15

nr 20 (456) 31.10.­ 14.11.2024

Witryna literacka

www.kuriergalicyjski.com

Wiersze na Dzień Papieski

ROZWAŻANIA LUBACZOWSKIE

FRAGMENT EPITAFIUM JULIUSZA SLOWACKIEGO

W KOŚCIELE W KRZEMIEŃCU

Ozlocil Nim cale tysiąclecie Polski

blaskiem wspanialszym nad zloto

i wszystkie wieki, które przyjdą.

Wszystkie miasta i wioski od gór

po morze ­ każdego z osobna

i wszystkie dni, które byly i będą.

Raduj się serce, bo to bylo jakby

do ciebie przyszedl Przedwieczny

i wolal wielkim glosem żywym.

Raduj się, że wyslal z Lubaczowa

Siewcę Lwowskiego na kresowe niwy.

XXIII

(....)

Pani Laskawa, nie dozwól ducha zagasić,

DROGA KRZYŻOWA, PALAC APOSTOLSKI

ani milości w nas nigdy próżnować.

Madonno Laskawa, śliczna Gwiazdo Lwowa,

pokój i majestat dobrych myśli ­ slów

Naucz nas mądrze czytać znaki czasu,

Pani Aniolów z Lubaczowa, Ty która w obu

bo milość jest szatą wspanialą,

naucz nas Bogu najgodniej dziękować.

miastach jasno świecisz ­ jak serca obudzilaś,

czyni królem nawet tego, kto nie ma na chleb.

gdy w latach zagubienia już szly świątynie

Nie pozwól Pani ducha nigdy zagasić,

wraz z wiernymi w zatracenie ­ aż dotknąl

XIX

nie pozwól Madonno milości próżnować.

je nagle papieski pastoral, tak nieustannie

Nie dopuść nigdy, by hetman ciemności

laską swej opieki nas otaczaj i poprzez

A wyśnil Go wśród snów proroczych

w sercach i myślach naszych górowal.

wszystkie zagrożenia milościwie prowadź...

poeta z krzemienieckich jarów, pól,

Nie pozwól Pani ducha nigdy zagasić

spod Góry Bony w blasku księżycowym

o każdej porze, o każdej godzinie.

Ty, która zawsze jesteś z wiernym ludem

i nadikwiańskich rozkwieconych ląk,

Daj naszym slowom szczeroslowia,

myśl polącz z tamtym Opatrzności cudem

zielonej ciszy pasma modlitewnych gór.

aby jaśnialy jak gwiazdy na niebie.

kiedy Jan Pawel II w malym mieście mówil

­ i wolal ­ modlil się ­ i byl razem z nami.

Z grodu Czackiego, tych wolyńskich Aten,

Nie pozwól Pani ducha nigdy zgasić,

Pomóż nam glębiej pojąć to ­ rozważyć,

z tej wielkiej pracy ducha, myśli, serc,

wspieraj nasze zmagania codzienne,

by śpiewać biale psalmy dziękczynienia.

w nieszczęściu wlasnym Go zobaczyl,

i wspieraj nasze kroki zawsze niepewne.

Bo Pan roztoczyl tutaj tęczę nad dziejami...

pośród Ojczyzny zakutej w kajdany,

pelną Swego pokoju, mistycznego tchnienia,

pośród wolania bitych i torturowanych,

FRAGMENTY KSIĄŻKI MARIUSZA OLBROMSKIEGO ,,DWA SKRZYDLA

i ciemność w blask nadziei przekrysztalil.

i jak Chrystusa licznych ran i mąk.

NADZIEI", WARSZAWA, 2014

Madonno Laskawa, śliczna Gwiazdo Lwowa,

Pocalunek

Pani Aniolów z Lubaczowa jakże przedziwne

A ujrzal Go w tumulcie, mroku dziejów

Twe spojrzenie, którym ogarniasz calą ziemię

poeta z Kresów i spelnil się przedziwnie

­ z matczyną troską ­ każdego z osobna...

W tym sypkim kraju,

jego sen, lecz przerósl wizję krzemieniecką.

gdzie wojska najeźdźców

Na lubaczowskim bloniu rankiem plynąl

XII

jak Boga moc ­ co na modlitwy i wolania ­

przez wieki szly i szly,

kwiaty snów naszych tnąc,

Żywą Świętością się spelnila i byla między

Kochać ­ to ogarnąć przestrzenie nieznane,

nami, by rozdać światu Milość i by ukazać

ojców glosy slyszeć na stepach we śnie...

wzrusza mnie każdy dzień,

każdemu glębię piękna niezglębioną,

Kochać ­ to powtarzać osiem blogoslawieństw

którą nam niesie Chrystusowy Krzyż.

zwyczajny gdy spokojny

rzucać je w mrok dawnych wydarzeń

i cieszy każdy nowy dom.

i powtarzać je tu i teraz w każdy dzień.

I to, że piekarz bulki piecze,

A ujrzal go w gorączce ­ rytmie serca

od rana już się modli ksiądz,

i tak zakończyl nagle nakreślony wiersz:

Kochać ­ to widzieć ludzi różnych narodów

że dzieci idą z tornistrami

,,Boga pokaże w twórczości świata,

i że otwiera sklep jakiś ktoś.

w zgodzie; kochać to w blask z nimi razem iść,

Jasno jak w dzień..."

cieszyć się czarem zwyczajnych dni

ich urodą, nawet w brzydocie ich urodą,

Wzrusza mnie cicha przestrzeń

XXII

pól otwartych, przedwieczna

wiedzieć, że nie wróci nigdy strumień chwil.

Wisla, też naszej mowy bieg.

Raduj się serce, że Pan nas obdarzyl

Kochać ­ to postrzegać też blask żywej wody,

Janem Pawlem II i Jego Świętością.

I coraz glębiej tamten gest

która plynie poprzez nasze dni.

Geniuszem milości zlączonym

i skrót tysięcy slów pojmuję

Kochać ­ to powracać w gniazdo wiary

z czulym krysztalem myśli i czynów.

kiedy Jan Pawel II się nachylal

jak bociany wiosną lecą w swoje strony

by ziemię calą ucalować,

i ogarniać stamtąd blękitu bezmiary,

I Ewangelii blaskiem rozsiewanym

gdy z samolotu papieskiego

wiedzieć, że w źdźble trawy bezmiar także tkwi.

przez Niego wśród nas wszystkich,

do nas wszystkich zszedl.

bliskich i wśród najdalszych narodów,

Kochać to nieść w sobie to zloto bez zlota

wszędzie tam gdziekolwiek przybyl.

MARIUSZ OLBROMSKI