14

nr 7 (395) | 15­28.04.2022

Wydarzenia

www.kuriergalicyjski.com

Lwowski Kościól pomaga uchodźcom

Wielu uchodźców, którzy

Większość

uchodźców

nadal przybywają do

w tym klasztorze pochodzi

z Charkowa.

Lwowa, przyjmowani

­ Przyjechaliśmy z Charko-

są również w parafiach

wa ­ mówi Ania. ­ Mój mąż ma

i klasztorach archidiecezji

na imię Nariman, mamy dwoje

lwowskiej. Mieszkają

dzieci. Alisa ma siedem lat, a Ni-

tam przeważnie kobiety

kol jeszcze malutka. Gdy zaczęla

z dziećmi.

się wojna, jeszcze nie ukończyla

dwóch tygodni. Nie planowali-

śmy wyjeżdżać z Charkowa, ale

KONSTANTY CZAWAGA

w nasz dom trafilo trzy pociski

­ Ciągle trwa wojna w Ukra-

i zacząl plonąć. Uciekliśmy ze

inie ­ mówi arcybiskup Mie-

swego mieszkania. Z początku

czyslaw Mokrzycki, metropolita

zamieszkaliśmy u przyjaciól,

lwowski. ­ My tutaj na zachod-

potem wsiedliśmy do pociągu

niej Ukrainie, we Lwowie nie od-

do Lwowa. W internecie pisano,

czuwamy takich skutków wojny,

że będzie gdzie mieszkać, ale

przez ostrzeliwanie czy bombar-

kiedy przyjechaliśmy do Lwo-

A takim wyjątkowym miej-

zajęte doslownie wszystkie

w archidiecezji lwowskiej. Je-

dowanie. Ale tymi skutkami dla

wa, zrozumieliśmy, że bardzo

scem dla uchodźców jest klasz-

pomieszczenia wraz z moim

steśmy klasztorem klauzuro-

nas są ludzie, uchodźcy, którzy

dużo przesiedleńców do Lwo-

tor sióstr benedyktynek pod

bylym mieszkaniem. Przede

wym, w którym charyzmatem

ciągle tutaj naplywają. Staramy

wa przyjechalo. Martwiliśmy

Lwowem, w Solonce. Siostry

wszystkim kobiety i dzieci,

jest przede wszystkim modlitwa

się ich przyjąć jak najserdecz-

się , bo w tym dniu bylo bardzo

otworzyly swój klasztor, mimo

które przybywają z bombardo-

w samotności i modlitwa we

niej, najgościnniej, zwlaszcza po

zimno. Podeszly do nas siostry

że jest to klasztor klauzurowy

wanych miejscowości. Każdo-

wspólnocie. Od chwili przyby-

ich trudnych przeżyciach. Po

i prawdziwie nas uratowaly.

i przyjęly uchodźców z dalekich

razowo przybywa blisko dwu-

cia do Lwowa caly ten czas od-

tych traumach, których dozna-

Przywiozly nas do klasztoru.

miejsc ­ najczęściej z Zaporoża,

stu osób. Niektórzy na jeden

czytujemy, jaka jest nasza misja

li w swoich miastach, w swoich

Tu jest cieplo, czysto, nakarmi-

z Charkowa. U sióstr codzien-

dzień, ale są też tacy, którzy są

slużenia tu ludziom, bo każda

miejscowościach przez ostrze-

ly nas i zabezpieczyly wszystko

nie przebywa okolo 140 osób.

już kilkanaście dni i chcą tutaj

nasza wspólnota benedyktyń-

liwanie, przez bombardowanie,

dla dziecka. Jesteśmy siostrom

Jesteśmy  bardzo  wdzięczni

doczekać końca wojny. Przez

ska ma wykonywać taką pra-

przez te ciągle alarmy. Są bardzo

bardzo wdzięczni.

siostrom za to. Siostry również

nasz Dom przez ten caly miesiąc

cę. Oprócz modlitwy i życia

często wykończeni, bo musie-

­ Jechaliśmy dlugo ­ mówi

są szczęśliwe, że mogą także

nieszczęsnej wojny przeszlo

wspólnotowego regula przewi-

li pokonać daleką drogę, ponad

Nariman. ­ Trzykrotnie pociąg

i w ten sposób slużyć Kościolo-

okolo dwóch tysięcy osób. Pro-

duje pracę, która jest potrzebna

tysiąc kilometrów, nieraz przez

się zatrzymywal i na czas alar-

wi i potrzebującym.

ponujemy im nie tylko miejsce

mieszkańcom tej okolicy.

dwadzieścia pięć do trzydziestu

mu lotniczego byly wylącza-

Jesteśmy bardzo wdzięcz-

do spania i wyżywienie, ale

Dziś, kiedy trwa wojna, to

godzin. Zatrzymują się u nas na

ne wszystkie światla. Staliśmy

ni naszym rodakom, przede

także program duchowy. Rów-

chyba siostry we wszystkich

dwa-trzy dni, a potem udają się

nawet trzy godziny.

wszystkim Kościolowi w Pol-

nież prawoslawni codziennie

klasztorach zlączyly się we

w nieznaną podróż do Polski czy

­ Do Lwowa dotarly też moja

sce, i nie tylko. Bo my tutaj za-

prowadzą spotkania, nabożeń-

wspólnej slużbie ludziom, któ-

dalej do Europy. Są też tacy, któ-

matka i przyjaciólka ­ dodaje

bezpieczamy naszym ludziom

stwa i sprawują sakramenty. Są

rzy potrzebują teraz najbar-

rzy pragną tutaj pozostać, zostać

Ania. ­ Ale one już wyjechaly

i uchodźcom, można powiedzieć,

też zajęcia teatralne, muzyczne,

dziej opieki. I chociaż jesteśmy

z nami, zatrzymać się na dlużej,

za granicę. A my marzymy o po-

wszystko. Nie tylko dach nad

plastyczne, dzieci chodzą na

wspólnotą klauzurową, zdecy-

z nadzieją, że kiedyś powrócą jak

wrocie do Charkowa i o odbudo-

glową, nie tylko pomieszczenia,

jazdę konną do polożonego nie-

dowaliśmy się na pomaganie

najszybciej do swoich domów.

wie naszego miasta.

ale dajemy im posilki, możliwość

opodal hipodromu. Wieczorem

uchodźcom razem z naszymi

Na  terenie  archidiecezji

­ Bo jesteśmy pewni, że

umycia się, wyprania swoich

można oglądnąć film na du-

braćmi benedyktynami, którzy

lwowskiej mamy sześć przejść

zwyciężymy ­ dodaje Nariman.

rzeczy. A możemy to robić dzię-

żym ekranie. Dla dzieci jest też

pomagają nam tworzyć tę na-

granicznych i tutaj w przyjmo-

W celi benedyktyńskiej za-

ki pomocy charytatywnej, hu-

takie male przedszkole. Po co

szą nową fundację. Nasz klasztor

waniu uchodźców bardzo an-

mieszkala cala rodzina z dziećmi.

manitarnej, którą przywozimy

to wszystko? Ludzie, których

otworzyl drzwi dla uchodźców.

gażują się nasze parafie, nasze

­ Mam na imię Olga, jestem

z Polski, bo w Polsce jest wiel-

spotykamy o trzeciej w nocy na

Otwarta jest również klauzura,

ośrodki duszpasterskie. Nie tyl-

z Charkowa. Mam troje malych

ki, duży odzew. Ta pomoc plynie

dworcu, nie znając nas placzą,

do której w warunkach normal-

ko pod swój dach. Także, kiedy

dzieci, trzech synków. Najstar-

wlaśnie od naszych rodaków.

opowiadają jak żylo się przez

nych świeccy nie mają wstę-

byly te fale na przejściach gra-

szy skończyl pięć i pól roku,

Dzięki ich życzliwości możemy

kilka tygodni w nieogrzanych

pu. Obecnie mieszkają tu ludzie,

nicznych, nasi wierni organizo-

średni ­ trzy i pól, a najmniej-

w dalszym ciągu dzialać i jeste-

pomieszczeniach, jak się żylo

którzy uciekają od wojny, którzy

wali posilki, cieple napoje, aby ci

szy ma rok i pięć miesięcy. Tam

śmy im za to bardzo wdzięczni.

przez dziesięć dni w piwnicy

utracili swoje domy. Najważ-

ludzie, stojący nieraz w kolejkach

u siebie mieszkaliśmy w polo-

Pomoc humanitarna plynie od

kobiecie ciężarnej. Po dlugiej

niejszym jest teraz pomóc tym

po trzy doby, mogli się ogrzać.

wie naszego prywatnego domu,

Caritasu poszczególnych die-

niebezpiecznej podróży potrze-

ludziom odnaleźć się. Ci którzy

W ośrodku duszpasterskim

obok babci i dziadka. Wszystkie

cezji, od Rycerzy Kolumba, od

bują pewnego odreagowania,

przyjeżdżali do nas jeszcze przed

w Brzuchowicach mamy ciągle

strzaly slyszeliśmy i bardzo się

innych organizacji. Bardzo za-

aby trauma wojny nie trwa-

wojną, doświadczali, że jest to

od 400 do 450 uchodźców. Na

stresowaliśmy. Mamie podnio-

angażowana w organizację po-

la w nich. Aby jak najszybciej

miejsce szczególne w Kościele,

to jesteśmy przygotowani, po-

slo się ciśnienie, bylam jak mię-

mocy humanitarnej jest Fun-

otrzymali dawkę innych, do-

jest to miejsce modlitwy i pokoju.

nieważ ten ośrodek jest duży.

dzy dwoma ogniami. Balam się

dacja Semper Fidelis z siedzibą

brych emocji i żeby wojna nie

A teraz tego pokoju doświadczają

Gościliśmy tam zjazdy mlo-

o dzieci i o mamę. Nasz krewny

w Lańcucie. Oni wynajmują

trwala w nich przez lata. Chce-

ludzie, którzy przeżyli koszmar

dzieży. Dzięki też temu, że jest

poradzil, byśmy wyjechali do

także wiele pomieszczeń, aby tę

my dać tym ludziom wszystko

wojny. Zapraszamy ich do na-

dobra organizacja, że angażują

Lwowa, że tam pomogą. Jego żona

pomoc gromadzić, skąd potem

i slużyć im jak Chrystusowi.

szej modlitwy, do uczestnicze-

się wolontariusze, Rycerze Ko-

jest katoliczką. Wolontariusze

jest ona przywożona do Lwowa,

­ Jestem z Charkowa ­ mówi

nia w Eucharystii, nawet jeżeli

lumba, nawet kaplan z cerkwi

przekazywali nas z rąk do rąk.

a następnie my razem z Carita-

Marina. ­ Wyjechalam bo za-

są ludźmi niewierzącymi, gdyż

prawoslawnej ze swoją rodziną.

Pociąg ewakuacyjny do Lwowa

sem, z Rycerzami Kolumba prze-

częly się straszne ostrzeliwa-

każdy odczuwa jakąś potrze-

Przyjeżdżają także przedstawi-

­ to szybki pociąg z miejscami

kazujemy ją do innych diecezji

nia, które burzą domy. Mój oj-

bę wyciszenia i przebywania na

ciele Czerwonego Krzyża, jest

siedzącymi. Bylo bardzo tlocz-

­ do Charkowa, do Zaporoża, do

ciec wczoraj trafil pod ostrzal.

modlitwie nawet jeśli nie umie

z nimi bardzo dobra wspólpra-

no, jechaliśmy 17 godzin. Pod Ki-

Odessy, do Kijowa ­ podsumowal

Jestem tu z mężem i babcią, je-

się modlić. I odnajdują ten pokój,

ca. Ostatnio każdego dnia z tego

jowem światlo bylo wylączane,

arcybiskup Mokrzycki.

stem w ciąży ­ będzie dziew-

i odnawiają się po tych wszyst-

ośrodka wyjeżdżalo 3­4 auto-

bo tam byly ostrzaly. Pod Polta-

Od początku wojny prawie 2

czynka. Spodziewamy się lep-

kich okropnościach wojny. Prze-

kary, które przewozily ludzi na

wą dużo ludzi chcialo wsiąść do

tys. uchodźców przyjęla lwow-

szych dni. We Lwowie nas

żywamy razem z tymi ludźmi,

drugą stronę granicy, do Polski.

pociągu, ale już nie bylo miejsca

ska parafia św. Jana Pawla II.

dobrze przyjęto. Dziękuję za to

wojnę czytamy z ich twarzy, z ich

Przyjmowani są ci ludzie

­ na trzech miejscach siedzialo

­ Pierwszego dnia woj-

bardzo. Karmią, cieplo, przy-

oczu, slyszymy z ich opowieści.

również w licznych naszych

po 5-6 osób. Dzieci trzymaliśmy

ny byl już telefon, że ktoś ma

tulnie. Chcę do domu, ale dokąd

Wojna jest straszna.

parafiach lwowskich ­ św. An-

na rękach i od czasu do czasu

przybyć ­ mówi ks. Grzegorz

mam wracać?

Nasza wspólnota powstala

toniego, na Sichowie w para-

zamienialiśmy się. We Lwowie

Draus, proboszcz parafii św.

Drzwi dla uchodźców otwo-

jako fundacja wspólnoty bene-

fii św. Michala Archaniola, na

na dworcu spotkal nas mężczy-

Jana Pawla II we Lwowie. ­

rzyl także klasztor klauzurowy

dyktyńskiej w Żytomierzu. Już

Zboiskach czy w Rzęsnej. Rów-

zna i przywiózl tu, do klaszto-

Drugiego dnia rano zadzwonili

sióstr benedyktynek w podl-

trzy tygodnie jak nasze siostry,

nież w Brzuchowicach ojco-

ru, gdzie jesteśmy już od dwóch

ze slużb miejskich socjalnych

wowskiej wsi Solonka.

które pozostawaly w Żytomie-

wie pallotyni w swoim ośrodku

i pól tygodnia. Strach jechać za

czy przyjmiemy kilku uchodź-

­ Mieszkamy w tym klaszto-

rzu, dolączyly do nas. Też są

przyjmują dość dużo uchodź-

granicę, dlatego że dzieci są bar-

ców. Tak ­ powiedzialem. Póź-

rze od roku ­ mówi siostra Ber-

uchodźczyniami. Siostry też

ców. Parafia św. Jana Pawla II

dzo male. A tu rozmawia się po

niej myślę, gdzie i jak. Wydali-

nadetta, przelożona wspólnoty

doświadczyly w Żytomierzu

przyjmuje także ponad sto osób.

swojemu, można się dogadać, by

śmy wszystkie pieniądze, które

benedyktynek w Solonce kolo

strachu, niepewności. Nasza

Nawet przy katedrze, gdzie nie

lekarz dziecko oglądnąl, do apte-

mieliśmy, na pierwsze produk-

Lwowa. ­ Akurat w uroczy-

matka przelożona mówila, że

mamy dużych pomieszczeń,

ki z kimś pojechać. Czekamy aż

ty żywnościowe. Później zja-

stość św. Józefa świętowalyśmy

caly rytm życia mniszego regu-

Fundacja ,,Dajmy nadzieję" udo-

wojna się skończy, wrócimy do

wily się kolejne osoby i w ten

pierwszą rocznicę konsekra-

lowal tam sygnal syreny ­ po-

stępnila swoje pomieszczenia.

domu, odbudujemy nasze miasto.

sposób doszlo do tego, że zostaly

cji klasztoru i naszej obecności

dzielila się siostra Bernadetta.