21

nr 6 (394) | 31.03.­13.04.2022

Wydarzenia

www.kuriergalicyjski.com

u o. Mikolaja innym, którzy

nie mam przepustki. Na szczę-

jednak, że niektóre kobiety nio-

mają male i starsze dzieci. Pa-

ście ma ją pani z palacu i mówi,

są torby z żywnością. Docieram

lac jest przestronny, z dawnych

że mnie odwiezie.

w końcu do domu moich rodzi-

czasów zachowalo się wie-

ców. Nareszcie zdejmuję ciężki

Marzec, noc w pociągu.

le lóżek. Gdzieś jest prysznic,

plecak i przesiąkniętą potem

Kijów: strach

ale nie wiem, czy da się z niego

czapkę. Oddaję ziemniaki i jed-

skorzystać. Są już tu uchodźcy

Tej nocy i następnego dnia

nocześnie przekazuję wiado-

z różnych części Ukrainy. Prze-

nie zapomnę. Jedziemy do po-

mość o bombach próżniowych.

ciągu w mroźną, calkowicie

prowadzamy się, kupując pro-

Proponuję, by jak najszybciej

dukty na targu.

ciemną noc, na drodze leży

wyjechać samochodem. Żona

Któregoś dnia, w drodze do

śnieg, który wlaśnie spadl. To-

ojca natychmiast się zgadza, ale

Chmielnickiego, czujemy w sa-

warzyszy mi żona i widzę, jak

tata nie chce. W końcu udaje mi

mochodzie ostry specyficzny

bardzo się martwi. Gdy mialem

się ich przekonać. Ale muszę iść

zapach. Dzięki Bogu, stacja

spakować duży plecak, też nie

po samochód, który jest kilka

serwisowa jest czynna. Sto-

moglem sobie znaleźć miejsca

kilometrów dalej. Wychodzę.

imy w korku przy wjeździe do

ze zmartwień. Za uprzejmym

Po drodze mijam punkty kon-

miasta, jest tu punkt kontrol-

pozwoleniem zabralem z pala-

trolne, worki z piaskiem, jeże

ny. Obawiam się, że nam się nie

cowej kuchni pięć kilogramów

przeciwczolgowe i slyszę nie

uda. Przechodzimy jednak kon-

ziemniaków. Tata w Kijowie

tylko odlegle wybuchy, ale też

trolę i już jesteśmy na serwisie.

prosi, aby je przywieźć.

strzelaninę gdzieś w pobliżu.

Chlopaki mówią, że nie mają

Planuję pobyt w Kijowie

W mieście dzialają dywersanci.

takiej części (przypomnę, że ze-

przynajmniej na kilka dni: ro-

Na jednym z punktów kon-

psul się bezpiecznik w kompu-

bić reportaże, pomóc rodzinie.

troli żolnierz krzyczy na mnie,

terze pokladowym), że wszyst-

W razie niebezpieczeństwa

żebym zatrzymal się kilka me-

kie sklepy są teraz zamknięte.

­ opuścić miasto samocho-

trów dalej i otworzyl dokumen-

Proponują nam nocleg w mie-

dem żony, który zostawiliśmy

jest promieniowanie! Znam to!

w którym śpią jacyś ludzie,

ty w moich rękach. Pozwala

ście (już zaczyna się zmierzch),

w dzielnicy Niwki, opuszczając

Nasze ziemie będą na zawsze

wiszą ubrania na poręczach...

iść i patrzy na paszport. ,,Data

a rano spróbują coś wymyślić.

Kijów pierwszego dnia po mo-

nieprzydatne do zamieszkania!

Z drugiej strony nie ma pocią-

urodzenia?" ­ Odpowiadam. ­

Dyrektor serwisu przychodzi

skiewskim ataku. Jest w nim

Jedyne, co mogę teraz zrobić,

gu, a na przystanku jest wiele

,,Szósty miesiąc, to jaki? ­ pyta.

osobiście i pyta, czy potrzebu-

wprawdzie mniej niż pól baku

to trzymać w dloni sluchawki

innych osób, które, jak widać,

­O dziwo, spokojnie odpowia-

jemy noclegu lub wyżywienia.

benzyny, ale mam nadzieję, że

(psycholog Switlana Roiz na-

siedzą tu od dawna. Pytam pra-

dam, że to czerwiec. Pytam, czy

znajdę paliwo po drodze.

Niewiarygodne... Na szczę-

pisala niedawno, że trzeba coś

cowniczkę metra, kiedy będzie

mogę iść dalej tą drogą, ale na-

Wagon, który ma tylko miej-

ście mam tu znajomych, którzy

trzymać w rękach, to uspokaja)

pociąg, odpowiada, że z przy-

tychmiast mi przerywa: ,,Nie

sca siedzące, jest calkowicie

szybko organizują nam noc-

i modlić się. Zimny, ciemny, na

czyn technicznych metro nie

wiem!" Drugi żolnierz jest spo-

ciemny i już czuję ­ zimny. Za-

leg, więc zostajemy z żoną. To

wpól pusty wagon wydaje mi

dziala i lepiej, żebym szedl pie-

kojniejszy. Mówi, że lepiej nie

jętych jest tylko kilka miejsc.

tak zwana dzielnica sypialna,

się żelazną trumną, która prze-

szo. To kilka kilometrów.

iść równoleglą ulicą. Nie chcę

Jadą mężczyźni. Zaslony są do-

i po drodze znów, jak w czasie

nosi mnie w stronę niekończą-

W tej chwili dzwoni do mnie

iść tamtędy, bo przypomnialem

kladnie przyciśnięte do szyb,

sobie nagle, że kilka dni temu

pokoju, podziwiam wspania-

cych się okropności.

koleżanka mojej żony. Niezwy-

aby nie bylo widać nic w środ-

dwie potężne rakiety uderzy-

le rzeźby miejscowego mistrza

Mija kilka godzin. Podają, że

kle podekscytowanym glosem

ly w wieżę telewizyjną, którą

ku wagonu. Ruszamy. Macham

Mikolaja Mazura, z których to

elektrownię jądrową w Ener-

mówi, że jest teraz w Budapesz-

ręką do żony, która od dluższe-

mialbym minąć. Ale nie mam

miasto slynie.

godarze zajęli kadyrowcy. To

cie, a jej międzynarodowa firma

go czasu stoi na peronie... Nie

wyboru. Nie mogę wrócić bez

Nasz  gospodarz  mieszka

malpy z granatnikami. Ale przez

informatyczna pilnie rozpo-

wzbudzenia podejrzeń u woj-

wiem, czy jeszcze ją zobaczę, ale

sam i wciąż (tak jak my) sie-

zaslonięte okna przebijają się

wszechnia informację, że Mo-

skowych. Idę dalej, odmawia-

staram się wyzbyć tych nie-

dzi przy komputerze, czytając

pierwsze promienie świtu. To

skale zrzucą bomby próżniowe

jąc wszystkie modlitwy, które

spokojnych myśli.

wiadomości. Alarm powietrz-

ulga dla psychiki. W chwi-

na Kijów w ciągu najbliższych

pamiętam. Wieża nadal stoi, ale

Nie chce mi się spać. Zno-

ny budzi nas kilka razy w nocy.

li wjazdu do Kijowa rozlega się

24 godzin! ,,Uciekaj stamtąd,

z wybitymi oknami na piętrach

wu oglądam wiadomości. Orki

W schronie pod domem jest

jednak charakterystyczna sy-

zabieraj rodzinę! ­ mówi. ­ To

technicznych. Rozbite szklo

są w tej chwili blisko od naj-

dużo ludzi. Wszyscy mówią

rena z aplikacji ,,Alarm", którą

wiarygodne źródlo informacji.

leży w pobliżu wszystkich są-

większej europejskiej elek-

o wojnie. Kiedy ktoś niechcą-

wszyscy zainstalowaliśmy,. Nie

Przewidzieli dzień ataku Puti-

siednich domów. Z naprzeciw-

trowni jądrowej w Energoda-

cy walnie żelaznymi drzwia-

ma gdzie się schować. Pociąg

na, można im zaufać." Opadają

ka idzie tylko jeden mężczyzna,

rze. Jaki tam sen! Im dalej, tym

mi do schronu, ludziom wydaje

jak na dloni. Poza tym jedzie-

mi ręce: co robić? Chcialem je-

którego jakby nic nie obcho-

się, że to eksplozja i zaczynają

bardziej niepokojące wiado-

my w pobliżu Wasilkowa, gdzie

chać do domu, wziąć prysznic,

dzi. Cisza, samotne samocho-

mości: bitwa trwa już na tere-

glośno się klócić. Wszyscy są

niedawno rozegrala się bitwa

dać rodzicom, którzy wcze-

dy i odlegle wybuchy. Mijam

nie elektrowni! Kilka reakto-

podenerwowani.

z oddzialami wroga. Ale jest już

śniej kategorycznie odmawiali

wieżę. Trzymam się blisko bu-

rów jądrowych dziala! Jest już

Rano, dziękując wlaścicielo-

dworzec, i nowi ludzie do pocią-

wyjazdu z Kijowa, ziemniaki,

dynków, gdyż trwa alarm prze-

nagranie jak orki uderzają po-

wi za gościnę i herbatę, idziemy

gu. Nawet rodzina z nastolatką!

które bezlitośnie obciążają mój

ciwlotniczy­ nie można być na

ciskiem w jeden z budynków,

do serwisu. Okazuje się, że nie

Dokąd oni jadą? Czemu?

plecak. Co powinienem zrobić?!

otwartej przestrzeni. Wreszcie

który staje w ogniu! Mój Boże!

ma części zamiennych, gdyż

Na peronie jest dużo ludzi,

Bomby próżniowe! To koniec!

docieram do samochodu, który

magazyny pozostają zamknię-

Czy oni nie rozumieją, czym to

z dziećmi, torbami do trans-

Czuję suchość w gardle. Wypel-

jest w calości. Odpala. Paliwa

grozi?! Jeśli dojdzie do eksplo-

te. Chlopcy wstawili więc do

portu zwierząt ­ czekają na

nia mnie panika

trochę mniej niż polowa baku.

zji, nie tylko Ukraina, ale i Ro-

mego samochodu bezpiecznik

pociąg ewakuacyjny. Ja z ko-

Postanawiam iść pieszo. Na

Na sto kilometrów powinno

sja się nie uratuje! Nikt w rzą-

z nowego auta, które stoi na

lei, pocieszam się mówiąc so-

pustych ulicach zimny wiatr

wystarczyć. Jadę z powrotem

dzie nie śpi: prezydent, premier,

sprzedaż. Jakich mamy ludzi!

bie, że przecież jestem już w ro-

goni jakieś śmieci; spotykam

aleją, pokrytą już licznymi je-

szef Energoatomu, i inni wolają

Chcę przytulić prawie każdego!

dzinnym Kijowie, że wszystko

żolnierzy z karabinami ma-

żami i blokami. Pod wiaduk-

na caly świat, blagając o zawie-

Do palacu przybywa się co-

w porządku. Robię nawet selfie

szynowymi lub jakichś bez-

tem wypalony KAMAZ i coś

raz więcej ludzi. Zwykle przy-

szenie broni! Apelują do MAEA,

z widokiem na dworzec. Idę do

domnych; w mobilnej aplikacji

jeszcze niewyraźnego. Doszlo

ONZ, UE, NATO. Nikt nie re-

jeżdżają tu na jedną noc i rusza-

metra, bo czytam, że kursuje do

bez końca alarm powietrzny;

tu do walki z dywersantami. To

aguje. Czyżby oni tam wszy-

ją dalej. Ale są też ,,weterani". Na

Szuliawki.

Wyraźnie slyszę potężne wy-

dobre sześć kilometrów w gląb

scy śpią?! Czy są takimi tchó-

przyklad, trzy starsze, bardzo

Mój ojciec już czeka na mnie

buchy gdzieś na zachodzie, ze

miasta. W pierwszych dniach

rzami, czy glupio liczą, że ich

mile kobiety z Kijowa, które go-

z samochodem, żeby zabrać do

strony mego domu... Na każdym

orki rzucily się, by zdobyć moje

ominie?! Ale elektrownia ją-

tują nam barszcz. Są też mniej

siebie. Schodzę w dól ruchomy-

skrzyżowaniu potężne beto-

miasto z rozpędu. Nie udalo się.

drowa już się pali! Dlonie lepią

mili ludzie. Jak dwie rodziny

mi schodami. Widzę, że z jednej

nowe bloki i uzbrojeni obroń-

Docieram do rodziców. Są już

z Kramatorska, które glośno

mi się od potu, nie mogę sobie

strony jest zaciemniony po-

cy obrony terytorialnej. Liczne

gotowi. Postanawiam zabrać

znaleźć miejsca. Wiem co to

przeklinają w obecności dzieci

ciąg z otwartymi drzwiami,

kontrole dokumentów. Widzę

ze sobą również matkę mojej

i innych. Chcę to powstrzymać,

żony. Jej ojciec zostaje w Kijo-

ale postanawiam nie tworzyć

wie z babcią, która ma prawie

konfliktu. Może nieslusznie...

sto lat i miesiąc temu zlamala

Podejmujemy się oczyszczenia

kość udową. Podróż jest dla niej

części parku z dzikich zarośli.

niemożliwa. Po drodze widzi-

Praca w terenie jest kojąca, to

my wieżowiec trafiony rakie-

bardzo dobre sprzątanie mózgu,

tą wroga. Znaczna część bu-

odwracanie uwagi od niekoń-

dynku, na kilku piętrach, jest

czących się wiadomości.

calkowicie  rozczlonkowana,

W końcu drażni mnie ten

jakby ugryzl ją ktoś olbrzymi

komfort: kupuję przez inter-

i bezwzględny. Wszyscy jeste-

net bilet na pociąg do Kijowa.

śmy już w samochodzie. Wy-

W pobliżu znajduje się niewiel-

jeżdżamy z Kijowa. Poddając się

ka stacja kolejowa, na której się

panice nie trafilem do swojego

zatrzymuje. Problem w tym,

mieszkania i bylem w Kijowie

że odjazd o drugiej nad ranem,

mniej niż kilka godzin...

czyli w godzinie policyjnej, a ja