16

nr 7 (395) | 15­28.04.2022

Zapiski wojenne

www.kuriergalicyjski.com

Wojna

(część3)

do czasu alarmy lotnicze przy-

pominają o wojnie. Moi rodzice

TEKST I ZDJĘCIA

(i najwyraźniej, nikt w mieście)

DMYTRO ANTONIUK

nie schodzą do schronów, a ja

Marzec: niekończące się

modlę się, gdy wyją syreny.

drogi

Leżeć pod cieplym kocem, na

Udalo nam się razem z rodzi-

wygodnym lóżku, obok żony ­

cami spędzić noc w miasteczku

to niesamowite szczęście. Ale

na poludnie od Kijowa. Znaleź-

wciąż czuję się winny, że mam

liśmy znajomego rodziny, który

taki komfort, gdy ludzie na po-

wywiózl żonę z dziećmi za gra-

ludniu, wschodzie i pólnocy,

nicę i jak tysiące innych męż-

pod potężnymi eksplozjami sie-

czyzn wrócil do domu. Na stole

dzą w piwnicach, dzieląc się być

trzyma pistolet: ,,Orki przyjdą ­

może ostatnim kawalkiem chle-

będę się bronić".

ba, śpiąc w schronach i giną pod

W końcu udalo mi się wziąć

bombami... Nie mam prawa na

normalny prysznic. Co za luk-

luksusy!

sus ­ gorący prysznic!

Pewnego dnia rejestruję

Następnego ranka udaje mi

się w miejskim urzędzie

się zatankować pod miastem

dwadzieścia litrów paliwa. Dalej

meldunkowym, jako

jedziemy drugorzędnymi, często

ochotnik. Kolejka ludzi

bardzo zlymi drogami. W każ-

z różnych regionów.

dej wiosce są już prowizorycz-

Moje dane są zapisane.

ne punkty kontrolne, w których

Proszą zawiadomić, jeśli

sprawdzają nas miejscowi, czę-

gdzieś wyjadę.

sto nieuzbrojeni lub ze strzel-

bami myśliwskimi. Niemal za

każdym  razem  pokazujemy

Mój dobry przyjaciel i kolega,

o zniszczeniach w nich krzyczą

paszporty mówiąc: ,,Zabieram

polski dziennikarz z rozglośni

McDonaldem (kilka lat temu

a w asfalcie ­ wyrwy po wybu-

chach. Kiedyś, jako dziecko czę-

wszystkie wiadomości.

rodziców z Kijowa do obwo-

radiowej (jestem już oficjalnie

pojawila się informacja, że jest

Wyrzucam z lodówki zepsutą

sto jeździlem w tym miejscu na

du chmielnickiego". Niektórzy

trzeci na świecie pod wzglę-

ich korespondentem), pojechal

rowerze...

zupę, trochę nabialu, spleśnialy

pytają, dokąd dokladnie w ob-

dem zysku) czeka na mnie mój

z pomocą przez Lwów do Ki-

chleb. Ale dwa batony wykwint-

wodzie chmielnickim, jaki jest

polski kolega i przyjaciel. Wy-

Ogarnia mnie ostre uczu-

jowa na kilka dni. Już tam jest,

cie, kiedy w końcu wchodzi-

nej kielbasy, którą kupiliśmy

adres. Ci ludzie nie mają oficjal-

a ja po wyzdrowieniu posta-

mieniamy mocny uścisk i żar-

z żoną w prezencie znajomym

my do mojego mieszkania. Te-

nawiam też udać się do Kijowa.

tujemy, że moskale nie będą już

nego prawa do zatrzymywania

na początku lutego w Barcelonie,

raz dopiero zauważam, w jakim

mogli zjeść BigMac-ów. An-

nas, ale slysząc, że wrogie gru-

Przynajmniej będę tam w moim

pośpiechu  uciekaliśmy.  Na

nadal nadają się do użytku, więc

drzej, którego nie znam, jest

py DRG (dywersantów) są w ca-

mieście, z sąsiadami, będę mógl

zabieram je ze sobą. Biorę kilka

podlodze leży pielucha szcze-

z nami w samochodzie. Jest na-

komuś pomóc, dawać raporty.

lej Ukrainie, za każdym razem

niaka, którego z córką znaleź-

rzeczy dla żony i dla siebie, kilka

szym kierowcą i ochroniarzem.

Tym samym nocnym po-

cierpliwie udzielam wyczer-

najdroższych mi książek, nawet

Wydaje się promieniować spo-

liśmy w przeddzień ataku or-

ciągiem znów jadę do Kijowa.

pujących odpowiedzi wszyst-

ków; w pokoju dziecięcym oraz

stary przenośny odtwarzacz CD

W wagonie jest już więcej osób.

kojem i silą. Samochód jest za-

kim, którzy o nie proszą. Jedzie-

i specjalne wydanie albumu ,,Be-

walony wieloma paczkami, na

w sypialni ­ rozlożone lóżka,

Nie ma takiego strachu, który

my tymi samymi drogami, co

nefit" Jethro Thulla, którego nie

w kuchni ­ nieumyte naczy-

których leży kask i ciężka ka-

mi towarzyszyl za pierwszym

tamtego okropnego pierwszego

zdążylem posluchać. Wydaje się,

nia. Ale wszystko dziala: jest

mizelka kuloodporna. W razie

razem w tej w zimnej i czarnej

dnia, kilka tygodni temu.

ogrzewanie, prąd, ciepla woda

że kwiaty też mnie się doczeka-

potrzeby należy nią zaslonić

przestrzeni. Jest tylko niepokój.

Paliwo znowu prawie do zera.

okno

(co za szczęście wziąć prysznic

ly, więc obficie je podlewalam,

Wciąż podają, że wróg próbuje

Przed nami kolejne 35 kilome-

w domu!). Nawet Internet, za

mówiąc, żeby poczekaly jesz-

otoczyć Kijów, na miasto spa-

Jedziemy od razu do mojego

trów i już jest ciemno, niedlugo

który zaplacilem dzień wcze-

cze trochę dlużej. Zabieram iko-

domu. Na alei, która zawsze byla

dają kolejne pociski. Podobno

godzina policyjna. Żona mówi

ny i dwie paczki moich książek,

śniej razem z innymi niezbęd-

nad Podolem zostala zestrzelo-

zatloczona ­ pojedyncze samo-

przez telefon, że ktoś po nas

nymi oplatami.

których prezentacje zaplanowa-

chody i wiele punktów kontro-

na rakieta, są zniszczenia.

wyjdzie. Na ostatnich kroplach

ne byly akurat na koniec lutego ­

lnych. Stoją już na nich dobrze

Podczas gdy Andrij myje się

benzyny docieramy do miejsca,

Marzec, Kijów:

i zakleja okna na krzyż taś-

początek marca. Slyszę, jak An-

uzbrojeni policjanci i obro-

w którym czeka moja żona z na-

niepokojąca pustka

mą, mój przyjaciel i ja relacjo-

drij mówi na balkonie, że widzial

na terytorialna. Znów mijamy

szą kotką. Czuję się, jakbym nie

ślad wrogiej rakiety zastrzelonej

nujemy na żywo. W tej chwi-

Następnego ranka, już na

miejsce na Berestejskiej, gdzie

widzial ich od zawsze, chociaż

li wyraźnie slychać eksplozje,

w pobliżu mojego domu. Lepiej

dworcu w Kijowie lapię się na

na początku inwazji zniszczo-

minąl dzień, odkąd pożegnali-

stąd wyjeżdżać. Opuszczamy

no KAMAZa i kilka samocho-

a nawet strzaly za oknem. To

myśli, że paradoksalnie czu-

śmy się na peronie dworca.

bardzo niepokojące. Stosunko-

moje mieszkanie. Bylem w domu

ję się tutaj spokojniej, czu-

dów dywersantów. Leżą do-

Kilka dni mija w mniej stre-

niecale dwie godziny.

okola wsród spalonych gruzów,

wo blisko stąd są Bucza i Irpiń,

ję się na swoim miejscu. Pod

sującej atmosferze, ale wiado-

Jesteśmy już w innej dziel-

mości w telefonie nie pozwalają

nicy Kijowa. Zbieramy rzeczy

ani na chwilę spokoju. W tym

w mieszkaniu koleżanki moje-

miejscu jest nieustanny ka-

go polskiego kolegi dla niej i jej

lejdoskop ludzi podróżujących

dzieci, które również wyjechaly

ze wschodu na zachód. Masz

pierwszego dnia, nie zabiera-

czas, żeby kogoś poznać, zapy-

jąc prawie nic poza paszportami

tać o jego historię, a następne-

i pieniędzmi. W kuchni z apety-

go dnia już ich nie ma... W nocy

tem jem persymonę, która cu-

jest dość zimno i pomimo kil-

dem okazala się jeszcze dobra.

ku koców nie mogę się ogrzać.

Póki jesteśmy w tym mieszka-

Czuję się chory.

niu, slychać alarm lotniczy, ale

Jedna z kobiet tu pracujących

nadal zbieramy rzeczy, wslu-

ma mieszkanie w miasteczku

chując się w glosy ulicy ­ czy

kilkadziesiąt kilometrów od

samolot czasami nie leci.

wsi. Uprzejmie nam je proponu-

Nocujemy na bazie wojsko-

je. Bezplatnie! ,,Plaćcie tylko za

wej. Znajomości mojego pol-

gaz, prąd i wodę. Są dwa pokoje

skiego przyjaciela są przydatne,

i trzy sofy. Wasza piątka będzie

ponieważ byl koresponden-

miala gdzie spać". Nie wiemy,

tem wojskowym podczas ope-

jak dziękować.

racji antyterrorystycznej na

Przenosimy się i w końcu

wschodzie w latach 2014­2015.

mogę chorować. Ale kaloryfe-

Wojskowi są dla nas bardzo

ry są tu już dobrze nagrzane,

przyjaźni, serwują w kuchni

jest ciepla woda, dzialają apte-

wspanialą kolację. Jemy, roz-

ki. Życie w mieście toczy się jak

mawiając o obecnej sytuacji. Po

w czasie pokoju. Tylko od czasu