13

nr 18 (454) 30.09.­14.10.2024

Z archiwum Kuriera Galicyjskiego

www.kuriergalicyjski.com

­ ścieżkami dawnego Glównego Szla-

ku Karpackiego im. Marszalka Józefa

Pilsudskiego". 1 czerwca 2017 roku

ruszyliśmy jakże inaczej, w 70 osób

na Przelęcz Rogodze Wielkie, któ-

rą na pamiątkę walk w Karpatach II

Brygady Legionów podczas I wojny

światowej nazwano Przelęczą Legio-

nów. Podczas 6 sezonów turystycz-

nych udalo się zorganizować ponad

20 wypraw, podczas których zdoby-

to najważniejsze wierzcholki Karpat

Wschodnich ­ Howerlę, Sywulę, Pi-

kuja oraz kilka splywów Dniestrem

i jego doplywami. W ubieglym roku

swoistą kulminacją tego projektu bylo

zdobycie Stoha w Górach Czywczyń-

skich na którym kończyl swój bieg

przedwojenny czerwony szlak. Na sa-

mym wierzcholku do dzisiaj istnieje

kamienny triplex ­ geodezyjny znak

refleksję o bezpowrotnym przemi-

jego choć częściowa odbudowa. Waż-

trójstyku dawnych granic II Rzecz-

janiu polskiego żywiolu. Wraz z ich

nym aspektem w początkowym okre-

pospolitej, Rumunii i Czechoslowacji,

śmiercią odchodzily wspomnienia

sie byla organizacja, transport i do-

a później Węgier. Tutaj muszę wyrazić

o przedwojennym Lwowie, o Polakach,

starczenie pomocy humanitarnej dla

wielką wdzięczność Jerzemu Kaplo-

którzy nie opuścili swojego miasta po

polskich środowisk. Tutaj dziękuję

nowi z centralnego Ośrodka Turystyki

1944 roku, czy też początków samo-

wszystkim partnerom z Polski, któ-

Górskiej z Krakowa oraz Dariuszowi

organizacji polskiej mniejszości naro-

rzy wlączyli się w tę akcję. Sytuacja

Dylągowi ze stowarzyszenia Res Car-

dowej w czasach niepodleglej Ukrainy.

po kilku miesiącach w pewnym sen-

pathica, który jako przewodnik towa-

Naszą rolą jest, aby pamięć o tych oso-

sie ustabilizowala się, choć trudno

rzyszyl nam w wielu wyjazdach. Bez

bach przetrwala, a ich nazwiska nie

o tym mówić w kontekście stanu wo-

wątpienia projekt ten slużyl budowa-

przepadly.

jennego. Staramy się wspierać nasze

niu i wzmocnieniu mlodego polskie-

placówki oświatowe mając nadzie-

Jak trwająca wojna na Ukrainie

go lwowskiego i stanislawowskiego

ję na terminowe rozpoczęcie roku

zmienila dzialalność konsula-

środowiska ­ przyszlych polskich elit

szkolnego. Trzeba pamiętać, że tzw.

tu? Jak dostosowywaliście się

tej części Ukrainy, a turystyczna for-

,,polskie szkoly" zostaly zamienione

Ale na poważnie, to dzieci uwrażli-

bardzo się zżylem. I miejscami, i będą

do nowych wyzwań?

mula spotkań sprzyja przekazywaniu

na miejsca noclegowe dla uchodź-

wialy mnie w szczególny sposób na

to nie tylko góry i cmentarze (śmiech).

informacji o historii i dziedzictwie

Wybuch wojny z Rosją byl bardzo

ców wewnętrznych i wymagają prac

sprawy oświaty polskiej, której sy-

No i smaczną kuchnią we ,,Lwowskiej

tych ziem. Istotnym jej elementem jest

trudnym doświadczeniem. Pojawi-

przed rozpoczęciem roku szkolnego.

tuacja z uwagi na wprowadzane pra-

Premierze" czy też w ,,Kupole". Na

promocja osiągnięć cywilizacyjnych

la się niepewność, musieliśmy się

wo ukraińskie związane z naucza-

pewno również za dobrym klimatem

W ciągu pobytu we Lwowie

II RP, w dużej części niestety zaprze-

oswoić z wyciem syren, a i skutkami

niem mniejszości w ich ojczystych

pracy w konsulacie i kolegami, jak

dużo się zmienilo również

paszczonych po 1939 roku. A podczas

ataków rakietowych. Duże wraże-

językach po prostu się pogarsza.

również za dobrymi przelożonymi,

w Pana życiu prywatnym.

samych wypraw nie zabraklo wzru-

nie wywarl na nas ostrzal rakietowy

Zatem można powiedzieć, że dzięki

od których się wiele moglem nauczyć.

szeń, gdy staliśmy przy dawnych

poligonu w Jaworowie niedaleko pol-

Faktycznie moja rodzina powięk-

dzieciom bylem w niezwykle bliskich

Jak chcialby Pan, aby Pana za-

slupkach granicznych czy też ruinach

skiej granicy, bowiem wybuchy moż-

szyla się podczas pobytu we Lwowie.

kontaktach z naszymi szkolami oraz

pamiętano tutaj?

przedwojennych schronisk.

na bylo uslyszeć nawet we Lwowie.

Przyjechaliśmy z córką i synem,

ich bieżącymi potrzebami. To dawalo

Powyższa formula turystyki histo-

W pierwszych tygodniach wojny

a wyjeżdżamy z kolejnymi dwiema

również możliwość szybkiego reago-

Mam nadzieję, że zostanę zapamięta-

rycznej lączy się w pewien sposób

pracowaliśmy niezwykle intensyw-

córkami, dla których Lwów to jedy-

wania na różnego rodzaju incydenty.

ny jako życzliwy i wrażliwy na spra-

z opieką nad miejscami pamięci na-

nie. Bylo malo czasu na sen, a dodat-

ne miasto, które znają. Zresztą ślady

A skoro już mowa o parafii św. Anto-

wy polskie nie tylko jako konsul, a po

rodowej w Lwowskim Okręgu Konsu-

kowo w tle pojawiala się troska o ro-

lwowskie na zawsze pozostaną w ży-

niego, to rodziny z dziećmi staly się

prostu czlowiek. I na pewno sporo

larnym. Nie brakuje na tych ziemiach

dzinę, bliskich i przyjaciól.

ciu naszych dzieci. Najstarsza córka

pretekstem do organizacji plenero-

zdjęć, choćby w Kurierze będzie pre-

grobów weteranów od powstania ko-

Od pierwszych dni ewakuowaliśmy

rozpoczęla swoją edukację w szkole

wego pikniku rodzinnego w dawnych

tekstem do dobrych wspomnień.

ściuszkowskiego, wojen napoleoń-

obywateli polskich oraz posiadaczy

nr 24 im. Marii Konopnickiej. Poza

ogrodach klasztornych, który stal się

W imieniu calej redakcji No-

skich, powstań listopadowego oraz

Karty Polaka do kraju. Dla mnie oso-

tym wszystkie nasze dzieci są sa-

dobrym formatem spotkań polskich

wego  Kuriera  Galicyjskie-

styczniowego, czy też najbardziej

biście byly to bardzo trudne momen-

kramentalnie związane ze Lwowem,

i nie tylko mieszkańców Lyczakowa.

go życzymy Panu pomyślno-

znanych poleglych w bratobójczej

ty, bowiem żegnalem się z osobami,

a szczególnie z naszą parafią pw. św.

Skoro pytanie dotyczy życia pry-

ści i realizacji kolejnych celów

walce z Ukraińcami. Rok 2020 byl do-

które znalam od wielu lat, wspólpra-

Antoniego Padewskiego. Mlodsze

watnego, to jestem winny glęboką

i planów.

brą okazją przypomnienia wojny pol-

cowaliśmy, zbudowaliśmy zaufanie

zostaly tam ochrzczone, a starsze

wdzięczność mojej żonie Joannie.

sko-bolszewickiej na tych ziemiach.

i dobre relacje. Mialem takie wra-

przyjęly Pierwszą Komunię świętą.

Dzięki jej wyrozumialości i rozumie-

Wywiad ukazal się w nr 13­14

Obok najbardziej znanych miejsc Za-

żenie, że cala praca poprzednich lat

Jesteśmy z żoną bardzo wdzięczni

niu przez nią istoty mojej slużby mo-

(401­402) 2022 r.

dwórza i Dytiatyna znajduje się u nas

wlaśnie kończy wraz z wyjazdem

braciom franciszkanom za wszelką

glem poświęcić się pracy.

szereg upamiętnień i mogil nie tylko

tych osób. Na szczęście cześć wrócila,

pomoc i życzliwość. Dzięki naszym

Za czym najbardziej będzie Pan

żolnierzy Wojska Polskiego, ale rów-

cześć pomaga z oddali. Jednak należy

decyzjom dzieci będą musialy przy-

ZDJĘCIA ARCHIWUM KURIERA

tęsknil?

nież naszych sojuszników ­ żolnierzy

stwierdzić, że środowisko polskie

jeżdżać do Lwowa wydobywać do-

GALICYJSKIEGO I CENTRUM KULTURY

Ukraińskiej Armii Ludowej. Udalo się

uleglo pewnej dekompozycji i wiel-

kumenty i to na zawsze wiąże z tym

Bez wątpienia za naszymi Rodaka-

POLSKIEJ I DIALOGU EUROPEJSKIEGO

nam dwa lata temu wydać quasi prze-

kim wyzwaniem i zadaniem będzie

miastem. (Śmiech).

mi, z którymi przez te wszystkie lata

W IWANO-FRANKIWSKU

wodnik autorstwa goszczących rów-

nież na lamach Kuriera Dmytro An-

toniuka i Pawla Bobolowicza po blisko

40 miejscach związanych z wojną

polską bolszewicką. Ale faktycznie

mocno się zaangażowalem w instytu-

cjonalne uporządkowanie opieki nad

rożnymi miejscami pamięci. Kiedy

jest stabilny opiekun, mamy pewność,

że miejsce nie zaginie i nie zostanie

zniszczone. A dotyczy to szczególnie

miejscowości, gdzie nie ma już Pola-

ków albo też Polska spoleczność jest

bardzo nieliczna. W mojej ocenie za-

chowanie tych miejsc pamięci jest

świadectwem przeszlości tych ziem

i winno przetrwać dla następnych po-

koleń. To poniekąd żartobliwe pyta-

nie dotyka również bardzo poważnej

i smutnej kwestii. Często przypadal

mi smutny obowiązek odprowadze-

nia na ostatnią drogę naszych Roda-

ków. Wielu z nich bylo fundamenta-

mi polskiej spoleczności, ofiarnymi

dzialaczami, kombatantami. Te smut-

ne okoliczności powodowaly u mnie