p. Zubko, p. Lebiedź...

- Zaczęłam pracować w szkole w

autorki] z grupką swoich uczniów. My

Wiadomo, że w wielu kościołach

Odpowiedź brzmi jednoznacznie –

Czasy się zmieniają, uczniowie,

1970 r. i przy mnie zamykano ją trzy razy,

chodu i z powrotem, – szkolne ucieczki

Ukrainy i Polski mieszczą się sale or-

nie. Ani artyści, ani organizatorzy

nauczyciele, a wspomnienia i tak pozo-

łączono z 24 szkołą – wspomina dyrek-

taty zawsze były niewypałem. Kiedyś

ganowe i odbywają się koncerty, są

festiwalu nie ponoszą tu winy. Jeśli

stają. Zresztą, co tu dużo gadać każdy

tor Marta Markunina – Gdy po raz kolejny

z tym samym Markiem (dla mnie pa-

jednak to koncerty muzyki klasycznej.

mogliby, to naturalnie skorzystaliby

wspomina swoją szkołę na swój spo-

chciano postawić na nas krzyżyk, dzięki

nem Markiem), spóźniali się na pierw-

Nie ma nic zdrożnego w tym, by we

z innej sali. Jedyne jest pewne – na

sób. Ja rozpisałam się o „dziesiątce”, bo

ks. Kiernickiemu w ciągu jednej nocy

szą lekcję, więc zdecydowali się na

lwowskiej Sali Organowej odbywały się

przyszłość należy zadbać o udostęp-

to moja szkoła i moje wspomnienia.

w szkole otwarto muzeum Dzierżyń-

kino. Wchodzą do sali i pomimo ciem-

koncerty czy jakiegoś rodzaju uroczy-

nienie odpowiednich sal dla rożnego

skiego, po czym już nikt nas nie mógł

ności widzą przed sobą nauczyciela

stości. Chodzi przede wszystkim o to,

rodzaju imprez kulturalnych zgodnie z

ruszyć. Już nie wspomnę o niesamowi-

matematyki, oczywiście w tył zwrot

Przytoczone wspomnienia za-

by nie było to sprzeczne z istota koncer-

ich charakterem oraz zadbanie o to,

tym wkładzie Komitetu Rodzicielskiego

i na lekcje.

czerpnęłam z książki „Jubileusz

tu i miejsca, w którym on się odbywa.

by odbywały się one na odpowiednim

w utrzymanie „dziesiątki”.

Wagary to temat – rzeka. W wy-

Szkoły 1816-1996” w opracowa-

Flamenco jest pięknym tańcem,

poziomie.

Tysiące wyjazdów do Moskwy,

padku mojej klasy, główną „przeszko-

niu Ryszarda Czekajowskiego

odkrywającym w swej głębokiej sym-

Stella Lipińska

ciągłe wizyty w kuratoriach, a do tego

dą” do pokonania był pan Vincenc,

i Teresy Kulikowicz-Dutkiewicz