13

nr 11 (447) 14­27.06. 2024

Rozmowy Kuriera

www.kuriergalicyjski.com

pozwala ci nadal przebywać

tutaj?

Z Charkowa wyjechalam od razu po

ostrzalach biura. Ale slusznie ktoś

powiedzial, że każdy kto pozostaje

w Charkowie, jest częścią tego mia-

sta, tworzy jedność z miastem i nie

pozostawia je, żeby miasto czulo, że

tutaj coś się dzieje. To tak metafo-

rycznie, ale ladnie brzmi. Ja nie wiem.

Kiedy przyjeżdżam do Charkowa, to

rozumiem, że coś może się stać. Rozu-

miem, ale może nie do końca uświa-

damiam. Ale to przecież taka satys-

fakcja ­ napić się tej kawy w centrum

miasta (śmiech). Po prostu wyjechać

po grudniowo-styczniowych

gdzieś do innego miasta Ukrainy?

Mamy jakieś plany, ale to nie będą

ostrzalach?

Czy będzie tam lepiej i bezpieczniej?

liczne wydarzenia i większość bę-

też możecie zginąć. Z jednej strony,

a widzieć, to co innego. No, nie wiem.

No, nie wiem. Za granicę nie pojadę,

dzie online. Moglibyśmy zrobić coś

inaczej patrzysz na życie, na warto-

Pozostaje tylko wiara, bo bez wiary to

Niestety, nie najlepsze czasy prze-

bo nie chcialabym męża zostawić.

na żywo, ale nie możemy gwaranto-

ści. A z drugiej strony, każdy ma ja-

można tylko się polożyć i czekać.

żywamy, bo mamy o wiele mniej

Po prostu jest takie uczucie, które

wać bezpieczeństwa uczestnikom.

kiś swój los i przeznaczenie, czy ktoś

uczniów. Remontu jeszcze nie zaczy-

Czy są dostępne nowe dane

niedawno analizowalam, że na przy-

Jeśli będą ataki czy alarmy, to nikt nie

wierzy w to czy nie, i są też przypad-

naliśmy, bo nie widzimy w tym na ra-

dotyczące liczby mieszkań-

klad obok mojego bloku mieszkalnego

przyjdzie. I w ogóle nie wiem, czy uda

ki, że ludzie wyjeżdżają za granicę

zie sensu. Czekamy też na odpowiedź

ców  pozostających obecnie

w Charkowie trafil pocisk, okna wy-

nam się przetrwać ten rok, czy nie

i też z nimi coś się może stać. Tak cza-

różnych fundacji z Polski, bo pisa-

w Charkowie?

lecialy, nie u nas, ale w naszym blo-

przejdziemy calkowicie na naucza-

sem siebie uspokajam, że jest taki los.

liśmy wnioski i chcielibyśmy wie-

ku. W nasze biuro trafil pocisk, okna

nie zdalne. Brakuje czasami motywa-

A z innej strony masz takie uczucie,

Nie do końca wiadomo, bo jak po-

dzieć, czy możemy na coś liczyć, czy

wylecialy. W budynek moich teściów

cji i nie wiadomo, czy jest sens placić

że nie chcesz oddać swojego domu,

sluchamy na ulicach, to slychać, że

wkladać wlasne koszty. Ale niezależ-

trafil pocisk. Na wsi gdzie teściowie

za wynajem pomieszczenia, skoro nie

miasta, tego co jest ci bliskie. I wte-

przyjechali ludzie z obwodu, slychać

nie od wszystkiego latem planujemy

mieli domek też trafil pocisk. Tam

dy jakoś siedzieć tutaj jest spokojniej,

ma wystarczającej liczby uczniów.

inną gwarę, bo każdy region obwodu

coś zacząć. Przynajmniej przed zimą

w ogóle zostala zniszczona już cala

Chcemy wierzyć, ze będzie lepiej, ale

niż gdzieś wyjeżdżać. Bo kilka razy

ma swoją specyficzną mowę. Moż-

chcemy wstawić okna.

wieś. Obok bloku, gdzie mieszkają

na razie widzimy jakie są realia. Nie

wyjeżdżalam na krótko w pewnych

na odróżnić kto jest spod Kupiańska,

Straciliśmy wielu

moi rodzice, też trafil pocisk. Nie-

wiemy co będzie następnego dnia.

sprawach, i czulam się tam gorzej.

a kto spod Wowczańska. Jest też dużo

uczniów, bo wszyscy

dawno trafil kolejny. Jeżeli to wszyst-

Oczywiście, nie zamierzamy zawie-

wojskowych, do których przyjeżdża-

W materiale telewizyjnym

ko policzyć, to nie ma chyba takiego

szać dzialalności, ale czas już przy-

ją żony i krewni. Moja mama pracuje

chcą uczyć się

z Charkowa, który nagrywa-

miejsca, gdzie coś by się nie stalo. I to

znać, że nie wszystko jest tak dobrze,

przy jednym z charkowskich szpitali

stacjonarnie i też się

li nasi koledzy redakcyjni,

tak wkurza, bo myślisz, ileż tak moż-

jak nam się wydawalo.

i ci, co przyjeżdżają z innych miast

z tym zgadzam, ale nic

ludzie mówili, że boją się, że

na, i nie ma już czego żalować. Jesteś

pytają, jak wy tutaj żyjecie w tym

na to nie poradzę. Więc

Jak podsumujesz ten, niestety,

chcą normalności, ale mimo

gotowy na wszystko.

ostrzeliwanym Charkowie. Kobieta

popyt na język polski

już trzeci rok wojny rosyjsko-

wszystko wierzą w moc Sil

Może jest tak, bo rodzice i krewni są

z Odessy ostatnio pytala, na co mama

jest, ale stacjonarnie.

-ukraińskiej na pelną skalę?

Zbrojnych Ukrainy, bo walczą

tutaj. I to jakoś cię trzyma tutaj. Na

odpowiedziala jej tym samym zapy-

tam ich bliscy i to ich trzyma,

To jakoś tak rozwija się cyklicznie

początku wojny i agresji na Char-

taniem. Ale wiadomo o co chodzi, te

A propozycji takich

więc nie chcą opuszczać swo-

­ od zlych nastrojów do dobrych.

ków bylo to uświadomienie sobie, że

alarmy ich drażnią.

w Charkowie nie ma.

jego miasta.

Ludzie dlugi czas mieli nadzieję, że

każdy może umrzeć. Tak po prostu,

Ja kiedyś przyjechalam do centrum

Z tego co wiem, to

jeszcze troszeczkę i wojna się skoń-

w dowolnym momencie każdy z two-

Trzeba dzialać, coś robić, takie co-

Charkowa i chcialam trafić do jedne-

prawdopodobnie my

czy. Teraz wszyscy rozumieją, że to

ich znajomych i bliskich, i ty sam

dzienne czynności. Z moich znajomych

go sklepu, ale byl zamknięty z powodu

chyba jedyni tutaj

na dlugo. Każdy mężczyzna uważa,

nie znam takich, którzy nie pomaga-

alarmu, który trwal 16 godzin. A z in-

zostaliśmy. Bo widzę,

że prędzej czy później każdy pójdzie

liby ukraińskiemu wojsku czy też nie

nej strony, czy będzie taki sklep dzialal,

że tam gdzie byly kursy

do wojska, więc lepiej coś umieć. A ci

walczyli sami. Dużo poznalam ludzi

skoro caly czas jest zamknięty. Praw-

którzy walczą już trzeci rok bez prze-

w czasie tej wojny. I są to ludzie wy-

dopodobnie po jakimś czasie zostanie

językowe, wszystkie

rwy i nie mogą odpocząć, to ich to też

jątkowi, których podziwiam. Latwiej

na zawsze zamknięty. W Charkowie

pomieszczenia są do

wkurza, że nie ma żadnej wymia-

jest to wszystko przeżywać z kimś,

powstala też podziemna szkola, są też

wynajęcia.

ny. Ci co pozostają w domach, też nie

kto cię rozumie. Ale nie wiem czym

przedszkola w metro. Musi chyba po-

Jesteśmy nadal jedynie miejscem

rozumieją, bo nie chcą iść do wojska

to się wszystko skończy. Nie myśla-

wstać jakieś podziemne miasto. Ale po-

praktyk dla studentów. Obecnie zwró-

skoro nie ma ustawy o rotacji. Oni nie

lam, że ponownie Rosjanie będą mieli

dobno taki projekt też już powstal.

cila się do nas jedna z charkowskich

wiedzą, czy pójdą na rok, na 10 lat czy

takie sukcesy w obwodzie charkow-

Jak  obecnie  dziala  Cen-

wyższych uczelni z prośbą o prakty-

20? Ochotnicy są, ale warunki są ta-

skim. Czasami widzę ze swojego okna

trum

Kulturalno-Oświato-

ki dla studentów. Na szczęście jeszcze

kie, że nikt nie chce ryzykować.

jak dziala obrona przeciwpowietrzna,

we ,,Drzewo"? Czy udalo się

mamy kilka grup, więc damy możli-

Widzę, że ludzie, mimo wszystko,

jak rakiety i drony są zestrzeliwane.

zrobić  remont  pomieszczeń

wość wykazać się studentom.

nie poddają się. W Charkowie jest

Jest to bardzo blisko. Slyszeć to jedno,

taki fenomen, że my zawsze myśli-

my, że u nas będzie wszystko dobrze.

Czemu tak myślimy? Nie wiadomo.

W 2014 roku tak bylo. Udalo nam się

wtedy, uda się nam znów. Uda się,

ale jaką cenę zaplacimy? Najgorsze

jest to, że linia frontu jest dość dluga.

Podsumować jest coś trudno. Trze-

ba sobie uświadomić, że to będzie

trwalo i trzeba mieć jakiś plan. A co

jeśli? I ta świadomość, że to będzie

trwalo ­ z tym trudno się pogodzić.

Ja caly czas mówię sobie, że to jesz-

cze chwila, jeszcze trochę. Obecnie

wszyscy mówią, że czekamy do listo-

padowych wyborów prezydenckich

w USA, a potem będziemy czekać na

coś kolejnego.

Dziękuję za rozmowę. O sytu-

acji w Charkowie można tak-

że posluchać w podcastach

Margaryty Kondratenko, za-

tytulowanych ,,Wojenne rela-

cje z Charkowa". Podcasty są

dostępne do odsluchania na

kanale YouTube Radia Kurier

Galicyjski.

ZDJĘCIA FACEBOOK,

VOLODYMYR ZELENSKYY,

MARGARYTA KONDRATENKO