8

nr 15­16 (451­452) 30.08.­16.09. 2024

Rozmowy Kuriera

www.kuriergalicyjski.com

Alina Czirkowa: Wojna dotknęla wszystkich ­

ci bliżej ucierpieli w jeden sposób, a ci dalej w inny

O tym, jak obecnie

wygląda Iwano-Frankiwsk,

dawny Stanislawów,

w trzecim roku trwającej

wojny, o pomocy dla

ukraińskich żolnierzy

walczących na froncie

oraz o dzialalności

CKPiDE opowiada ALINA

CZIRKOWA, prezes

Centrum Kultury Polskiej

i Dialogu Europejskiego

w Iwano-Frankiwsku,

dawnym Stanislawowie,

ALINA CZIRKOWA

nauczycielka języka

dluższa przerwa. Czasami jednak coś

Ludzi w mieście jest dużo. Czasem

polskiego i trenerka

przyleci, ale rzadko.

wydaje się, że nawet więcej niż dotąd.

rozwoju osobistego.

Ostatnio odwiedzila mnie koleżan-

Rozmawial

czas trwa pobór, codziennie ludzie,

tak naprawdę to boli ich najbardziej.

ka z Polski i dziwila się, jak możemy

Jak wojna zmienila mieszkańców?

EUGENIUSZ SALO.

Różnie to wygląda. Część ludzi jest

również stąd, idą na front...

Najbardziej to czują. Największym

funkcjonować w tych warunkach.

niestety obojętna. To boli, bo nie ma

Mamy też wolontariuszy, którzy od

ich problemem wlaśnie jest obecna

Widziala, że mówię o wojnie, o ra-

Na początek gratuluję no-

w nich zrozumienia, że mimo tego,

początku wojny, a nawet od 2014 roku

wojna, mimo tego, że są niby w bez-

kietach, o "przylotach" i się przy tym

wej roli i życzę powodzenia

iż jesteśmy daleko od linii frontu, to

dzialają, robią zbiórki pomocowe, do-

pieczniejszych regionach, w których

uśmiecham. Z pewnością tutaj jest

i wytrwalości na nowej ścieżce

jednak jesteśmy blisko walczących

wożą pomoc i nie są obojętni.

niby nic takiego się nie dzieje.

bezpieczniej niż na wschodzie, gdzie

rozwoju.

i cierpiących. Jeżeli nie będziemy

Więc mlodzi opracowali caly spek-

alarmy są ciągle, a ludzie żyją w stra-

Opowiedz o dzialalności Cen-

wspierać, pomagać i robić wszystko,

takl, wlaśnie 16 sierpnia będzie pre-

Dziękuję bardzo. Ważne, że mam

chu, musząc schodzić do schronów.

trum Kultury Polskiej i Dialogu

żeby ta wojna się skończyla, to dotrze

zentowany w Centrum. Sami stwo-

obok siebie wspanialych, dobrych

Tutaj, mimo alarmów, życie toczy się

Europejskiego. Mimo wojny or-

ona tutaj, do nas.

rzyli caly spektakl, wszystkie scenki,

ludzi i myślę, że razem dużo rzeczy

dalej, co tworzy zupelnie inną sytu-

ganizujecie spotkania, warsz-

Ktoś wierzy w zwycięstwo, ktoś wąt-

wszystko sami wymyślili. I powiem

zrobimy.

ację. I tlumaczę jej, że bez uśmiechu

taty, wyjazdy mlodzieżowe.

pi, ale boli ta obojętność. Widzę to na

Ci, brakuje slów, by opisać jak mlo-

nie da się żyć, gdyż ta wojna dotknę-

Do wątku dzialalności CKPiDE

mieście, widzę też przy zbiórkach, że

Wspomnialam, że opowiem o ha-

dzież nasza przeżywa tę wojnę... Ten

la wszystkich. I tych, którzy są bli-

jeszcze wrócimy, ale może za-

coraz trudniej jest zbierać czy to na

śle ,,w cieniu wojny". Udalo nam się

spektakl kończy się listem każdego

żej frontu, i ludzi na tylach, chociaż

cznijmy najpierw od sytuacji

drony, czy na jakieś inne rzeczy. Więc

zorganizować szkolenie teatralne,

z nich do świata. Jeden z listów za-

w inny sposób. Wiele rodzin stracilo

w mieście. Jak obecnie wyglą-

wielu to nie boli, są obojętni, wojna

poświęcone metodzie improwizacji

wiera coś takiego: 24 lutego 2022

przecież krewnych, wielu wrócilo po-

da Iwano-Frankiwsk w trzecim

dla nich nie istnieje, bo podczas niej

teatralnej. Prowadzila te warsztaty

roku stalam się dorosla, 24 lutego

ranionych. Ale to już inny wątek.

roku trwającej wojny?

mogą sobie żyć i funkcjonować.

moja przyjaciólka Agata. Wyjecha-

skończylo się dla mnie dzieciństwo.

Ogólnie miasto tętni życiem, funkcjo-

Jest też znaczna grupa ludzi, na któ-

liśmy z mlodzieżą w góry, gdzie mial

Mimo tego, że rodzice mówili mi, że

Wygląda trochę tak jak w cieniu woj-

nuje i jest piękne. Ludzie tu przyjeż-

rych ta wojna na zawsze pozostawi

powstać spektakl. Mlodzież sama

wszystko jest dobrze, widzialam, że

ny. Tak bym to określila. To haslo obec-

dżają, a nawet turystów można czasem

swój ślad, bo jak to widzę, chyba już

miala być jego autorem, sama miala

jest źle i chcialabym prosić świat,

nie mi towarzyszy i później opowiem

spotkać, co świadczy o jego dynamice.

w co drugiej rodzinie ktoś zginąl i ko-

wypracować umiejętności aktorskie.

żeby oddal mi dzieciństwo.

jeszcze wlaśnie o tym. Ale ogólnie ży-

No wlaśnie, jak się zmienila

goś nie ma. Moja dobra znajoma po-

Więc Agata przyjechala z jakimiś

Cieszę, że udalo się zrobić te warsz-

cie się toczy, ludzie chodzą do pracy,

ludność miasta? Czy wielu wy-

chowala ostatnio syna i to bylo takie

bajkami, z książkami i myśleliśmy,

taty, ponieważ pozwolily mlodym

do kawiarni, do restauracji, gdzieś tam

jechalo? Czy przybyli uchodźcy

tragiczne, bo cialo syna zostalo od-

że będzie to jakaś bajka. Na począt-

mówić. Bo faktycznie my bardzo

jakieś wizyty, odbywają się koncerty,

ze wschodnich miast Ukrainy?

nalezione, zrobiono analizę DNA, lecz

ku bylo trochę bajek, wspólnej im-

często robimy coś takiego: mówimy,

imprezy, przedsięwzięcia. Ale na przy-

ona wciąż nie wierzyla, że syn zgi-

prowizacji. Potem powstaly tematy

że wszystko będzie dobrze, że tu jest

klad na deptaku, czyli na naszej znanej

Trochę ludzi wyjechalo, wielu z nich

nąl. Pamiętam, że przyslala mi smsa,

mlodzieżowe, o problemach mlodzie-

spokojnie, czyli trochę jakby oszuku-

,,stumetrówce", na każdym kroku wid-

na stale. Ale niektórzy z tych, co wy-

że syn żyje, kropka. I na Facebooku

żowych, o relacjach. Bylo cztery te-

jemy mlodzież. Nie dajemy im dojść

nieją zdjęcia żolnierzy, pochodzących

jechali, już powrócili.

napisala, że czeka na syna, że wróci.

maty: relacje z rodzicami, stereotypy,

do slowa, nie pozwalamy im powie-

ze Stanislawowa, którzy zginęli na

Natomiast zauważamy dużą liczbę

A tak naprawdę każdy z nas rozumial,

romantyzacja zlych rzeczy, czyli pa-

dzieć, że się boją, a oni tego potrze-

wojnie. Nawet w sali glównej Centrum

przesiedleńców ze wschodu, któ-

że to on, że to jego cialo, że nie żyje,

lenie papierosów, temat wojny. I po-

bują. Zatytulowaliśmy ten spektakl

też jest wystawa ,,Bylem Polakiem ­

rzy znaleźli schronienie w naszym

a matka wciąż nie może w to uwie-

wiem ci, że to ruszylo, nikt nikomu

,,W cieniu wojny", bo mlodzież miesz-

obywatelem Ukrainy".

mieście. Na przyklad, nasze zajęcia

rzyć. Bolesne to bylo, kiedy czytalo

niczego nie narzucal, powstawaly

ka teraz w cieniu tej wojny, czują ją

Wojna niestety trwa nadal. Stara-

z języka polskiego odwiedza chlopiec

się jej wpisy. Teraz już wie i rozumie,

cale scenki najpierw o stereotypach,

bardzo i bardzo przeżywają.

my się pomagać, ludzie też starają

z Mariupola, który stracil dom i nie

chodzi codziennie na cmentarz. Wie-

potem o relacjach... Ale gdy praco-

Przy czym opracowali wlaśnie

się pomagać i pamiętać, ale życie to-

ma możliwości powrotu. Jego rodzi-

le jest rodzin, którym ta wojna zabrala

wano nad tematem wojny, to plakali

scenki, nie tylko ze swojego życia,

czy się dalej. Alarmy są i może być

ce, w tym matka, osiedlili się tutaj,

najbliższych ­ ojca, brata, dzieci. Caly

wszyscy ­ i oni i my, i widać bylo, że

np. tutaj na mieście, czyli ­ schro-

tak, że prawie codziennie. Potem jest

podczas gdy ojciec walczy na froncie.

ny, alarmy. Jedna ze scen opowia-

da o szpitalu dziecięcym w Kijowie,

w który ostatnio uderzyla rakie-

ta. Mam nadzieję, że uda się nam to

wszystko nagrać to, ale też myślimy,

żeby pojechać gdzieś z tą mlodzieżą,

żeby to pokazać dalej, żeby ludzie

zrozumieli ich problem, bo my tro-

chę niewlaściwie patrzymy na na-

sze dzieci. Mówię o tym najwięcej,

bo przeżywamy to na świeżo. Szcze-

rze mówiąc, pracuję z dziećmi na co

dzień, i też nie mialam pojęcia, jak

glęboko to w nich siedzi.

Ogólnie staramy się dalej dzialać.

Ostatnio zainicjowaliśmy Speaking

Club, czyli trochę rozmawiamy po

angielsku. Prowadzi dziewczyna,

która uczyla się u nas na kursach

języka polskiego i zostala naszą wo-

lontariuszką. Bardzo dobrze rozma-

wia po angielsku i to byla jej inicja-

tywa, żeby wlaśnie taki klub tutaj

zainicjować.

Zbieramy się też wspólnie na gry

planszowe. Nasz wolontariusz wy-

myślil grę pod nazwą ,,Bunkier". Są