img
16
nr 11 (447) 14­27.06. 2024
Kurier kulturalny
www.kuriergalicyjski.com
Adam Hanuszkiewicz (1924­2011)
W 100. rocznicę urodzin
100 lat temu,16 czerwca
1924 roku we Lwowie
urodzil się Adam
Hanuszkiewicz, wybitny
polski aktor teatralny
i filmowy, reżyser
teatralny i telewizyjny,
dyrektor teatrów. Byl
jedną z najbarwniejszych
postaci w powojennej
historii polskiego teatru.
Potrafil dokonać tego,
co udawalo się niewielu:
DOM RODZINNY ADAMA HANUSZKIEWICZA, RYNEK 45 WE LWOWIE
potrafil rzesze widzów,
zwlaszcza mlodych
oraz kontrowersyjne w stosunku do jej
postanowil odejść, nie mieć z nikim kon-
,,zarazić" teatrem, klasyką.
mieszkańców wypowiedzi, zbytnia szcze-
taktu" ­ mówila. ,,To, że zabrano mu nie-
rość i brak powściągliwości w osądach
wielką scenę na Pulawskiej, uważam za
Mówiono o nim czlowiek-
z pewnością nie mogly przysporzyć mu
ogromne draństwo ­ komentowal Andrzej
instytucja, reformator.
zwolenników i sprzymierzeńców. Byl na
Lapicki. ,,Dziś w tym miejscu można kupić
Pod wieloma względami
swój sposób ,,kwintesencją lwowskości":
buraki i piwo [...]. Po raz kolejny okazalo
wyprzedzil wlasną epokę,
uparty, ambitny, czasem szorstki i apo-
się, że jesteśmy specjalistami od niszcze-
wytyczyl nowe drogi. Jego
dyktyczny, to znów lagodny, rozbrajają-
nia ludzi za życia, by po śmierci stawiać im
twórczość nieustannie
co szarmancki i w glębi duszy wrażliwy,
pomniki. Adam przez ostatnie lata wyco-
zdolny do poświęceń, pelen fantazji i od-
fywal się z życia, odchodzil w samotności.
budzila skrajne opinie,
wagi w jej urzeczywistnieniu, jak dziecko
Pokazywal, że nie chce mieć nic wspólne-
polemiki i dyskusje. Jego
rozbrajająco szczery, (co uważal za swoją
go z tym światem, który już nie jest jego".
inscenizacje budzily
wadę), z humorem i dystansem oceniający
kontrowersje.
Kim byl Hanuszkiewicz
wady innych, ale i swoje wlasne, niepo-
dla polskiego teatru, dla
prawny optymista o wyjątkowym poczu-
Warszawy? Dla wielu
ciu humoru. Jakże po lwowsku brzmi od-
JOANNA PACAN-ŚWIETLICKA
ADAM HANUSZKIEWICZ
pozostal przybyszem
powiedź na postawione mu w 2002 roku
pytanie, jakie chcialby uslyszeć pierwsze
W ,,Kordianie" Juliusza Slowackiego
na tę okazję przygotowany ,,Śpiewnik do-
serialowymi [...] to nastąpi jednak jakieś zu-
stamtąd. ,,Jestem outsider
dwa zdania na swym pogrzebie: ,,Umarl
tytulowy bohater, grany przez Andrzeja
mowy" Stanislawa Moniuszki. ,,Dawno nie
bożenie, jakiś koniec metafizyki, [...] koniec
ze Lwowa" ­ mówil zresztą
Hanuszkiewicz. Będzie nudno w teatrze".
Nardellego, monolog na Mont Blanc wygla-
widzialam w teatrze, żeby ludzie plakali.
poezji, koniec wyobraźni". Uważal to za nie-
sam o sobie. Lwowa
Lwów wracal do niego we wspomnie-
szal na drabinie, a w ,,Balladynie" tegoż au-
A tak jest ciągle w Teatrze Narodowym na
powetowaną stratę.
pozostalo w nim dużo,
niach, w ludziach, w zdarzeniach, których
tora odtwórcy postaci Goplany, Chochlika
przedstawieniach Śpiewnika domowego
Los rzucil go daleko od rodzinnego
począwszy od akcentu
się nie spodziewal. Udalo mu się nawiązać
i Skierki jeździli po scenie na nowoczesnych
Stanislawa Moniuszki. Ostatni spektakl
miasta, do stolicy, gdzie mial swoją wierną
lwowskiego, który mu
wspólpracę z Polskim Teatrem Ludowym
motocyklach Hondach. Hanuszkiewicz nie
Adama Hanuszkiewicza budzi nieklamane
widownię, byl uwielbiany, ale gdzie spo-
wytykano na początku
we Lwowie i jego dyrektorem Zbigniewem
ukończyl żadnej artystycznej uczelni. Byl
emocje -- po prostu. Wzruszenie udziela
tykal się również z niezrozumieniem, nie-
kariery. Zawstydzony
Chrzanowskim. Mial okazję przelotnie tyl-
samoukiem. Egzamin aktorski zdal eks-
się i widowni, i scenie. Przecież placzą nie
wybrednymi atakami, a nawet wrogością
przez Kazimierza Dejmka,
ko, jak większość Polaków wtedy, w dro-
ternistycznie w 1946 roku w Lodzi przed
tylko widzowie, lzy w oczach (wcale nie-
pewnych środowisk artystycznych. Ścią-
postanowil wyzbyć
dze do Bulgarii, na Zlote Piaski, odwiedzić
komisją, w której zasiadali m.in. Leon Schil-
teatralne) mają także aktorzy, czuje się to
gnąl na siebie ten ostracyzm, decydując
się tego ,,koszmarnego
swoje miasto. Nie bylo już ,,Atlasa" w jego
ler i Aleksander Zelwerowicz. Otrzymal
pulsowanie między publicznością a sceną.
się przyjąć dyrekcję Teatru Narodowego
akcentu", odkrywając
rodzinnej kamienicy na Rynku. Jego miej-
dyplom z wyróżnieniem. Występowal na
Można by powiedzieć, że spelnia się tu
po zdymisjonowanym w 1968 roku przez
przy okazji, że polega on
sce zająl halaśliwy zaklad dziewiarski ze
scenach Krakowa, potem Poznania, gdzie
prawdziwie fenomen teatru ­ katharsis,
wladze za antyradzieckie ,,Dziady" Mickie-
na nieruchomości warg
sklepem oferującym produkcję tegoż od
zadebiutowal jako reżyser. Od polowy lat
oczyszczenie i pojednanie" ­ pisala Rita
wicza Kazimierzu Dejmku. Tak naprawdę
i jest to akcent ,,leniwego
frontu kamienicy. Ze wspomnień żony stal
50. przez następne pól wieku byl związa-
Warszawa, do której ­ pozbawiony swojej
Golębiowska w ,,Tygodniku Kulturalnym".
mówienia", więc ­ jak
chwilę w zadumie patrząc na owe trzecie
ny z Warszawą, najpierw z Teatrem Polskim
wlasnej malej ojczyzny ­ przywiązal się
Po raz drugi Warszawa, a wlaściwie
przyznawal ­ wracal
piętro, gdzie mieszkal niegdyś z rodzicami,
(1955­1956), potem z Teatrem Powszech-
jej wladze skrzywdzily reżysera, odbie-
milością synowską, oddając jej najlepsze
mu czasem wtedy, gdy
ale wejść do środka kamienicy nie chcial.
nym (jako reżyser, a od 1963 roku dyrek-
rając mu u schylku jego życia Teatr Nowy.
z tego, co posiadal ­ swój talent, skrzyw-
odczuwal zmęczenie.
W 2001 roku otrzymal tytul doktora ho-
tor naczelny i artystyczny). Czternaście lat
Wtedy zadano mu cios, po którym już się
dzila go dwukrotnie. Pierwszy raz ­ w sta-
noris causa Uniwersytetu Opolskiego,
kierowal Teatrem Narodowym (1968­1981),
nie podniósl. Jak podkreślila w rozmowie
nie wojennym, odsuwając go od dyrekcji
Lwowskości bylo w nim jednak może
stając się tym samym w historii tej mlodej
wspólpracowal z Teatrami Ateneum i Stu-
Teatru Narodowego. Ostatnią premierą
z dziennikarzami, aktorka i uczennica re-
nawet więcej, niż sam przed sobą chcial
uczelni trzecim z kolei lwowiakiem ­ po
dio, a od 1989 roku prowadzil Teatr Nowy.
żysera Edyta Jungowska, po zamknięciu
i zarazem jego przedstawieniem pożegnal-
się do tego przyznawać. Nigdy się z nią
Stanislawie Lemie i Wojciechu Kilarze ­
Przez te wszystkie lata nie rozstawal się
Teatru Nowego, na miejscu którego po-
nym w Sylwestra 1982 roku byl specjalnie
nie obnosil, co w tamtych czasach bylo
wyróżnionym w ten sposób. Bylo to dla
ze sceną Teatru Telewizji. Byl jego wspól-
wstal market, Hanuszkiewicz zamknąl się
oczywiste, choć byl jej świadom i byl z niej
niego milą niespodzianką u schylku życia
twórcą i pierwszym reżyserem naczelnym.
w domu, żyl przez wiele lat samotnie. ,,My-
dumny. Może odbieraljako calkowicie
,,Ja wiem, że to Lwów się o mnie upomnial,
W Teatrze Telewizji realizowal programowo
ślę, że teatr go już nie cieszyl. On tak bar-
niezaslużony, bo otrzymany z racji uro-
moje miasto" ­ przyznawal. ,,Bo gdyby Ni-
klasyków wielkiej literatury europejskiej,
dzo kochal teatr, że kiedy mu go odebrano
dzenia dar niebios, a może też i jako pewną
cieja nie pojechal do Lwowa, nie zakochal
m.in. Moliera, Williama Szekspira, Fiodo-
,,ulomność" w postrzeganiu świata, garb,
się w tym mieście tak mocno, że stal się
ra Dostojewskiego, Antoniego Czechowa,
którego nie widać, ale od którego uwolnić
lwowianinem, to by tego nie bylo". Mimo
Marka Twaina, a także klasykę narodową ­
się nie można. Przyznawal, że chociaż nie
wieloletniego zakotwiczenia w Warsza-
od Adama Mickiewicza po Slawomira Mroż-
jest sentymentalny, robi mu się cieplo na
wie, ilekroć wspominal swój Lwów, poja-
ka. Wymyślil Teatr Telewizji grany na żywo,
sercu, gdy w rozmowie pojawia się temat
wialy się w jego glosie jakieś ledwo wy-
co bylo wówczas ewenementem w Europie.
jego miasta. Przeciwstawial je Warszawie,
czuwalne tkliwe, rzewne nutki, których
Postawil go na najwyższym poziomie. Wy-
dostrzegając istotne różnice. ,,W aurze
sam może nawet nie byl świadom. Bo
reżyserowal ogólem ponad 300 spektakli,
przypominalo ono Wiedeń tańczący wal-
wszystko przecież zaczęlo się we Lwowie.
w tym okolo 100 telewizyjnych. Obejrzalo
ca. Miasto pogodne, jasne, przyjazne lu-
je miliony widzów. Żyl teatrem i dla teatru.
Lwów Hanuszkiewicza
dziom, w przeciwieństwie do Warszawy".
,,I gdy mu go zabraklo, to tak, jakby zabra-
Mówil o swoim mieście rodzinnym zawsze
Lwów Hanuszkiewicza ­ to przede
klo mu powietrza" ­ z żalem o ostatnich la-
z milością, atencją i dumą. ,,Nadzwyczajne
wszystkim jego dom rodzinny, usytuowany
tach życia przyjaciela mówil wybitny aktor
miasto, świetni ludzie, w leksykonie bio-
w najpiękniejszym miejscu, w sercu miasta,
Andrzej Lapicki, zapamiętany z roli Ketlinga
graficznym z 1938 roku na 200 wymienio-
przy Rynku, z wejściem od strony dawnej
z ,,Przygód Pana Michala". Jego zdaniem ,,ro-
nych osób, które stanowily o potędze II
ul. Grodzickich (obecnie Drukarskiej). Uro-
bil teatr sercem, nie bawiąc się w intelektu-
RP, ponad 100 pochodzilo ze Lwowa. Wil-
dzil się i wychowal w kamienicy, o której
alne komplikacje, robil teatr barwny, teatr
no, Lwów, Kraków, Poznań ­ tam kwitla
­ tak jak o teatrze Hanuszkiewicza ­ moż-
bliski ludziom". Najbardziej Hanuszkiewicz
kultura polska w tym obwarzanku ­ jak to
na wszystko powiedzieć, tylko nie to, że
obawial się zniknięcia ze sceny w przyszlo-
BRAMA KAMIENICY,
mawial Pilsudski. Warszawa tylko te osią-
jest ,,nudna". Gotyckie przepastne piwnice,
ści klasyki polskiej. ,,To są tekstowe nasze
W KTÓREJ URODZIL SIĘ ADAM
gnięcia sprzedawala na zewnątrz. Sama
sklepienia i konsole, późnośredniowieczne
Mozarty i Beethoveny" ­ mówil. ,,To są
HANUSZKIEWICZ, RYNEK 45
byla jedynie autorem nieudanych po-
malowidla wspólistnieją tu z empirową de-
genialne utwory. Jeżeli my stracimy z nimi
KLATKA SCHODOWA KAMIENICY
(DAWNIEJ GRODZICKICH)
wstań". Takie deprecjonowanie roli stolicy
koracją fasady, secesyjnymi balustradami
kontakt i będziemy się nasycać dramatami
PRZY RYNKU 45 WE LWOWIE