21
WolNi z WolNymi
Kurier Galicyjski * 2010
aleksander petlura oficerem Wojska polskiego
jącego, pod redakcją znanego poety
Zostaje tam oficerem sztabowym do-
1928 r. Po odbyciu krótkoterminowego
rami ukraińskimi przyjmowanymi do
łenia” (Orlątko), a także szereg popu-
Jewhena Małaniuka, czasopismo ar-
wództwa doborowego Hajdamackie-
przeszkolenie, na którym zapoznał
Wojska Polskiego. Gen. Salski dnia 8
larnych publikacji z zakresu historii,
tystyczne pod taką samą nazwą.
go Kosza Słobodzkiej Ukrainy. Wraz
się z regulaminami i organizacją
czerwca 1935 r. pisał do niego:
religii i życia społecznego Ukraińców.
Gdy, jak już wspomniano, po za-
z oddziałem tym pod koniec stycznia
Wojska Polskiego, podpisał kon-
Aleksander Petlura w wydawnictwie
Informuję, że 1 lipca bieżące-
machu majowym i dojściu do władzy
1918 r. wyruszył na pomoc opanowa-
trakt na długoterminową służbę na
tym pełnił funkcję kierownika admini-
go roku zakontraktowano trzech
Józefa Piłsudskiego stworzyły się
nego przez bolszewików Kijowa. Nie-
etacie majora. Ze względu na uwa-
stracyjnego. W 1942 r. urodził mu się
naszych oficerów, a wśród nich
nowe możliwości zwiększenia kon-
stety mimo zdobycia stolicy nie udało
runkowania wynikające z traktatu
syn Wołodymyr.
kapitana (sotnika) Hołowania,
tyngentu oficerów kontraktowych na-
się jej utrzymać. Po podpisaniu przez
ryskiego, a nie wykluczone także,
W Równem Petlurowie mieszkali
który dostał skierowanie do 1
rodowości ukraińskiej w Wojsku Pol-
Ukraińską Republikę Ludową 8 lute-
że w trosce o własne bezpieczeństwo
do jesieni 1943 r. Ostra walka między
pułku a[rtylerii] l[ekkiej]. Poradzi-
skim. Aleksander Petlura od dawna
go 1918 r. pokoju z państwami cen-
(po śmierci brata), przyjął za radą władz
dwoma frakcjami Organizacji Ukra-
łem mu zaraz pojechać do Wilna
nosił się z tym zamiarem, dlatego też
tralnymi. Obaj bracia jako zwolennicy
wojskowych nazwisko Chorolski. Nawią-
ińskich Nacjonalistów – banderow-
i zwrócić się do Pana, aby być
nie wyjechał z Polski, mimo rozważa-
Ententy na znak protestu wycofują
zał w ten sposób do nazwy, wspomnia-
cami a melnykowcami paraliżowały
pod Pana nadzorem do 1 lipca.
nia takiej możliwości. W międzyczasie
się z służby wojskowej nie rezygnując
nego wcześniej, miasteczka Chorol
tamtejsze życie społeczne, do tego
Proszę Pana, Panie Pułkowniku,
doszła do niego tragiczna wiadomość
jednak z działalności cywilnej na rzecz
na rodzinnej Połtawszczyźnie, gdzie
doszła antypolska akcja Ukraińskiej
wobec obcych traktować go jako
budowy państwowości ukraińskiej. Sy-
Powstańczej Armii na terenie Woły-
Pańskiego gościa, aby przez ten
mon zaangażował się w pracę Związ-
nia. Wzrastał terror niemieckich władz
czas mógł unikać niepotrzeb-
ku Ziemstw, a Aleksander 12 kwietnia
okupacyjnych. Aleksander Petlura
nych trudności z administracją,
1918 r. zostaje komisarzem rządowym
jako były oficer Wojska Polskiego
a także proszę instruować go
miasta i powiatu Chorol na Połtawsz-
mógł być podejrzewany o współpracę
odnośnie całego jego przyszłe-
czyźnie. Nie pełnił tej funkcji zbyt dłu-
tak z polską partyzantką, jak i z Ukra-
go życia. Zwyczajnie do 1 lipca
go, bo już 28 kwietnia t.r., gen. Pawło
ińską Armią Powstańczą, która w tym
nikt nie powinien wiedzieć, dla-
Skoropadski obalił republikę powołując
czasie przystąpiła do akcji antynie-
czego on jest w Wilnie. On sam
monarchiczny Hetmanat p.n. Państwo
mieckich. Groziło mu aresztowanie.
ma jak najmniej demonstrować,
Ukraińskie. Mimo krytycznego stosun-
Ponadto na jego położenie w środo-
a siedzieć i uczyć się. Oczywi-
ku do monarchizmu Aleksander decy-
wisku ukraińskim niekorzystnie wpły-
ście potrzebna mu będzie Pana
duje się na powrót do służby wojsko-
wał fakt, że odgrywający coraz więk-
pomoc w sprawie uszycia odzie-
wej. Hetman Skoropadski był bowiem
szą rolę w Kościele prawosławnym
ży. W ogóle dałem mu wskazów-
zwolennikiem budowy ukraińskich sił
jego siostrzeniec – Stepan Skrypnyk,
ki trzymać z Panem kontakt.
zbrojnych, a w związku z tym istniało
już wówczas wyświęcony na biskupa,
Z prawdziwą dla Pana powagą,
zapotrzebowanie na kadrę oficerską.
uchodził za zdecydowanego prze-
Wołodymyr Salski
W sierpniu 1918 r. Aleksander zostaje
ciwnika OUN, zwłaszcza kierunku
generał-chorąży Sztabu
nawet awansowany do stopnia po-
banderowskiego). Postanowił więc
Generalnego
rucznika.
na postawie fałszywych dokumentów
Pełne możliwości służby wojskowej
Aleksander Petlura musiał brać
ukryć się we Lwowie, gdzie wyjechał
otwarły się przed nim jednak dopiero
udział w różnych ukraińskich uroczy-
wraz z rodziną w grudniu 1943 r. Po
po obaleniu hetmana Skoropadskiego
stościach narodowych, akademiach z
kilku miesiącach przeniósł się jednak
i ponownym przywróceniu Ukraińskiej
okazji kolejnych rocznic śmierci brata
do Warszawy, gdzie miał wielu znajo-
Republiki Ludowej (14 listopada 1918).
Symona, a także różnych uroczysto-
mych i przyjaciół.
Na czele ukraińskich sił zbrojnych sta-
ści organizowanych przez ukraińską
Ze względu na zbliżający się
nął wówczas na powrót jego brat Sy-
emigrację w Polsce. Robił to jednak
front radziecki w trosce o rodzinę tuż
mon jako Główny Ataman. Aleksander
delikatnie i tam gdzie było możliwe
przed wybuchem Powstania War-
nie pełnił wprawdzie wysokich funkcji
anonimowo, jako major Wojska Pol-
szawskiego zdecydował się opuścić
aleksander Petlura z synem Wołodymyrem, Krynica 1944 r.
w armii ukraińskiej, ale zawsze były to
skiego Aleksander Chorolski. Część
Polskę. W porozumieniu z wieloma
w 1918 r. był komisarzem rządowym.
o zabójstwie 25 maja 1926 r. w Paryżu
bardzo odpowiedzialne z punktu mili-
zarobionych pieniędzy systematycz-
ukraińskimi emigrantami polityczny-
Został skierowany do 1. Pułku Piechoty
jego brata Symona. Przeżył ją boleśnie
tarnego i państwowego stanowiska.
nie przekazywał na ukraińskie cele
mi wyjechał do Bratysławy. Ze Sło-
Legionów w Wilnie. Musiał dobrze wy-
zarówno z powodów rodzinnych, jak
W lutym 1919 r. został oficerem łącz-
narodowe i działalność charytatyw-
wacji wraz z innymi uciekinierami,
wiązywać się ze swych obowiązków,
i narodowych. Wroga Ukrainie prasa
nikowym w sztabie Frontu Prawobrze-
ną. Za swą działalność wojenną zo-
w tym także siostrzeńcem bp. Mści-
skoro już po kilku miesiącach służby
francuska i sowiecka usiłowały bronić
ża, zaś 1 kwietnia tegoż roku został
stał odznaczony Krzyżem Rycerskim
sławem oraz jego córką i jej mężem
powierzono mu dnia 21 września
zabójcy, przedstawiając jego czyn jako
przeniesiony na to samo stanowisko
im. Symona Petlury.
udali się do Poczdamu, a następnie
1928 r. w zastępstwie funkcję dowód-
odwet za pogromy żydowskie spowo-
do Kosza Huculskiego. W lipcu 1919
Po wybuchu wojny polsko-nie-
do Offenbachu, gdzie zastał go ko-
cy III Batalionu. Pełnił ją do 4 kwietnia
dowane przez wojska URL. W tej sy-
r. otrzymuje awans na kapitana i obej-
mieckiej, walczył w kampanii wrze-
niec II wojny światowej. Znalazł się
1929 r., a następnie do 1935 r. służył
tuacji powstało w Polsce Towarzystwo
muje stanowisko adiutanta przy Głów-
śniowej na czele swojego batalionu,
w amerykańskiej strefie okupacyjnej.
tam jako oficer sztabowy pułku. Ponie-
im. Symona Petlury powołane w celu
nej Komendzie Wojsk URL.
który nie odegrał jednak większej roli
Kolejnymi przystankami rodziny Pe-
waż przełożeni, tak polscy jaki i ukraiń-
obrony jego imienia, a także doma-
Na wiosnę 1920 r. wobec wyraź-
w działaniach bojowych. Aleksan-
tlurów były obozy dla uchodźców w
scy (Aleksander cały czas utrzymywał
gające się ujawniania prawdy o po-
nych postępów w rokowaniach polsko-
drowi Petlurze udało się szczęśliwie
Meinz-Kastel (przebywali tam dwa
stały kontakt z gen. Salskim, jako sze-
ukraińskich dochodzi do reorganizacji
uniknąć niewoli niemieckiej i radziec-
lata) i Pforzheim, skąd w połowie
Aleksander Petlu-
fem sztabu ministra spraw wojskowych
armii ukraińskiej i Aleksander Petlura
kiej. Pod koniec 1939 r. konspiracyjnie
1950 r. dzięki pomocy przebywające-
URL) dostrzegali jego umiejętności do-
przechodzi do 3. Dywizji Żelaznej na
zamieszkał w Chełmie. Tam wkrótce
go już od jesieni 1947 r. w Winnipegu
ra przyjął za radą
wódcze i w związku z tym przewidywali
stanowisko dowódcy kompanii. Wy-
zawarł związek małżeński z pocho-
siostrzeńca abp. Mścisława (Stepa-
władz wojskowych
go w obsadzie na wyższe stanowiska,
daje się, że na stanowisku bojowym
dzącą ze Stanisławowa nauczycielką
na Skrypnyka) udali się do Kanady.
nazwisko
został w 1935 r. skierowany na kurs
bardziej się sprawdzał niż w pracy
Ireną Witkowycką. Było ona rodzoną
Zamieszkali w domu metropolity w
Chorolski.
dowódców batalionów w Centrum Wy-
sztabowej, toteż w czasie wspólnej
siostrą Iwanny Witkowyckiej żony
miejscowości Grimsby (Ontario).
szkolenia Piechoty Wojska Polskiego
polsko-ukraińskiej wyprawy na Kijów
jego siostrzeńca Stepana Skrypnyka
Aleksander Petlura pracował fi-
w Rembertowie. Po zgłoszeniu się do
gromach. Aleksander Petlura wszedł
pod koniec kwietnia 1920 r., został
przedwojennego posła do Sejmu RP
zycznie na farmie, a także współpra-
Centrum przesłał następujący list gen.
wówczas w skład zarządu oddziału To-
awansowany do stopnia podpułkow-
(późniejszego biskupa, a następnie
cował z założonym przez abpa Mści-
Wołodymyrowi Salskiemu:
warzystwa w Kaliszu, na czele którego
nika i mianowany dowódcą batalionu
prawosławnego patriarchę Mścisła-
sława miesięcznikiem „Cerkwa i Na-
stanął gen. Hawryło Bazylski.
we wspomnianej 3. Dywizji.
wa).
rid” (Kościół i naród). Wkrótce dosię-
Wielce Szanowny
Mając nadzieję na rychłe przyję-
Po podpisaniu przez Polskę preli-
Po wybuchu wojny sowiecko-nie-
gła go, już od pewnego czasu dająca
Panie Generale!
cie do służby wojskowej, próbował,
minariów pokojowych w Rydze, w paź-
mieckiej (22.06.1941 r.) i ustąpieniu
o sobie znać, choroba nowotworowa.
Melduję, że dnia 24 czerwca
mieszkając w Kaliszu, dorywczo za-
dzierniku 1920 r., wojska ukraińskie
wojsk radzieckich z Wołynia, wraz z
Zmarł 4 marca 1951 r. Został pocho-
rozpocząłem naukę na kursie
rabiać na życie, cały czas pozostając
postanowiły w osamotnieniu kontynu-
żoną przeniósł się do Równego, gdzie
wany na cmentarzu w Toronto. Na
w Rembertowie. Przydzielono
w ścisłym kontakcie z kierownictwem
ować walkę. Aleksander Petlura wal-
zamieszkał przy ul. Koszyca 3. Osie-
jego mogile wysiłkiem współtowarzy-
mnie do grupy dyplomowanych
politycznym emigracji ukraińskiej w
czy wówczas w składzie głównych sił
dlenie się tam rodziny Petlurów na-
szy broni i ukraińskiej emigracji w Ka-
majorów i kapitanów, co będzie
Polsce, a zwłaszcza powstałym jesie-
(7. i 9. brygada) pod dowództwem płk.
stąpiło z inicjatywy Stepana Skrypny-
nadzie ustawiono pomnik w kształcie
dla mnie trudne, bo wymogi jako
nią 1926 r., za zgodą marszałka Józefa
Pawła Szndruka, jako dowódca kom-
ka, który w sierpniu 1941 r. wspólnie
petlurowskiego Krzyża Wojennego.
do ludzi z wyższym wykształce-
Piłsudskiego, sztabem ministra spraw
panii. Wobec klęski militarnej wojsk
z pisarzem Ułasem Samczukiem oraz
niem będą większe i będę musiał
wojskowych URL, kierowanym przez
URL wraz z 3. Dywizją przechodzi
znanym przedwojennym ukraińskim
fotografie zostały udostęp-
ich doganiać.
gen. Wołodymyra Salskiego. Czekając
Zbrucz i zostaje w Polsce internowa-
wydawcą Iwanem Tyktorem, założył
nione przez Południowo-
Ze szczerym szacunkiem
na możliwość uzyskania odpowiednie-
ny. Do 1925 r. przebywał w obozie w
we Lwowie, a następnie przeniósł do
Wschodni Instytut naukowy
O. Chorolski
go dla siebie etatu w Wojsku Polskim
Kaliszu, aktywnie pracując na niwie
Równego redakcję gazety „Wołyń”.
w Przemyślu, a pochodzą
Po ukończeniu kursu powrócił
intensywnie uczył się języka polskiego,
kulturalnej i społecznej. Był m.in.
Redakcję przekształcono w wydaw-
ze zbiorów prywatnych syna
do 1. Pułku Piechoty w Wilnie i objął
studiował literaturę wojskową. Jako
członkiem Ukraińskiego Towarzystwa
nictwo pod taką samą nazwą, które
aleksandra Petlury
stanowisko dowódcy batalionu. Ukra-
cudzoziemiec musiał na wstąpienie do
Wojenno-Historycznego, współtwórcą
oprócz wspomnianej gazety wydawa-
iński sztab generalny powierzał mu
armii polskiej uzyskać zezwolenie Pre-
i przewodniczącym Towarzystwa Lite-
ło dwa inne czasopisma: „Ukrajinśkyj
(„Kurier Galicyjski”
także opiekę nad młodszymi ofice-
zydenta RP. Nadeszło ono 26 stycznia
racko-Artystycznego „Wesełka” wyda-
Chliborob” (Ukraiński rolnik) oraz „Or-
nr 21/2009, 17.11-14.06.2009 r.)