8

nr 22 (458) 29.11.­16.12.2024

Rozmowy Kuriera

www.kuriergalicyjski.com

Wiktoria Szewczenko: Czuję zmęczenie, ale świadomość,

że nasi chlopcy są na froncie, nie pozwala mi się poddać

O codziennych

wyzwaniach związanych

z niesieniem pomocy

na terenach objętych

wojną, nastrojach

wśród żolnierzy i ich

rodzin, a także o tym,

jak wojna wplywa na

dzialalność wolontariuszy,

opowiada WIKTORIA

SZEWCZENKO, prezes

Polskiego Stowarzyszenia

Kulturalno-Oświatowego

im. Juliana Lublińskiego

w Zwiahlu oraz dyrektor

Polskiej Szkólki Sobotniej

im. Jadwigi Jakubowskiej.

Rozmowę przeprowadzil

Skąd  czerpiesz  motywację,

ci w czasie wakacji?". Mogly pisać,

EUGENIUSZ SALO.

by wciąż pomagać, zwlaszcza

rysować, co tylko chcialy.

w tak trudnym czasie?

I wtedy te maluchy rysowaly żolnie-

Jesteś dyrektorką Polskiej So-

Czasami sama zastanawiam się, skąd

rzy albo pisaly: ,,tata". To bylo poru-

botniej Szkoly w Zwiahlu, daw-

biorę sily, bo odpoczynku praktycz-

szające. Brak slów, naprawdę. Oczy-

nym Nowogrodzie Wolyńskim?

nie nie ma. Marzy mi się wyjazd na

wiście, niektóre dzieci napisaly, że

Jak obecnie wygląda nauczanie

tydzień w góry, ale nie mogę sobie

brakowalo im czasu, wakacyjnych

dzieci języka polskiego?

na to pozwolić. Z jednej strony czuję

atrakcji, może telefonu. Ale byly ta-

Jestem dyrektorką szkoly, która po-

zmęczenie, ale z drugiej ­ świado-

kie, które czekaly na tatę wracającego

wstala w 1990 roku. Zalożyla ją

mość, że nasi chlopcy są na froncie,

z wojny. I nie pisaly nic oprócz ,,tata".

moja babcia Jadwiga Jakubowska.

nie pozwala mi się poddać.

To jest ważne, że możemy z nimi o tym

Z szacunku do jej wkladu i pamięci,

Wiem, że gdybyśmy przestali po-

porozmawiać. Że czują się swobod-

od 2015 roku szkola nosi jej imię ­

magać, wojna nadal by trwala, ale

nie, mogą przyjść, przytulić się. Na-

WIKTORIA SZEWCZENKO

Polska Szkólka Sobotnia im. Jadwigi

co z naszym krajem? Jakie bylyby

wet dzieci, których ojcowie zginęli

krajów, a także w dostarczaniu

Jakubowskiej.

proszą o kaszę. Są bataliony, które

granice? Ilu ludzi by wrócilo? Mam

na wojnie, wiedzą, że w szkole zawsze

wsparcia ukraińskim żolnie-

Obecnie nasza dzialalność znów się

mają drony, a inne wciąż ich potrze-

wyrzuty sumienia, że moglabym

znajdą wsparcie. Mialam takie sytu-

rzom. Jak obecnie wygląda or-

rozwija, choć wojna spowodowala, że

bują. Zawsze jednak cenią podstawo-

robić więcej. Ale to, co robimy, ma

acje, że dziecko po lekcjach chcialo

ganizacja tej pomocy? Z jakimi

liczba uczniów spadla. Wiele dzieci

we rzeczy: higieniczne chusteczki,

sens ­ choćby taki maly projekt, jak

zostać i porozmawiać. Wiedzialo, że

największymi wyzwaniami się

wyjechalo z rodzinami, glównie do

cieple ubrania, latarki. Potrzeby są

,,Kawa za wsparcie" w kawiarni Bon-

może. Czasem nie trzeba nic więcej ­

mierzycie?

Polski, ale także do innych krajów

różne i zmieniają się z dnia na dzień.

jour w Zwiahlu. Rozdawaliśmy kawę

po prostu wysluchać, przytulić.

europejskich. Na szczęście, w tym

Ostatnią dużą pomoc z Polski otrzy-

i slodycze, zbierając fundusze na po-

Wspominalaś wcześniej, że od-

To pokazuje, że Wasza szko-

roku mamy 49 uczniów, co napawa

maliśmy w listopadzie ubieglego

moc. Ważniejsze od pieniędzy byly

wiedzacie ukraińskich żolnie-

la jest nie tylko miejscem na-

mnie ogromną radością. Zajęcia od-

roku. To nie jest tak, że Polska prze-

rozmowy, które budowaly wspólnotę.

rzy w szpitalach. Jakie nastroje

uki. To także przestrzeń dla

bywają się glównie w środy, w gru-

stala pomagać ­ absolutnie nie! Pro-

Pomaganie daje mi silę. Widzę, że na-

panują wśród nich po powrocie

budowania relacji i wsparcia

pach, ale jeśli jakieś spotkanie trzeba

blemem jest raczej zmęczenie wojną.

wet male gesty mają ogromne znacze-

z frontu?

emocjonalnego.

odwolać, nadrabiamy w inne dni.

Ludzie się przyzwyczajają, niektórzy

nie. Jeśli możemy coś zrobić, nie mo-

Nasza szkola dziala w trybie hy-

nie mają już sil ani możliwości, by

Nastroje są różne, ale wiele zależy od

żemy się poddawać.

Oczywiście, chcę, żeby dzieci mia-

brydowym ­prowadzimy lekcje

wciąż wspierać mieszkańców Ukra-

sytuacji. Ranni żolnierze, których od-

ly możliwość nauki języka polskiego,

Obecnie zajmujesz się glównie

stacjonarnie i online. Dzięki temu

iny. My jednak wciąż dzialamy, choć

wiedzamy, są często zmotywowani

poznawania tradycji i kultury. Kie-

dziećmi, szkolą, dzialalnością

uczestniczą w nich dzieci nie tylko

zmienily się formy pomocy.

­ chcą wracać na front. Ale spotykam

dyś większość uczniów miala polskie

w towarzystwie. Wojna zmu-

ze Zwiahla, ale też z innych miast,

Teraz rzadziej przywozimy żyw-

też takich, którzy nie wiedzą, co dalej.

korzenie, ale teraz mamy coraz więcej

sila Cię do zmiany priorytetów.

takich jak Żytomierz, Slowiańsk

ność czy artykuly pierwszej potrze-

Pamiętam żolnierza na wózku, który

dzieci, które ich nie mają. Rodzice wi-

Jak sobie z tym radzisz?

czy Korzec w obwodzie rówieńskim.

by, które często są dostępne lokalnie.

stracil obie nogi. W sklepie kupowal al-

dzą jednak przyszlość swoich dzie-

Nawet w tej hybrydowej formule

Skupiamy się na zbieraniu pieniędzy

kohol. Uslyszalam komentarze, że ,,tyl-

Tak, życie trochę koryguje plany,

ci w Polsce ­ tam jest bezpieczniej,

staramy się, żeby dzieci uczestni-

i kupowaniu sprzętu, który naprawdę

ko piją", ale ludzie nie rozumieją, że on

wymaga dostosowania się. Kiedyś

spokojniej. Rozumiem ich decyzję.

czyly aktywnie w zajęciach ­ od-

robi różnicę na froncie ­ dronów, RE-

szuka sposobu, by sobie poradzić. Jego

wszystko bylo na jednych torach ­

Chcą, żeby dzieci studiowaly w kraju,

powiadaly, zadawaly pytania, braly

B-ów, powerbanków, leków.

świat się zawalil. Brakuje psychologów,

pomocowych. Teraz muszę częściowo

gdzie nie ma codziennych alarmów,

udzial w ćwiczeniach.

Przez brak czasu i środków nie jeździ-

którzy pomogliby takim osobom odna-

wrócić do ,,normalności" ­ jeśli można

gdzie noc można przespać w ciszy. Tu,

W tym roku grupa najmlodszych

my już na wschód, jak to bylo na po-

leźć się w nowej rzeczywistości.

to tak nazwać.

w Zwiahlu, alarmy są niemal codzien-

uczniów, w wieku 8­12 lat, jest wy-

czątku wojny. Wciąż jednak wspiera-

Najtrudniej mają rodziny. Mój zięć,

Ale chcę, bo widzę, że dzieci chcą się

nie. Kiedy zdarza się noc bez nich,

jątkowo liczna ­ mamy w niej prawie

my żolnierzy, choćby wysylając paczki

mlody ochotnik, ma 22 lata. Po cięż-

uczyć polskiego. I to mi daje ogromną

czlowiek rano się zastanawia: ,,To na-

20 osób. To dla mnie wyzwanie, ale

przez Nową Pocztę. W parafii w Korcu

kich ranach chce wrócić na front.

motywację. To też pewna odskocz-

prawdę nie bylo alarmu?".

bardzo pozytywne. W sali musialam

lokalni mieszkańcy robią na drutach

Mówi, że tutaj, gdzie życie toczy się

nia dla mnie. Przygotowuję lekcje,

To motywuje mnie do utrzymania tej

dostawiać dodatkowe krzesla! Na

cieple skarpety, przynoszą miód czy

normalnie, nie potrafi się odnaleźć.

idę na zajęcia i po prostu świetnie się

szkoly. To jest coś, co stworzyla moja

lekcjach uczymy się nie tylko języ-

orzechy. Nawet male gesty ­ jak do-

Ci, którzy wracają, są często inny-

z nimi czuję. Szczególnie z najmlod-

babcia, kiedyś w trudnych czasach,

ka, ale też polskiej kultury, tradycji

starczenie ziemniaków i marchwi do

mi ludźmi ­ wewnętrznie zmienieni

szymi ­ to jest niesamowite. Nie-

gdy mówienie otwarcie, że jesteś Pola-

i historii. Śpiewamy, oglądamy filmy,

szpitala ­ są dziś bardzo potrzebne.

przez to, co widzieli i przeżyli. Rodzi-

dawno, na rozpoczęciu nowego roku

kiem, nie bylo mile widziane. Byly na-

rozmawiamy o polskich zwyczajach.

Często pytają mnie, czego żolnierze

ny muszą się nauczyć żyć z tą zmianą.

szkolnego, mieliśmy lekcję, na któ-

ciski, żeby zawiesić dzialalność, żeby

Widać, że dzieci są chętne do nauki,

najbardziej potrzebują. To zależy. Jed-

To wymaga wsparcia psychologów

rej dzieci wypelnialy kartki. Jedno

nie organizować żadnych polskich

co daje ogromną satysfakcję.

ni mają wystarczająco jedzenia, inni

i spoleczności.

z pytań brzmialo: ,,Czego brakowalo

stowarzyszeń. Ale babcia się nie bala.

Dodatkowo w Korcu, o którym wspo-

Teraz ja czuję, że to moja misja ­ by ta

mnialam, też organizujemy lekcje

szkola trwala. By dzieci mialy nie tyl-

języka polskiego. Tam zaczynamy

ko lekcje języka, ale też miejsce, gdzie

skromnie ­ na razie jest sześć osób.

mogą budować dobre relacje, ciekawie

Dostosowujemy się do lokalnych wa-

spędzać czas, znaleźć wsparcie.

runków ­ kiedy w szkole nie bylo

Dziękuję Ci za tę rozmowę i za

miejsca, nasze lekcje odbywaly się

wszystko, co robisz.

na plebanii. Teraz magazyny z pomo-

cą humanitarną są mniej zapelnione,

Dziękuję i również pozdrawiam.

więc przygotowujemy większą salę na

Nagraną rozmowę mogą Pań-

30 osób. To zmienia nasze możliwości.

stwo odsluchać w podcaście

,,Wojenna codzienność miesz-

Jesteś nadal bardzo aktywna

kańców Ukrainy" na kanale

w koordynowaniu pomocy hu-

YouTube Radio Kurier Galicyjski.

manitarnej z Polski i innych