12

nr 11 (399) | 17­30.06.2022

Wydarzenia

www.kuriergalicyjski.com

Relacje wojenne z Charkowa  (cz. 1)

Wszyscy pragnęliśmy zwy-

cięstwa. Do dziś jesteśmy 30

MARGARYTA KONDRATENKO

kilometrów od Charkowa. Moja

24 lutego obudzil mnie mąż.

kochana babcia zostanie tutaj

­ Slyszysz?

na zawsze. Odeszla do wieczno-

­ Slyszę...

ści na początku maja. Urodzila

Podeszlam do okna, nic nie

się w czasie wojny i w czasie

widać, podeszlam do innego

wojny zmarla. Chciala być po-

okna ­ również nic. Ale slychać

chowana w rodzimej wsi pod

wybuchy, zaczęlam liczyć. Trzy

Kupiańskiem, lecz te tereny są

serie wybuchów. Cisza.

okupowane. Nie dalo się spel-

­ Jedziemy.

nić jej życzenia. Wojna nie zna

­ Dobrze...

sentymentów, nie ma litości.

Dzwonię do mamy, proszę,

Po wyjeździe mieszkaliśmy

by zebrala babcię i najważ-

wszyscy razem. Czasem, ucie-

niejsze rzeczy i czekala na nas.

kając od wojny, przyjeżdżali do

Dzwonię do drugiej babci, pro-

nas krewni i znajomi, najczę-

szę o to samo. Dobrze, że miesz-

ściej żeby przenocować i jechać

kamy blisko. Dzwoni mama

dalej.

i mówi, że zostają, że babcia jest

Rekordowa liczba naszych

leżąca, że się nie da. Namawiam,

lokatorów wyniosla: osiemna-

nie zgadza się. Dzwonię do taty.

strachu. Mąż wychodzi z samo-

ście osób, trzy psy, osiem ko-

Mieszka za miastem, okazuje

chodu, pies w porządku, pobiegl

tów, sześć jeży. Wojna odslania

się, że u niego nic nie slychać.

dalej, trochę się uspokajam. Pi-

prawdziwe twarze ludzi, ktoś

Mówię że wkrótce przyjedzie-

szę do koleżanki Polki: ,,Slychać

bliski nagle stawal się obcym,

my z babcią, że mama nie zga-

strzaly, jedziemy za miasto, nie

obcy zaś stawal się bliskim.

dza się na wyjazd. Postanawia-

wierzę". Nie wierzylam, że bę-

Kogoś nigdy nie potrafię zrozu-

my jechać i wrócić po mamę.

dzie atak na Charków, myśla-

mieć, a kogoś nie wiem dlaczego

Dziwne, ale nie czuliśmy

lam, że najgorsze za nami, że

nie rozumialam wcześniej.

żadnej paniki. Trzeźwo myśląc,

Charków oparl się w 2014 i to

Dziwną rzeczą jest los. W po-

zebraliśmy rzeczy, mąż poszedl

wystarczy. Nie wystarczylo.

niedzialek uiściliśmy wplatę za

do garażu. Jesteśmy turystami,

Przyjeżdżamy,  przytulam

dom ­ zawsze marzyliśmy o dom-

jest nam chyba latwiej. Śpiwo-

tatę. Wybuchy slychać już tam.

ku przy lesie, a w czwartek wy-

ry, ubranie, naczynia, namiot

Mama jedzie do pracy, pra-

buchla wojna. Wybuchla osiem

i karimaty, kuchenka tury-

cuje w aptece. Przyjeżdża,

lat temu, ale w czwartek zapuka-

styczna i już da się żyć. Nie mie-

jednak nie ma nic do roboty,

la w nasze okna. Po miesiącu ży-

liśmy żadnej ,,trwożnej waliz-

po kilku godzinach wraca do

cia z rodziną przeprowadziliśmy

ki". W ogóle nie mamy walizek,

domu, wejście do metra już jest

się z jeżami i kotem do naszego

tylko plecaki. Dokumenty, pie-

bezplatne, na peronach pelno

domku.

niądze, laptopy, ubranie, bieli-

ludzi z dziećmi i zwierzętami.

Po raz pierwszy lzy stanęly

zna, książka (nie wiadomo po

Otrzymalam mnóstwo wia-

mi w oczach. Ten dom należal do

W tym domu latwiej mi bylo

jeże, trafil pocisk, zostala zbom-

co) i już. Plecaki są spakowa-

domości i telefonów. Ktoś o coś

97-letniej staruszki, wszystko

się usamotnić, wygodniej pra-

bardowana szkola w której się

ne. Dlugo szukalam smyczy dla

pytal, ktoś wysylal adresy i nu-

w nim bylo zrobione z milością.

cować z tlumaczeniami i nawet

uczylam. Liczy się tylko ludz-

kota, znalazlam. Wychodzimy.

mery telefonów, nie tylko swo-

Patrzylam na to i rozumialam, że

wrócilam do pracy.

kie życie. Domy da się odbu-

Od jesieni mieliśmy na utrzy-

je, ale krewnych i znajomych.

byla tu szczęśliwa, że tu zmarla

Najgorsze jest to, że przy-

dować, rzeczy można nabyć,

maniu sześć jeży, uratowali-

Wszyscy namawiali nas do

i gdyby nie to, nie moglibyśmy tu

zwyczajamy się do wszystkie-

wspomnienia da się zachować.

śmy je, aby przeżyly zimę. One

wyjazdu. Zdecydowaliśmy się

zamieszkać. Jakież to jest smutne

go: do wybuchów, do strzalów,

Zauważylam, że gdy jestem

już spaly na balkonie u teścia.

zostać. Nie wyruszyliśmy da-

i zarazem wzruszające. Patrzy-

do zlych wiadomości. Już potra-

w domu, nigdy nie siadam.

Mikolaj, mój mąż, pyta czy za-

lej. A te adresy trzeba zachować

lam na biale drzwi, na obraz, któ-

fię odróżnić kto strzela i czasem

Szybko biorę coś i wychodzę.

bieramy jeże. Mówię: ,,później".

i odwiedzić wszystkich po woj-

ry pewnie ona sama namalowala

nawet z czego.

Zabraliśmy rzeczy drogie sercu

Do tej pory nie mogę wytluma-

nie, po zwycięstwie.

i szeptalam ,,dziękuję", obiecując,

Kilka razy jeździliśmy do

(zdjęcia, wyszywanki, hafto-

czyć dlaczego tak powiedzia-

Spotykamy się z nowym

że będziemy kochać ten dom, że

domu. W naszym bloku w nie-

wane obrazy itd.), ale niektóre

lam. Chyba mialam pewność, że

problemem ­ brakiem paliwa.

jesteśmy mu wdzięczni za schro-

których mieszkaniach wyle-

wolalam zostawić, aby chronily

szybko wrócimy.

Myśleliśmy tylko o mamie,

nienie. Mialam wrażenie, że dom

cialy okna, do piwnicy bloku

nasz dom. Chociaż bardzo bym

Zadzwonil teść. Mieszka na

tata się stresuje. Babcia nie ro-

żyje, że mnie slucha i przytula.

teścia, w którym spaly nasze

nie chciala ich stracić.

granicy z Rosją. Mówi że przez

zumie co się dzieje, a mama nie

Jestem na pewno dziwna,

wieś jedzie rosyjska technika.

chodzi do schroniska, aby jej

a może stalam się dziwna, albo

Prosimy, by wyjechal, odma-

nie zostawiać samej. Zapewnia,

zawsze taka bylam. Inaczej od-

wia. Później się zgodzi, jednak

że jest spokojnie. Następnego

bieram ten świat, inaczej patrzę

nie będzie już takiej możliwo-

dnia znaleźliśmy paliwo i poje-

na platki śniegu, inaczej obser-

ści. Do tej pory jej nie ma.

chaliśmy do Charkowa.

wuję przyrodę. Jak w czymś tak

Zabieramy babcię. Wycho-

Mikolaj odwiózl mnie do

pięknym i doskonalym może się

dzę, aby pomóc jej wsiąść do

domu, sam pojechal po jeże i kot-

toczyć wojna? Jak pocisk może

samochodu. Obok bloku biega

ki mojej babci, aby bylo szybciej.

trafić do tak pięknego lasu?

zestresowany mężczyzna, pali

Zawsze bardzo przywiązywa-

Staram się analizować swoje

i do kogoś dzwoni. Podbiega do

lam się do rzeczy, trudno mi

uczucia. W pierwszych dniach

mnie i prosi, by zabrać jego żonę

bylo coś wyrzucić. Jednak kiedy

wojny czulam nienawiść, by-

i dziecko. W mojej glowie po-

szybko trzeba bylo wziąć naj-

lam wściekla, potem czulam

jawia się milion pytań: dokąd

ważniejsze, okazalo, że nie po-

zlość, później bezsilność. Zga-

zabrać, przecież nie wie dokąd

trzebuję wielu rzeczy.

dzalam się pomagać wszędzie

jedziemy, czy tam będzie bez-

Z jeżami i kotami pojechali-

gdzie się da.

piecznie, a gdzie jego żona? Nie

śmy po mamę i babcię. Windy

Teraz brakuje mi pewności

mam czasu, przepraszam i mó-

już nie dzialaly. Mikolaj mu-

i stabilności, trudno jest coś

wię, że nie możemy.

sial znosić babcię na rękach.

planować, kiedy nie wiesz co

Jedziemy. Piąta rano. A już

Akurat byl po operacji kolana,

będzie dalej. Staram się utrzy-

tyle samochodów, straszne ko-

musial się zatrzymywać, sia-

mać pod kontrolą przynajmniej

lejki na stacjach benzynowych,

dal na schody, wstawal i niósl

coś, choć jakiś drobiazg.

ludzie zdenerwowani, chcą je-

dalej. Mama do tej pory placze

I tylko o jednym jestem prze-

chać na czerwone światlo, alar-

jak o tym mówi i caly czas mu

konana: Ukraina zwycięży. My

mują, my się nie poruszamy.

dziękuje. Jacyś obcy mężczyź-

już zwyciężyliśmy, zwycięża-

Zielone ­ jedziemy.

ni pomagali nam znieść torby,

my codziennie. Czujemy wspar-

Na drogę wyskakuje pies,

życzyli spokojnej drogi. My na-

cie calego świata, odczuwamy

za nim jeszcze jeden, jego nie

tomiast życzyliśmy im, by się

ból i milość. Ważne jest, by od-

zauważyliśmy, Mikolaj wci-

trzymali i dbali o sobie. Trudno

czuwać. Ważne, by się trzy-

ska hamulce. Uderzenie, jestem

wyrazić jak wiele dobrego im

mać. I ważne, by dbać o siebie

przestraszona, krzyknęlam ze

życzylam.

nawzajem.